het einde  zal verschrikkelijk zijn

er staat ons nog wat te wachten

Er zijn een aantal opties voor het einde van het heelal

* Het heelal is aan het uitdijen en komt op een gegeven punt , dat het weer gaat inkrimpen. Na de big bang volgt onherroepelijk de big crunch. Het wordt dan ontzettend heet

*Het heelal blijft alsmaar uitdijen, zodat het heelal op de duur ontzettend koud zal zijn.

Ook de informatie uit het verleden: alle lichtsignalen komen bij elkaar: alwetend.

Het leven zal dan ook alle processen reguleren: almachtig.

Het punt Omega is de hoogste intelligente persoonlijkheid waar al het leven deel aan zal hebben (Prigonine)

Frank Tipler http://www.math.tulane.edu/~tipler/

Ik zal een jaar of zeven zijn geweest toen na een dagje speeltuin een kijkkastje dat ik daar had gezien mij bezig bleef houden. In dat kastje waren kartonnen kaarten met hun onderzijde aan een centrale as bevestigd. De bovenzijden van de kaarten werden tegengehouden door een nok. Door aan de slinger aan de zijkant van het kastje te draaien werden de kaarten één voor één langs de nok getrokken en kwamen daardoor snel in en uit het gezichtsveld terwijl je door de kijkopening van het kastje keek. Op iedere kaart stond een zwart-witte prent die steeds iets van de vorige verschilde. De snelle wisseling gaf de indruk van beweging.

Ik bedacht dat zo’n kastje een wereld op zich is. Het volledige verhaal van die wereld met zijn verleden, heden en toekomst is gestold en tijdloos in dat kastje aanwezig. Tot een kijker die wereld in beweging zet en zo verandering en tijd laat ontstaan. Kort daarna begreep ik dat speelfilm volgens hetzelfde principe werkt. Een reeks van stilstaande beeldjes met elkaar opvolgende veranderingen die door ze snel aan het oog voorbij te laten trekken de illusie van beweging wekken. Net als het kastje met kartonnen plaatjes maar dan met veel meer beeldjes.

En dus meer mogelijkheden. Ik stelde me een oneindig lange filmstrook voor waaraan oneindig veel andere filmstroken grenzen die bij ieder beeldje alle alternatieven voor dat beeldje geven. Als ik daar van een afstand naar zou kijken dan zou ik een onbeweeglijke, tijdloze wereld zien zonder verleden, heden en toekomst waarvan ik in één oogopslag alle mogelijke verhaallijnen van begin tot eind zou kennen. Maar als ik me in die wereld zou begeven door een personage beeldje voor beeldje te volgen dan zou ik niet weten wat ieder volgend beeldje zou brengen en er verandering en duur ervaren evenals verleden, heden en toekomst. En hoewel alles vastligt zou ik toch een vrije keuze hebben aangezien er steeds uit verschillende vervolgbeeldjes gekozen kan worden.

Ik heb toen een tijdje met de vraag rondgelopen of het leven ook zo zou kunnen zijn. Zou alles al bestaan en altijd hebben bestaan, maar is dat niet te onderkennen als men zich aan de fysieke wereld heeft verbonden en beeldje voor beeldje door het bestaan moet gaan waardoor dat nieuw lijkt en tijd ontstaat.  (Jim van der Heijden)

In dit verband zal alles op den duur gelijktijdig zijn; geen verleden en toekomst, alleen een eeuwig nu, een nunc stans

hiernaast: Marx en Engels en de trotse bewonerts van de klasseloze maatschappij