Wanneer ik de website lees en alle namen plus verhalen zie, komen er allerlei herinneringen boven. Hoe interessant ze zijn, weet ik niet, maar veel kan ik nog weer terughalen.
Zoals bijvoorbeeld een Sinterklaasviering bij George Lex Nieboer thuis.
Terug naar het station was Engelien Zomer zo aardig om me te brengen met haar fiets. D.w.z. ik mocht fietsen en zij achterop. In de haast om de trein te halen ging ik andere fietsers voorbij, hoewel daar soms weinig ruimte voor was. Helaas vergat ik de knieën van Engelien, die op een gegeven moment tegen een geparkeerde auto knalden: achterlicht aan diggels.
Met de knieën van Engelien is het goed afgelopen, zo verzekerde Idith de Groot mij de volgende morgen.