 |
 |
 |
De tweede wereldoorlog
Vught bood van oudsher onderkomen aan legeronderdelen, deels in de oude verdedigingswerken, deels in nieuwe behuizingen. Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog waren dit onder andere de Frederik Hendrikkazerne (1936) en nieuwbouw op het Fort Isabella. Hier lagen vooral gemotoriseerde onderdelen, zoals het Regiment Wielrijders, het Eerste Eskadron Pantserwagens en een regiment Huzaren-Motorrijders. Ook het hoofdkwartier van de territoriaal Bevelhebber in Noord-Brabant stond in Vught en de staf van het Derde Leger nam in september 1939 zijn intrek in de gebouwen van Regina Coeli 
aan de Helvoirtseweg. Nadat Duitse troepen in mei 1940 de Maaslinie hadden doorbroken, trokken de Nederlandse troepen zich terug achter een geïmproviseerde linie achter de Zuid-Willemsvaart. Het hoofdkwartier van de verdediging werd verplaatst naar Vught. Op 12 mei trokken de eerste Duitse troepen Vught binnen. Sindsdien werd het areaal aan verdedigingswerken in Vught verder uitgebreid. Onder Duits bewind werd ook het Konzentrationslager Herzogenbusch aangelegd, beter bekend als Kamp Vught. Dit zou ruim 31.000 gevangenen herbergen van wie er circa 15.000 eindigden in de vernietigingskampen in Oost-Europa. Ook in het kamp zelf stierven veel mensen, door ziekte, ontbering of executie op de fusilladeplaats in lunet II.
Ten westen van Vught, aan weerszijden van de huidige Lunettenlaan, ligt op de Vughtse Heide een groot complex dat vroeger deel uitmaakte van het Konzentrationslager Herzogenbusch (Kamp Vught). Het kamp werd in 1942 gebouwd. Het was het enige SSconcentratiekamp buiten nazi-Duitsland dat onder rechtstreeks commando stond van het SS-hoofdkwartier in Berlijn. De SS had dit kamp nodig omdat de kampen in Amersfoort en Westerbork de toenemende stroom van gevangenen niet meer aankonden. In januari 1943 arriveerden de eerste gevangenen onder wie een groot aantal joden uit Amsterdam. In totaal hebben hier tussen januari 1943 en september 1944 ruim 31.000 mensen gevangen gezeten, van wie er ruim 15.000 zijn gedeporteerd. In september 1944, vlak voor de bevrijding, vertrok het laatste transport naar het oosten.
In 1949 werd het complex in gebruik genomen door de Genie, die er een opleidingscentrum (GOC) vestigde. Een deel van het voormalige concentratiekamp is lang in gebruik geweest als het Molukse woonoord Lunetten. Tegenwoordig ligt in het zuidelijke deel dat bij het Geniemuseum ondergebracht is, dat zich richt op het bijeenbrengen, instandhouden en 
tentoonstellen van voorwerpen en documenten met betrekking tot het Wapen der Genie en zijn geschiedenis. Het museum bevindt zich in de voormalige keukengebouwen van Kamp Vught.
Op 22 oktober 1944 begon de geallieerde aanval (Operatie Pheasant) op westelijk Noord-Brabant. Hoewel de opmars voorspoedig verliep, boden de Duitse troepen rond ’s-Hertogenbosch hardnekkig weerstand om de belangrijke verbindingen met het noorden te behouden. De leiding lag in handen van generaal Kurt Student die mogelijk bevel voerde vanuit villa Huize Bergen of de tegenoverliggende Villa Roucouleur. Onderdeel van Operatie Pheasant was de zuidelijke aanval op Vught en ’s-Hertogenbosch onder de codenaam Operatie Colin. Deze werd uitgevoerd door eenheden van de Schotse 51e Highland Division, de 1e en 7e Black Watch en de 7e Argyll and Sutherland, ondersteund door tanks van de 1st Northamptonshire Yeomanry. Bij het psychiatrisch Ziekenhuis Reinier van Arkel aan de Boxtelseweg stuitten zij op een Duitse versperring. De Britten die hier sneuvelden en een Schotse soldaat, liggen begraven op de Algemene Begraafplaats aan de St.-Elisabethstraat. Op 26 oktober 1944 wisten de geallieerden de Duitse troepen uit Vught te verdrijven. Het deel van Vught ten noorden van de spoorlijn en Cromvoirt werd pas de volgende dag bevrijd.
In het noordelijke deel van het voormalige kamp bevindt zich de penitentiaire inrichting Nieuw Vosseveld. Het gedeelte rond het crematorium is nu ingericht als het Nationaal Monument Kamp Vught. De overige gebouwen aan de overzijde van de Lunettenlaan zijn in gebruik bij Defensie
.
De tweede wereldoorlog
Vught bood van oudsher onderkomen aan legeronderdelen, deels in de oude verdedigingswerken, deels in nieuwe behuizingen. Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog waren dit onder andere de Frederik Hendrikkazerne (1936) en 
nieuwbouw op het Fort Isabella. Hier lagen vooral gemotoriseerde onderdelen, zoals het Regiment Wielrijders, het Eerste Eskadron Pantserwagens en een regiment Huzaren-Motorrijders. Ook het hoofdkwartier van de territoriaal Bevelhebber in Noord-Brabant stond in Vught en de staf van het Derde Leger nam in september 1939 zijn intrek in de gebouwen van Regina Coeli aan de Helvoirtseweg. Nadat Duitse troepen in mei 1940 de Maaslinie hadden doorbroken, trokken de Nederlandse troepen zich terug achter een geïmproviseerde linie achter de Zuid-Willemsvaart. Het hoofdkwartier van de verdediging werd verplaatst naar Vught. Op 12 mei trokken de eerste Duitse troepen Vught binnen. Sindsdien werd het areaal aan verdedigingswerken in Vught verder uitgebreid. Onder Duits bewind werd ook het Konzentrationslager Herzogenbusch aangelegd, beter bekend als Kamp Vught. Dit zou ruim 31.000 gevangenen herbergen van wie er circa 15.000 eindigden in de vernietigingskampen in Oost-Europa. Ook in het kamp zelf stierven veel mensen, door ziekte, ontbering of executie op de fusilladeplaats in lunet II.
Ten westen van Vught, aan weerszijden van de huidige Lunettenlaan, ligt op de Vughtse Heide een groot complex dat vroeger deel uitmaakte van het Konzentrationslager Herzogenbusch (Kamp Vught). Het kamp werd in 1942 gebouwd. Het was het enige SSconcentratiekamp buiten nazi-Duitsland dat onder rechtstreeks commando stond van het SS-hoofdkwartier in Berlijn. De SS had dit kamp nodig omdat de kampen in Amersfoort en Westerbork de toenemende stroom van gevangenen niet meer aankonden. In januari 1943 arriveerden de eerste gevangenen onder wie een groot aantal joden uit Amsterdam. In totaal hebben hier tussen januari 1943 en september 1944 ruim 31.000 mensen gevangen gezeten, van wie er ruim 15.000 zijn gedeporteerd. In september 1944, vlak voor de bevrijding, vertrok het laatste transportnaar het oosten.
