Crowdsourcing is een redelijk nieuw begrip. Men zocht al langer naar een nieuwe manier om projecten te beginnen die voor de start al aanspraken bij mensen. Daarvoor is crowdsourcing ontwikkeld, maar wat is crowsourcing nu eigenlijk? Wat zijn de voordelen ervan en wat zijn de risico’s? Dit rapport geeft duidelijkheid op die vragen, waarna een conclusie kan worden getrokken of het goed of slecht is. Dit rapport is gemaakt door een eerstejaars student en wordt afgesloten met een presentatie.
De hoofdvraag die gesteld wordt zal zijn: Welk voordeel heeft crowdsourcing voor projecten en de maatschappij?
Crowdsourcing kan worden omschreven als het verzamelen en verwerken van veel verschillende meningen en ideeën over een vraagstuk dat leeft in een organisatie of branche. Hoewel crowdsourcing niet noodzakelijk via het internet hoeft te gebeuren, is dit wel de meest gebruikte manier. De crowdsourcingfilosofie kwam dan ook begin 21e eeuw op gang, ten tijde van het web 2.0, onder meer door het boek The Wisdom of Crowds van James Surowiecki. Het is een ontwikkeling die voortvloeit uit de eerdere ontwikkeling van user-generated content. De term werd het eerst gebruikt door Jeff Howe en ontstond uit een samenvoeging van de term outsourcing met crowd, het Engelse woord voor "menigte".
Een andere vorm van crowdsourcing is crowdfunding. Daar wordt in plaats van ideeën, financiële hulp gevraagd. Bij deze vorm kan je vooral zien hoeveel mensen geïnteresseerd zijn in je product, of idee voor een product, en of ze het op de martk willen hebben.
Crowdsourcing (2006) is een nieuwe term voor een bekend fenomeen. Al in het begin van de 17e eeuw deed de Britse overheid aan crowdsourcing met een prijsvraag naar een methode voor het berekenen van lengtegraden op zee. De winnaar van de ‘Longitude Price’ (15.000 GBP) was John Harrison, een timmerman uit Lincolnshire met een passie voor klokkenmaken. Hij ontwierp een mariene chronometer die in nauwkeurigheid zelfs de ‘Lunar’ methode voorgesteld van tijdgenoot Newton(!) overtrof.
Iets later, in de 19e eeuw, hoogtij van de Industriële Revolutie, sloeg een innovatieve groep ingenieurs uit Cornwall de handen ineen met als om de macht van stoommachinepatenten te breken. Tegen de gewoonte in besloten ze alle ontwerpverbeteringen en ideeën over stoommachines in een vakblad te publiceren. Het eindresultaat was het beste en meest populaire stoommachineontwerp van Engeland en Europa. De grootste nog werkende machine drijft het Cruquiusgemaal bij Amsterdam. Dit verschijnsel van spontane samenwerking in een industriële setting staat bekend als Collective Invention. Door de eeuwen heen zien we vele voorbeelden in sectoren, de verfindustrie, de medische sector en meer. Collective invention is een proponent van de crowdsourcing-gedachte.
Crowdsourcing bouwt ook voort op de Open Source Software-beweging die op zijn beurt ontsproot aan de academische cultuur van MIT in de jaren 80. Grondlegger Richard Stalman verankerde het delen en peer reviewen van kennis in de principes van de Free Software-beweging. Het is tekenend dat in een van de hallmark cases van crowdsourcing de directeur van Goldcorp zijn inspiratie vond na het bijwonen van een Open Source conferentie.
In zijn spraakmakende boek beschrijft Von Hippel (2005) hoe de toenemende rol van de gebruiker kan leiden tot de Democratisatie van innovatie. Hij beschrijft voorbeelden van user led innovation in de sport en leisure-industrie. Benkler (2006) gaat in zijn Wealth of Networks nog een stapje verder. Hij ziet in de opkomst van genetwerkte gebruikers het begin van de marginalisering van formele organisaties. Waardecreatie zal zich volgens Benkler steeds meer verplaatsen naar netwerken die organisatiegrenzen overstijgen. Beide auteurs onderbouwen in hun werk het crowdsourcing-fenomeen zonder het expliciet te benoemen.
