Pesten bij kinderen
Evaluatie (2/3)
Ook ben ik gaan zoeken naar achtergrondinformatie-artikelen die passend zijn voor dit onderwerp binnen de geneeskundige en verpleegkundige literatuur. Dit ging niet eenvoudig. Eerst heb ik gezocht op de databanken op de HRO-site waar ik het meest kans maakte om iets te vinden. Ik heb de inleiding en de samenvatting van verschillende artikelen gelezen om te kijken of ik het relevant vond voor mij E-book. Daar ben ik lang op zoek geweest en uiteindelijk heb ik enkel daaruit geselecteerd gevonden die mij het meest bruikbaar leken. Daaruit heb ik vier mc vragen gemaakt. Over het maken van mc vragen heb ik een tijd gedaan. Dit omdat ik eerst moest kijken hoe ik vanuit een artikel mc vragen kon maken: ik heb de artikelen eerst goed doorgelezen en eruit gehaald wat ik belangrijk vond en daarover vervolgens vragen opgesteld. Ook heb sites bezocht om te kijken hoe ik vragen kon maken.
Ik heb met mijn peerassessor overlegd en haar vragen kunnen stellen over wat ik net wist of waar ik over twijfelde om mij tijdens het proces op weg te helpen.
Nadat ik alle informatie had gevonden, ben ik gaan bedenken in welke vorm ik het E-book vorm zou kunnen geven en welke informatie en bevindingen ik in mijn e-book zou willen opnemen. Het moest aantrekkelijk voor mij en voor degene die het E-book zou gaan lezen.
Ik kwam veel te weten gekomen tijdens mijn zoektocht naar literatuur. Toen ik begon met zoeken was mij nog niet duidelijk dat er een JGZ-richtlijn voor pesten er was. Ik had altijd gedacht dat ik goed bezig was met de gesprekken en dat ik adviezen gaf vanuit de ervaringen die de andere verpleegkundigen hadden. Ik heb niet stilgestaan bij de vraag of er een richtlijn aanwezig was.
Ook was voor mij een leermoment dat ik niet alle leerprogramma’s bleek te kennen en niet precies wist welke van die programma’s samen met of op schoolkunnen worden gegeven. Daarmee kreeg ik ook meer inzicht in de verschillende instanties die bij de “behandeling” van pesten betrokken kunnen worden afhankelijk van de leeftijd van het betrokken kind. Een taak van de verpleegkundige was - zo wist ik - verwijzen, maar naar welke instanties en disciplines was mij niet duidelijk. En dat je de school kon betrekken bij het proces en dat de school een plan ten aanzien van pesten moet hebben op school, was voor mij niet bekend.
Ook beschrijft de richtlijn dat de verpleegkundige bij elk contactmoment aandacht moet geven aan pesten. Je hebt er uiteraard wel aandacht voor, maar ik maak(te) dat niet expliciet bij elk contact met een kind. Bij pesten schrijft de richtlijn voor dat je de ouders en school moet betrekken en eventueel moet verwijzen en dat je een follow-up moet doen. Dit is was voor mij niet duidelijk; ik dacht altijd dat je het kind, als je het doorverwijst, al had geholpen en niet meer hoefde op te roepen om te kijken hoe het met het kind nu is, omdat het bij een deskundige in behandeling is.
Ik heb met mijn peerassessor overlegd en haar vragen kunnen stellen over wat ik net wist of waar ik over twijfelde om mij tijdens het proces op weg te helpen.
Nadat ik alle informatie had gevonden, ben ik gaan bedenken in welke vorm ik het E-book vorm zou kunnen geven en welke informatie en bevindingen ik in mijn e-book zou willen opnemen. Het moest aantrekkelijk voor mij en voor degene die het E-book zou gaan lezen.
Ik kwam veel te weten gekomen tijdens mijn zoektocht naar literatuur. Toen ik begon met zoeken was mij nog niet duidelijk dat er een JGZ-richtlijn voor pesten er was. Ik had altijd gedacht dat ik goed bezig was met de gesprekken en dat ik adviezen gaf vanuit de ervaringen die de andere verpleegkundigen hadden. Ik heb niet stilgestaan bij de vraag of er een richtlijn aanwezig was.
Ook was voor mij een leermoment dat ik niet alle leerprogramma’s bleek te kennen en niet precies wist welke van die programma’s samen met of op schoolkunnen worden gegeven. Daarmee kreeg ik ook meer inzicht in de verschillende instanties die bij de “behandeling” van pesten betrokken kunnen worden afhankelijk van de leeftijd van het betrokken kind. Een taak van de verpleegkundige was - zo wist ik - verwijzen, maar naar welke instanties en disciplines was mij niet duidelijk. En dat je de school kon betrekken bij het proces en dat de school een plan ten aanzien van pesten moet hebben op school, was voor mij niet bekend.
Ook beschrijft de richtlijn dat de verpleegkundige bij elk contactmoment aandacht moet geven aan pesten. Je hebt er uiteraard wel aandacht voor, maar ik maak(te) dat niet expliciet bij elk contact met een kind. Bij pesten schrijft de richtlijn voor dat je de ouders en school moet betrekken en eventueel moet verwijzen en dat je een follow-up moet doen. Dit is was voor mij niet duidelijk; ik dacht altijd dat je het kind, als je het doorverwijst, al had geholpen en niet meer hoefde op te roepen om te kijken hoe het met het kind nu is, omdat het bij een deskundige in behandeling is.