Er zijn mensen die geloven dat de geschiedenis van graancirkels (of crop circles) teruggaat naar de prehistorie. De moderne geschiedenis van de graancirkels begint echter in de jaren zeventig met de ontdekking van enkele kleine en simpele cirkeltjes. Zij kwamen vooral voor in tarwe- en korenvelden. Maar omdat ze zo klein waren, werd er weinig of geen aandacht aan besteed. Later werden de figuren groter en ingewikkelder. Men begon met kleine onderzoeken naar het onstaan van deze cirkels. Maar al gauw zat het onderzoek vast. Aanvankelijk dacht men dat de graancirkels door mensen gemaakt werden, maar men vond geen voetsporen en begreep niet niet hoe iemand zo nauwkeurig kon werken. Dit was voor verschillende ufologen het bewijs dat er buitenaardse wezens met ons willen communiceren via geometrische vormen.

Ondertussen begon men in steeds meer en meer landen graancirkels te ontdekken, de meeste in Engeland en Nederland. Deze landen staan dan ook op de eerste en tweede plaats op de lijst van landen waar graancirkels het meest voorkomen. Vanaf toen begon het fenomeen uit te groeien tot een echte hype. Dit kwam door de opkomst van de media in de jaren negentig. En er werden steeds meer en gekkere graancirkels gevonden. Maar waren ze het werk van mensenhanden? Men wist het nog steeds niet. Maar in 1991 echter bekenden D. Bower en D. Chorley dat ze al 15 jaar graancirkels maakten. Ook andere grappenmakers namen hun idee over. Niet ontmoedigd door de vele verhalen, trok Dr. Hasselhoff, lid van het Centre for Crop Circle Studies (CCCS), op onderzoek uit in Nederland. Hij beweert 40 graancirkels te hebben onderzocht, waarvan er volgens hem maar 2 nep zijn.

Hieruit kunnen we besluiten dat men nog steeds niet weet hoe ze ontstaan en sceptici zullen het alleen maar geloven als het fenomeen onderbouwd wordt met cijfers, verklaringen en bewijsbare theorieën. Dan pas krijgen graancirkels bestaansrecht en zullen ze wellicht serieus genomen worden door het grote publiek. In ieder geval krijgen de cirkels nu voldoende (sceptische) aandacht in de media.