Aan de hand van de geschiedenis kan gezien worden dat crowdsourcing voor zowat alles gebruikt kan worden. Daarbij kan worden gedacht aan een prijsvraag, wie het beste iets kan oplossen of samen aan iets werken wat bedoeld is voor iedereen, zoals wikipedia. Tevens kan het op elk niveau worden toegepast. Zo kan het op lokaal niveau, in je vriendengroep of familie, of bij een hele bevolkingsgroep zoals de Nederlanders.
Het kan op vele manieren worden toegepast. Zo heeft Lays een actie met welke chipssmaak mensen het liefst willen, waardoor Lays het voordeel eruit halen door naamsbekendheid te vergroten, gratis reclame te maken en verkoop te verhogen door mensen te geven wat ze willen. Populair is ook een medium als twitter te gebruiken voor simpele vormen van crowdsourcing. Door middel van een tag #dtv toe te voegen aan je tweet, kunnen mensen reageren met hun eigen oplossingen voor een probleem. Op deze manier bereik je simpel een hele grote groep mensen.
Een ander voorbeeld is dat je kan kijken of mensen jouw product op de markt willen, en zo ja, het kunnen steunen met financiën. Zo heeft een groep op de website kickstarter, een website speciaal voor projecten met crowdfunding, een idee gepresenteerd met de Oculus Rift, een virtual reality bril waarbij het echt lijkt alsof je midden in het spel zit, en dus geen monitor nodig hebt. Dit project heeft in rap tempo bijna tien keer zoveel opgehaald als dat de organisatoren dachten nodig te hebben. Zo is te merken dat mensen het product echt willen hebben en er wat voor over hebben om het te laten realiseren.
De betrouwbaarheid van crowdsourcing hangt af van een paar dingen. Ten eerste is er het punt van de organisator, deze persoon of personen moeten het vertrouwen winnen van het publiek, anders worden zij natuurlijk niet gesteund. Als de organisator niet betrouwbaar overkomt. Kan het zijn dat het project in de soep loopt. Deze dient er ook niet vandoor te gaan met je geld, dus het is belangrijk dat de organisator betrouwbaar is.
Ten tweede is er bij het gezamenlijk opbouwen van iets, zoals bijvoorbeeld wikipedia, een zekere eis aan de kennis en professionaliteit van de betrokkenen. Zij kunnen ook zomaar iets opschrijven, en dan is hetgene wat er uit komt niet geldig. Om dit te voorkomen is het van belang het niveau van de mensen die meehelpen te weten, en het gemaakte werk te controleren voordat het verschijnt in het openbaar.
Dan is er ook nog het punt van de geloofwaardigheid van de mensen die meewerken. Bij bijvoorbeeld vragen die gesteld worden op een medium als twitter, een oplossing die gezocht wordt voor een probleem of een verkiezing waarbij je kan stemmen voor een prijs, is het belangrijk dat de mensen eerlijk zijn in het geven van antwoorden en stemmen. Een makkelijk voorbeeld om hierbij te noemen is dat er een verkiezing was op internet van Time magazine om de meest invloedrijke of belangrijke persoon van de afgelopen jaren te kiezen. De competitie verliep redelijk volgens schema, tot dat een bepaalde website er lucht van kreeg. Deze website, 4chan, is bekend als een website die altijd problemen veroorzaakt op het web. Zij gingen dan ook massaal op Adolf Hitler stemmen, gewoon omdat zij dit grappig vonden. Daardoor werd de verkiezing ongeldig, en zij konden weer overnieuw beginnen met de verkiezing.
Aan de andere kant is het voor de organisator, die afhankelijk is van het publiek, een goede betrouwbare manier om te weten of zijn product interessant is. Er kan vanaf een vroeg stadium worden gekeken of mensen het product willen en of ze het willen steunen. Dat kan een bedrijf veel kosten besparen, voor als het product een flop zou kunnen zijn.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Crowdsourcing
http://www.ambtenaar20.nl/?p=5496