Ritteke, xx jaar, tweede reis, Tassili plateau, maart 2006:
Verrassing, verbazing, verwondering... |
|
Jan, 45 jaar, Tadrart, februari 2004:Twee jaar geleden wandelde ik samen met Lut en Sayah door de Tadrart... Ik wandelde door een wereld die tot zijn essentie was herleid. Een wereld die bestond uit zand en stenen, zon en sterren, als een medicijn dat mijn gejaagde geest in een staat van rust en evenwicht bracht. In de woestijn kon ik 's nachts de stilte 'horen' terwijl ik toegedekt werd door een deken van sterren. En als de zon op het middaguur pal boven me stond, zittend op de kam van een duin, werd ik opnieuw 'geaard' met de wereld, mijn wereld. |
|
Wim, 54 jaar, tweede reis, Tassili plateau, maart 2006:De woestijn werpt alle ballast van je af, en laat je voor even terugkeren naar de essentie van de vier elementen : de lucht, staalblauw of bezaaid met sterren; het water van de drinkbussen of de thee; de aarde, met het zand en de stenen; het vuur van de zon en in de kampplaats. Even proef je van de eeuwigheid. |
|
Geert, 46 jaar, Tassili plateau, maart 2006:Eén van de weinige plaatsen waar ik perfect gelukkig kan zijn zonder high-speed internet. |
|
Steven, 13 jaar, tweede reis, Tassili plateau, maart 2006:Het plateau is er een prachtig voorbeeld van dat de woestijn niet is zoals wij, westerlingen, hem voorgeschoteld krijgen. Hier geen uitgestrekte open zandvlaktes, af en toe onderbroken door een duin. Alleen de hitte en de ogen van de Toeareg beantwoorden aan het cliché. Een hele belevenis, goed voor jarenlange herinneringen aan bijvoorbeeld de rotstekeningen en -formaties. . |
|
Jan, 53 jaar, Tadrart, februari 2004:Ik was er twee jaar geleden bij. Mijn grote vrees voor we vertrokken was de anderen tot stank te zijn. Stappen in de stille hitte en slapen onder de koude sterrenhemel dat zag ik wel zitten. Stinken echter niet. Ik dacht dat ik al na 1 dag zonder water en zeep als een stinkdier zou rondlopen en gemeden worden door de mensen die van welriekende dreven houden. Lut bleef echter koppig het tegendeel beweren en tot mijn immense verbazing had ze nog gelijk ook. Het viel best mee. Ik was natuurlijk blij dat ik na een week droog en stankloos zweten even de natte hond kon uithangen in de hamam van Djanet maar tijdens de staptocht zelf had ik vooral water nodig om te drinken en niet om me te wassen. Dat deden we met vochtige toiletdoekjes. Als ik tijdens de tocht iets gemist heb zal het de pot wel geweest zijn. Ik ben een verwoed potkrantenlezer maar in de verste verte was er pot noch krant. Mocht ik in winter 2006 niet naar Shanghai zijn afgereisd om daar in een betonnen woestijn een bedrijf uit te bouwen dan was ik er op de tweede missie zeker ook bij geweest. Met de ezels ipv met de jeeps. |