We zijn mensen van de tijd, leven voort in de tijd en worden ook op alle mogelijke manieren door de tijd opgeslokt

We stoten  ons ook voortdurend aan de grenzen van de tijd en lopen  daar soms builen op. Van de ene kant voelt de mens de tijd aan de lijve, van de andere kant  denkt hij, dat hij de tijd kan ontsnappen. En dat doet hij ook veelvuldig door bijvoorbeeld over de tijd na te denken, plannen maken voor de toekomst, fantaseren, iets verwachten. We kunnen het verleden manipuleren of koesteren en ga zo maar door.

We kunnen afstand nemen van de tijd.

Wanneer we dat doen, stoten we op een hoop vragen die amper oplosbaar zijn. Om er maar een paar te noemen:

• wat is nu eigenlijk tijd
• heeft tijd met verandering te maken
• bestaat er verleden, heden en toekomst
• heeft de tijd altijd bestaan
• is er een begin en einde aan de tijd, of is de tijd oneindig
• de mens heeft een begin en een einde, maar wat te denken van zijn verlangen naar oneindigheid  en eeuwige jeugd
• bestaat er wel tijd zonder een waarnemer?
• Wordt  de tijd als een mysterie beleefd?
• Is tijd cyclisch, liniair.
• gaat de tijd voorwaarts of achterwaarts

Van belang  is het om een duidelijk onderscheid te maken tussen kosmische, chronologische en psychologische tijd. De tijd vanuit de natuurkunde beschouwd, is misschien wel een heel ander tijdsbegrip dan dat vanuit de psychologie of vanuit de biologie.

Men dient dat goed in de gaten te houden, maar van de andere kant  bemerken we ook dat de opvattingen omtrent vanuit de verschillende wetenschappen elkaar beïnvloeden. Zo kunnen  psychologische opvattingen omtrent tijd de fysicus en de filosoof aan het denken zetten.Maar ook de verworvenheden van de fysica  kunnen de psychologische opvattingen omtrent tijd danig veranderen.