Maar een baantje.

Werkend bij een lokale computerwinkel. Dit doet Rob Bakker. Nog steeds bezig met zijn
studie maar wel al bijna klaar. Nu al aan het werk in de ICT.
Hij heeft dan ook wel een aanleg ervoor. Een erg pientere jongen, zo komt hij ook over.

Hij legt de principes van zijn werk uit. Hij heeft geen vaste taken, en moet van alles en nog wat doen. Alles wat zijn baas naar hem toe gooit, zegt hij, kan hij ook echt aan. Wat al een hele prestatie is voor iemand van 18. Rob hoeft niet in de winkel te staan en is vaak achter in de winkel bezig. “Het is vraag en aanbod werk, en af en toe hoef ik helemaal niets te doen.”� Toch is het af en toe chaos wat hij wat minder vindt. Hij is behoorlijk tevreden met zijn baantje bij Alcco computers. Voor hem maar een baantje. Rob komt over als een slimme maar louche jongen die van zwarte humor houd.

Waarneer ik hem vraag hoe zijn dag eruit ziet, moet hij lachen en vraagt heel cynisch ”Maak jij wel eens precies dezelfde dag mee?”� Toch probeert hij het. Hij begint met zijn spullen neerleggen en zijn jas ophangen. Erg normaal begint het maar daarna is het giswerk. Als er niet gebeld word, dan hoeven we niets te doen. Af en toe wat sleutelen aan een computer en als je de juiste kennis hebt, gaat het vrijwel vanzelf. Vaak wordt er tussen 1 en 3 uur gebeld door mensen in de omgeving, waarvan de computer kapot is of raar doet. Rob loopt weleens tegen obstakels op, maar met een beetje moeite en advies vragen aan de baas, is het goed te doen. Br> Hij is al een volwaardig lid van de winkel en na 2 jaar werken bij Alcco heeft hij een goede werkrelatie met zijn collega’s en zijn baas. ”Ik maak alleen niet zo vaak en dezelfde grappen en opmerkingen als tegen de jongens!”� zet hij al lachend. ”Als je baas iets fout doet geef je hem geen por of een slap op zijn nek. Ik denk dat ik dan ontslagen zou worden. En zonder humor op het werk zou ik het niet volhouden” zegt hij, terwijl hij aan zijn keel krabt en vervolgens een grap verteld die hij ook aan een gezamenlijke vriend heeft verteld. Diezelfde avond herhaalt hij deze.

Foutjes maken.

”Het komt zelden voor maar als het gebeurt, lach je erom met ze allen. Vervolgens doe je het goed.” Je schamen voor een foutje vind hij heel onnodig. Je leert ervan en merkt dat ook goed de volgende keer dat je het weer moet doen. Een schroefje laten vallen is geen foutje, hij scheld en pakt het op. De wat grotere fouten hebben wel gevolgen. ”je laat geen moederbord vallen van 300 euro en lacht het er af.” Bij software is het volgens hem een stuk moeilijker om fouten te maken. Een CD erin en wat opties selecteren kan heel moeilijk zijn voor iemand 3 straten verderop die er totaal geen verstand van heeft, wat bij formatteren het geval is. Toch maakt zijn baas ook fouten en moet iedereen constant bij leren, een vrijwel uniek aspect van het werken in de ICT. Iets waar Rob blij mee is, en af en toe moe van wordt.

”Ja, ik moet veel bijleren. Er gebeurt nogal wat de laatste tijd en een aantal mensen houden zich up to date met het nieuwste van het nieuwste.”� Zijn baas vond het een plus punt bij het solliciteren, dat hij goed mee kon praten en zich duidelijk op de hoogte houd. Hij praat met een verhoogde stem en serieus gezicht ”�Zo min mogelijk verkeerd doen en ambitieus zijn. Anders word je gek van de stress die af en toe kan opbouwen.” Hij eindigt met een zucht, en kijkt naar buiten. In de horeca moet je goed werk leveren. Zijn baas kijkt wel alles na.

”What the future holds.”

Rob weet precies wat ik bedoel na het zeggen van de bovenstaande titel. Hij spreekt een half woord, en is daarna stil. ”Ja weet ik veel!”� Zegt hij met een frons. ”als je specialisatie bedoelt moet je niet bij me aankloppen. Ik heb geen voorkeur en dat is wel lekker. Als ik mijn studie af heb, kijk ik of ik hogerop kan of ander werk. Kijk dat is het mooie van de ICT. Nog steeds aan het groeien dus er is genoeg werkgelegenheid”� Hij wist precies wat ik wou vragen. Logisch want we kennen elkaar al langer. Rob heeft veel kennis en kunnen, maar kan af en toe net zo lui zijn als ieder ander. Werken bij microsoft vind hij niets, veel te netjes. ”Ik hou wel van een beetje rommel en lol. Ik kan me microsoft niet voorstellen als een ”relaxed”� bedrijf.”� Lang zal hij niet blijven bij Alcco. Maar hij heeft in iedergeval wel een brede keuze. Iets waar veel personen in de ICT jalours op zijn. Rob maakt heel duidelijk dat hij niet wil vastroesten.
Hij staat op en zegt dat hij een houte kont heeft van het interview en trekt zijn shirt recht. ”Kom je mee een bakje koffie drinken? Ik heb warme chocomelk voor je!”�

Rob Bakker, geen strakke prefecte ICT’er, maar het komt dichtbij. Dat hoop ik later ook te worden.