Bij het vervaardigen van inkt worden ook bepaalde Chinese kruiden meegemengd zodat de inkt naast de functie voor schilderkunst en kalligrafie ook voor geneeskundige doeleinden kan worden gebruikt.
De toevoeging van medicijnen aan inkt is zeer oud, reeds in de periode van de Drie Koninkrijken (220 - 265) gebruikte Wei Dan farmaceutische producten bij de vervaardiging van inkt en was hiermee de voorloper in het gebruik van kostbare artikelen als parels en muskus. De eigenschap van Wei inkt is fijn en glad, nog altijd hard glanzend en welriekend en is voor antieke inkt een artikel van topkwaliteit.
Tijdens de Zuidelijke Tang dynastie (937 - 975) onderging het vervaardigen van inkt een aanzienlijke ontwikkeling en ging ook de medicijn inkt vooruit. Beroemde inktmakers als Li Tinggui enz. besteden veel aandacht aan de inkt materialen en mengden niet alleen ruwe lak, jade slijpsel en borneo kamfer maar bovendien garcinia, borneol, rinoceroshoorn, tiglium enz.; kostbare Chinese kruiden maakten de inkt "sterk welriekend" en "hard als jade". Een tijdsperiode waarin onverwacht regeringsambtenaren, geleerden en artsen onderling over het gebruik van inkt als medicijn gingen twisten.
Tijdens de Song dynastie (960 - 1279) nam Pan Gu populaire doktersrecepten uit de "Chinese kruiden stof" over en maakte de "Chinese kruiden wit" voor het genezen van verwondingen en bloedingen, verlichten van de stoelgang enz. wat breed door het gewone volk werd ontvangen.
In de Ming en Qing dynastie was medicijn inkt al zeer wijd onder het gewone volk verspreid en verschenen gebruiken voor het genezen van onbekende zweren, neusbloedingen, ingewanden en maagzweren enz. alsmede het zoeken naar medicijnen voor gebruik op kinderen, "Acht schatten tienduizend behandelingen"; gebruiken in het genezen van gynaecologie, "Acht schatten genezende pillen"; gebruiken voor de behandeling van krankzinnigheid, beroerte en flauwvallen, "Acht schatten vijf ingewanden" enz. In die tijd droeg de beroemde traditionele medicijn winkel in de hoofdstad Tongrentang de inktmakers op om ieder jaar medicijn inkt te vervaardigen.
De uitwerking van medicijn inkt op een ziekte is zonderling. Ge Hong's "Achter de elleboog methode" uit de Jin dynastie (265 - 420) beschrijft het gebruik van de met inkt vervaardigde "Gember inkt pil", te gebruiken bij het genezen van dysenterie. In Sun Sisui's "Duizend gouden recepten" uit de Tang dynastie (618 - 907) is geschreven dat "een beetje fijngemalen donkere inkt het oog" geneest en ook het "netvlies binnenin het oog rood en gezwollen". "Leraar Mei's verzamelde bewezen recepten" zegt "eindeloos bloedende neus, dood wensende duizeligheid, kan door compacte fijngemalen welriekende inkt, een beetje binnenin de neus, wonderbaarlijk effect brengen". "Heer Zhao's bewezen recepten" beschrijft dat "met azijn gewreven donkere inkt, alsmede varkensgal, zweren kan genezen". "Gedetaileerde famacologische schets" zegt "inkt aroma verwarmen niet giftig, kan het bloeden stoppen, de huid nieuw leven geven, door metaal toegebrachte wonden sluiten, blauwe plekken na de bevalling genezen....".
Voor medicijn inkt werd pijnboomroet gebruikt. De bekendheid van het aanwenden van inkt ontwikkelende zich hoe langer hoe meer en werd bovendien wijd gebruikt.