Schrijven voor het web

Taal en schermlezers.
De natuurlijke taal waarin het artikel geschreven is. Een verandering in natuurlijke taal betekent meer dan 1 taal. Dit moet goed aangegeven worden volgens het ijkpunt, dit is om mensen met een handicap te helpen bij het begrip van de tekst. Dit omdat sommige mensen afhankelijk zijn van de gesproken versie. Het programma dat dit doet wel door moet hebben dat er een andere taal gebruikt wordt.

De hoofdtaal.
De snel veranderende informatie over de ondersteuning van browsers voor andere technologieën maakt het niet mogelijk deze informatie recent te houden. Hierom wordt deze informatie niet opgenomen in dit document. Zie hiervoor:
Vb: Voor een Nederlandstalige pagina:

Hoofdtaal in HTML
In HTML wordt het lang-attribuut gebruikt om aan te geven welke taal gebruikt wordt. Om aan te geven wat de hoofdtaal van een document is, wordt aan het html-element een lang-attribuut toegevoegd met daarin de taalcode.

Hoofdtaal in XHTML
Ook hier wordt aangegeven wat de hoofdtaal is door het taal-attribuut met taalcode toe te voegen aan het html-element. Voor de ‘backward compatibility’ is het belangrijk ook het gewone lang-attribuut te gebruiken, dat ook nog geldig is in XHTML. Vanwege de forward compatibility is het, het beste om voor een XHTML 1.0-pagina de volgende code te gebruiken:
(Nederlands hoofdtaal)

Taalwisselingen.
Leenwoorden uit een andere taal horen hier niet bij en er wordt daarom gekeken naar anderstalige zinsdelen. Er wordt dan aangegeven wanneer er een vreemde taal wordt gebruikt en er weer terug gegaan wordt naar het Nederlands. Dit zal als gevolg hebben dat het web voor een grotere groep toegankelijk is en dat er dus ook rekening wordt gehouden met mensen met een handicap.