De geschiedenis van het parachutespringen.|
De geschiedenis van het parachutespringen gaat verder terug dan menigeen denkt. In oude archieven in China zijn al bewijzen voor parachuteachtige ontwerpen gevonden die dateren van rond de 12e eeuw. De eerste schetsen werden voor zover bekend gemaakt door Leonardo da Vinci in 1485. Maar het ontwerp werd voor zover bekend nooit getest (tot 8 juli 2000 toen Adrian Nicholas het ontwerp testte: het werkte!). In 1595 kwam Fausto Veranzio een Hongaarse wiskundige die in Italië woonde, met het idee van een parachute als "valbreker" en beschreef verschillende, succesvolle testsprongen vanaf een toren in Venetië. Hard bewijs van deze sprongen is nooit aangetroffen. Pas eind 18e eeuw werd de parachute daadwerkelijk gebruikt door
Joseph Montgolfier, die behalve het ontwikkelen van ballonnen ook
geïnteresseerd was in parachutes. Aanvankelijk deed hij eerst
tests met dieren vanaf torens, maar later werden deze uitgevoerd
vanuit zijn ballonnen en sprong hij uiteindelijk (succesvol) zelf.
De eerste officiële parachutesprong komt echter op naam van
Andre-Jacques Garnerin, een Fransman die leefde van demonstraties
en stunts, op 22 oktober 1797. De verdere ontwikkeling van de parachute ging erg geleidelijk en
traag gedurende de 19e eeuw en de halve bolvorm veranderde weinig.
Een groot probleem bij de bolvorm was het oscillerende effect, veroorzaakt
door de lucht onder het doek, wat schommelingen veroorzaakte. De
oplossing hiervoor werd bedacht door de Franse astronoom Lelandes
die voorstelde een gat in de top te maken van de parachute. De "apex"
was geboren. De ontwikkeling van vliegtuigen aan het begin van de
20e eeuw zorgde voor een versnelling in de ontwikkeling van parachutes
en parachutespringen.
|
 Fausto Veranzio, 1595 |
