Herinnering aan Feenstra van Gerda.
Feenstra was mijn favoriete leraar. Niet alleen omdat hij zijn enthousiasme voor zijn vak op mij wist over te dragen.
Zoals meer leraren kende ik kende hem zowel als goede én slechte leerling. En uit beide perioden had ik goede herinneringen aan hem.
Voor ik bij jullie op het vwo (AB4) belandde had ik een rotperiode gehad. Achteraf bleek dat mijn bloed niet in orde was, maar het duurde lang voor we dat ontdekten. Mijn leven werd een chaos waarover ik geen controle meer had, heel eng. Ik was narrig geweest, lusteloos, huiswerk maken kon ik niet.
En de leraren? De meesten waren vreselijk. Nooit heb ik degene vergeven die geen mogelijkheid onbenut liet om de klas te laten weten wat een randdebiel hij me vond. Later nam ik wraak door juist voor natuurkunde wat harder te werken. Ik verbeeldde me tenminste dat hij er erg chagrijnig bij keek als hij juist mij het hoogste cijfer had moeten geven... De school was hard voor kinderen die niet goed in hun vel zaten.
Feenstra was anders. Nooit een boos woord, alleen een vaderlijk bezorgd 'dat was niet zo goed, Gerda' als hij me mijn werk teruggaf. Bij Feenstra was je veilig. Een soort oase.
Een pillenkuur maakte een einde aan mijn nachtmerrie. Ik was wel blijven zitten. Toen ik in AB4 kwam was ik nog met die kuur bezig, maar ik was toen al weer redeljk mezelf.
Feenstra spoorde me aan eigen proefjes te bedenken als ik het practicum wat saai vond. Zo lang ik het maar in de zuurkast deed vond hij alles goed. Helemaal leuk was het als hijzelf met ideeën erbij kwam, voor hij haastig terugholde om alle anderen te helpen. (Bij de andere exacte vakken was die enorme b-groep gesplitst, Feenstra had ons allemaal tegelijk).
Ik herinner me dat hij na de les mij eens aanhield. Hij vond het leuk als ik een vraag stelde, dat moest ik ook vooral blijven doen, maar hij kon er vaak niet zo diep op ingaan als hijzelf graag zou willen, omdat hij bang was dat hij dan de interesse van veel anderen zou verliezen. Dat was toch wel goed? En ik moest hem ook niet laten afdwalen met vragen die de stof maar rakelings raakten. Dan raakte hij in de war en sloeg hij dingen over die hij wel had moeten uitleggen. Of ik dat wel begreep? Nou en of ik dat begreep! Ik vond hem juist zo'n inspirerende leraar omdat hij even zorgzaam was voor de mindere leerlingen als voor degenen die graag wat meer wilden! Al was het jammer dat ik voortaan mijn vragen moest censureren. Juist bij antwoorden kwam naar voren dat hij, na al die zware jaren van leraarschap, nog steeds zo jongensachtig enthousiast was over zijn vak!
Feenstra was een goochelaar. Van de beste soort.