Yke the jolly joker

Bo (reu), is geboren op 6 maart 2000 en kregen hem 6 mei in huis. Wij hadden besloten om een labrador te nemen, door een reclame filmpje op tv, volgens mij van de K.N.G.F. In dit filmpje zag je een chocolade bruine labrador puppie met blauwe ogen. Wij waren gelijk verliefd. Ik verplaats mij in een elektrische rolstoel (elro), en woonde toen samen met mijn vriendin in Het Dorp (Mies Bouman, bekend van tv, in 1966 werd er geld bijeen gebracht via een 24-urig durende uitzending "Open het Dorp" bij de meesten wel bekend) te Arnhem. Erg krap behuist en toch leek het ons leuk om samen een puppie te nemen, om hem op te laten groeien met een persoon zittend in een elektrische rolstoel, daarom kozen wij voor een labrador, slim, lief karakter, bereidwillig om iets te leren. Gelijk het internet opgedoken, om een goede fokker te zoeken.

Zo zijn we aanbeland bij een fokster "van het Oosterhuis" in Okkenbroek (provincie Overijsel) Afspraak gemaakt om langs te komen om de lab puppies te bewonderen. Ze liet ons de moederhond zien, en vertelde ons dat ze dit ras al 20 jaar fokte. Dit liet ze zien aan de hand van stamboompapieren, ook mochten we de medische rapporten zien van al haar gefokte honden. Deze waren geregistreerd bij de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland. Geen hd en oogafwijken geconstateerd in de papieren. We hadden dus te maken met een goede fokker, en geen broodfokker. Dus ons besluit stond vast en kozen bij deze fokker een puppie uit, een reu, kleur chocolade bruin.
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om de pup aan de elro uit te laten, maar dit lukte uiteindelijk prima. Het zindelijk maken was niet alleen frusstrerend voor ons, dit weet je al voor je eraan begint, maar wel voor het personeel die bij ons werkte, ik kon het niet zelf opruimen daar was ik lichaamlijk niet toe in staat. Wij woonde op een binnenstraat, dus Bo dacht achter de voordeur kan ik wel mijn boodschap doen. Oeps. dat wordt dweilen, en ik kon weer het gemopper aanhoren, van het werkend personeel, "Als je er niet zelf voor kunt zorgen neem dan geen hond". Van een kant begrijpelijk, maar ja uiteindelijk was Bo zinderlijk. Bo was een lief beest, alleen hij luisterde niet bepaald goed en liep vaak weg. Hij was toen 1 jaar. Dus gingen we naar gehoorzaamheid cursus, helaas hielp dit niet. Ook namen de gezondheidsklachten toe, ontstoken teelballen, dit werd steeds erger en moest dus gecastreerd worden. Oorontstekingen had hij continu. Bo was een hond die bij t spelen zich keihard liet vallen dat vonden we erg vreemd, liet zich bijten. Vaak moesten we naar de dierenarts. 16 april 2002, was een zwarte dag, wij herinneren dit als de dag van gisteren, constateerde de dierenarts, leukemie en hebben we hem in moeten laten slapen. Dit was grote treurnis. Zijn as hebben we uitgestrooid over een strooiveld. Hij was nog zo jong