Op deze pagina staat mijn biografie, dit is een soort levens beschrijving.

Inleiding.

7 juni 1992, mijn geboortedatum. Ik werd Tom genoemd, en mijn ouders gaven mij de tweede naam Jasper. Tom Jasper de Jonge voluit. Een ongebruikelijke naam als je weet waar ik origineel vandaan kom. Mijn vader komt namelijk oorspronkelijk uit friesland, en mijn moeder uit Amsterdam. Ik ben niet geboren in Amsterdam, laat staan friesland, niet eens in een ziekenhuis. Ik ben thuis geboren. Ik ben opgegroeid hier in alkmaar, Sleperstraat. Niet echt zo'n geweldige buurt maar ik had het veel erger kunnen treffen.

Van vijf tot twaalf.

Het eerste wat ik me kan herinneren is dat ik met mijn moeder in de Troubadour sta. De Troubadour was namelijk de basisschool waar ik de komende 8 jaar naar school zou gaan. Ik was vijf en keek omhoog naar mijn moeder. we stonden in de hal van de school voor een soort van loket. Mijn moeder schreef me in en we vertrokken naar huis. Daarna word het zwart, in iedergeval voor een tijdje. De eerste 4 jaar waren namelijk niet zo gedenkenswaardig. Gewoon wordjes leren en moeite hebben met 2+2.

In de vijfde groep, al vrij vroeg, werd er bij mij Dyslexie vast gesteld. Hier wist ik niet veel van en het kom me weinig schelen, totdat er ineens meer dingen bijkwamen. Men kwam er namelijk achter dat naast en dankzij Dyslexie ik ook nog eens een achterstand had opgelopen. Al snel werd ook Dispraxie vastgesteld en moest ik elke dinsdag na of zelfs tijdens schooltijd naar een mevrouw die mij zou helpen met mijn achterstand.'s Avonds moest ik naar de Fysiotherapeut voor mijn dispraxie. De therapeut die mij holp had een snor, wat ik erg eng vond. Zij kwam er achter dat doordat ik sneller was gaan groeien er een aantal dingen fout waren gegroeid in mijn armen. Hierdoor trillen ze bijna constant.

Ik was bevriend met een meisje uit de buurt. Ze woont nu nog steeds maar een paar straten verderop. Met haar heb ik veel lol beleefd maar in de 7de klas begon dit al te verwateren. Er werd veel gepest op mijn school en in de klas, zo ook ik. Ik was namelijk bevriend met een meisje, wat voor sommigen al reden genoeg was, die een jaar lager dan mij zat.

Sinds de vijfde groep begon ik te schetsen, wat voor mij erg makkelijk bleek te zijn door het trillen of schudden van mijn handen. Mijn tijd bij de Troubadour was snel over. Ik was blij, ik kon opnieuw starten. Geen Troubadour meer en de vervelende dingen die erbij hoorden. De school stond niet bekend om zijn kwaliteit, maar om de leraren. Er zaten een aantal goede leraren en leraressen tussen. Helaas werden die overstemd door de slechte. Met een HAVO/VWO advies verliet ik de Troubadour, iets wat kennelijk vrij goed was gekeken naar mijn beperkingen.

De duinen waar ik vroeger met mijn familie heen ging.

De eerste drie jaren van mijn middelbare school.

De opendag, of eigenlijk de ontmoetingsdag voor de HAVO/VWO Klassen. De vakantie was om en ik kon niet meer uitslapen. Iets waar ik maar moeilijk van af kon stappen. Die zomervakantie zou de laatste zomervakantie zijn waarin ik naar met mijn ouders op vakantie zou gaan naar de gebruikelijk landen, als Frankrijk, Spanje en Portugal. Ik vond het niet zo erg. wat ik wel erg vond was dat ik dus weer naar school moest. Die eerste dag begon slecht zonder dat ik het zelf doorhad. Ik zette namelijk niet mijn nieuwe schoolfiets opslot. Ik liep naar binnen en ontmoeten daar de vrienden die ik de hele middelbare school en ook erna zou hebben. Marvin en Dennis, twee jongens die net zo lang als ik waren.
Mijn fiets gejat en een kwade vader. Zo begon een jaar waarin ik traag starten. Ik sleepte mezelf er doorheen, en de nieuwe zomervakantie betekende weer rust. Ik kijk namelijk niet zoveel naar het verleden. Ik leef bij de dag en naar de zomervakantie. Een normale schooltijd met wat up en downs, belandde mij in de VWO voor de tweede klas. Halverwege de 4de klas moest ik kiezen voor een profiel. Als proefkonijnen moesten wij uit 4 vakkenpaketten kiezen. Al dan niet afgestemd op je cijfers. Talen lagen mij niet, nu nog niet, behalve engels. Engels was iets waar ik goed in was. Iets wat ik mezelf had aangeleerd. Niet dankzij enige lessen.

De laatste 2 jaren van mijn middelbare school.

Natuur en Gezondheid, of NG voor kort. Ik had ervoor gekozen omdat dit het beste zou zijn. Dat bleek niet zo te zijn. Ik koos namelijk een combinatie van de lastigste vakken. En om dit te doen moest ik terug naar de Havo. Ik samen met mijn vriend marvin, die hetzelfde profiel had gekozen verlieten ons vriendenclubje en gingen "kloten" tijdens de bio lessen. Ik had veel moeite met de vakken Wiskunde B en Natuurkunde, al was ik af van Frans gelukkig. Ik had leuke en goed leraren waaronder die van Scheikunde en Natuurkunde.

Meneer Krap, de Docent Scheikunde. Een oude knorrige man met veel humor. Hij was streng en gaf goed lessen. Wijs en bijna aan zijn pensioen toe. Iemand waar ik tegenop keek, samen met Mr Kruijer. Mr Kruijer was de Docent Natuurkunde. Een vak waar ik de hele tijd mee op het randje stond. Maar Mr Kruijer moedigde mij onbewust aan om wat meer moeite voor het vak te doen. Hij kon als enige tegen mijn grapjes en kon ze ook uitdelen. Die twee jaren waren al de helft van mijn diploma cijfer. De toetsen en tentamens die we maakten gedurende die 2 jaren telde al mee.

Ik behaalde mijn diploma voor het NG profiel, maar dankzij Mr Kruijer, ook voor het NT profiel. En met diploma op zak op naar de volgende school. Maar eerst weer zomervakantie.