Periode                              :    28 maart t/m 5 april 2004

Route                                 :    Phnom Penh - Siem Reap - Poipet

Voor de afgelegde route, kijk hier.

 

Phnom Penh

Om 10.00 uur melden we ons bij de incheckbalie van Vietnam Airlines voor onze vlucht van Vientiane naar Phnom Penh in Cambodja. Het is erg rustig op het vliegveld en alles verloopt dan ook zeer voorspoedig. De vlucht vertrekt precies op tijd en 1 1/2 uur later landen we in Cambodja. Over land zouden we zeker 3 dagen over deze reis hebben gedaan en we hebben de 139 dollar er dus graag voor over. Met een nieuw visum in ons paspoort lopen we de vertrekhal uit en uiteraard staan er weer veel touts en taxichauffeurs te wachten.  Via e-mail hebben we al een guesthouse gereserveerd in de wijk Boeng Kak. Het Lake View Guesthouse heeft erg kleine kamertjes maar het dakterras met uitzicht over het meer maakt veel goed.  Met een motortaxi (het vervoermiddel in Phnom Pehn) gaan we naar de Central market. Voor slechts 3 dollar kopen we een gekopieerde versie van de Lonely Planet. Het is midden op de dag en bloedheet dus we gaan snel weer terug naar het hotel. Met een mixed fruit juice is het wel uit te houden. 's Avonds is het in de vele restaurantjes aan het meer zeer gezellig. De volgende dag bezoeken we het Tuol Sleng museum en de Killing Fields (zie foto's). Ook het national museum, het koninklijk paleis, de zilveren pagoda en Wat pnom worden nog bekeken.

 

Van Phnom Penh naar Siem Reap

Na 5 dagen Phnom Penh wordt het tijd om naar Siem Reap te gaan. We boeken de airco bus bij het hotel en de volgende morgen moeten we al om 06.30 uur verzamelen. Vervolgens rijden we nog een uur door Phnom Penh om wat andere mensen op te pikken en nog een paar keer van bus te wisselen maar uiteindelijk vertrekken we met een volle bus richting het noorden. Er wordt vaak gestopt onderweg maar ondanks dat moeten er een aantal mensen toch in de bus overgeven. Verder gaat het erg snel en om 3 uur zijn we al in Siem Reap. Ook hier hebben we weer een guesthouse gereserveerd via internet dus we stappen snel in een tuk tuk en binnen 3 minuten staan onder de douche in de Red Lodge. Een erg leuk guesthouse met ruime kamers, gratis ontbijt en veel boeken, tijdschriften en DVD's die je buiten in de tuin kunt lezen of bekijken. Alle toeristen komen naar Siep Reap om de geweldige tempels van Angkor te bekijken.

 

Angkor Wat
De eerste dag beginnen we enthousiast met Angkor Wat. Wat een gebouw zeg, alleen erom heen lopen is al een karwei laat staan dat je een ook nog een blok steen van 5000 kilo moet meesjouwen. Na Angkor Wat bekijken we de Bayon. Onze chauffeur heeft al drie gevraagd of we willen lunchen en we hebben nu wel trek. We zitten bij een tentje waar je uitkijkt over de Bayon, erg leuk. Voordat we konden gaan zitten werden we al bestormd door verschillende verkopers en ook al zitten we bij een tentje ze blijven nog steeds aan ons tafeltje staan. "Where are you from?" vraagt een klein meisje met allerlei souvenirs in d'r hand. "Holland" antwoorden wij. "If I know the capitol of your country then you buy something of me?" We moeten erg lachen hoe erg ze aanhoudt, ze staat nu denk ik al 5 minuten aan ons tafeltje. "Amsterdam". We gaan overstag en kopen het souvenirtje. 'S middags bekijken we Angkor Thom, wat vrij bebost is en de temperatuur is dan ook beter. Later bekijken we nog wat andere tempels aan het zogenaamde kleine circuit.
De 2e dag gaan we met de tuk-tuk over het grote circuit. Alles ligt wat meer uit elkaar, zodat de dag eigenlijk als volgt gaat: stukje rijden, tempel bekijken en stukje rijden. Voor elke tempel wordt je opgewacht door een legertje verkopers. Uiteraard ook genoeg kinderen die willen weten waar je vandaan komt zodat het hoofdstad verhaal afgedraaid kan worden. Omdat je moeilijk de rest van je leven in Angkor Wat t-shirts kan rondlopen ga je ze wat afhouden, maar voor elk bezwaar bestaat er een antwoord. Je hebt al een t-shirt, koop er dan 1 voor je vriendin. Die wil er geen? Koop er dan een voor je vader, moeder, neef, etc. Je vindt 't te zwaar al die souvenirs? Dan dragen zij het wel voor je.
Op de 3e dag gan we naar de ver gelegen tempels (Banteay Srei, Roluos groep). Het is moeilijk te omschrijven hoe het eruit ziet dus we hebben heeel veel foto's gemaakt. Halverwege de dag wordt onze tuk-tuk driver ziek. Hij grijpt naar zijn borst. Op onze vraag wat er aan de hand is zegt hij dat ie waarschijnlijk teveel gevoetbald heeft. Ja, ja. We gaan een medicine halen en dan zou alles snel over zijn. Nou heb ik hier al wat mensen gezien die volgens de Khmer methodiek behandeld zijn, maar het blijkt te helpen. 'S avonds gaan we nog een keer terug naar Angkor Wat om "afscheid te nemen" (we hebben inmiddels een "verse" chauffeur).

 

Terug naar Bangkok
De volgende dag relaxen we nog wat in ons hotel voordat we morgen terug gaan naar Bangkok. De schoonmaakster is toevallig gisteren ook "behandeld" door een traditionele Khmer dokter. De behandeling bestaat eruit dat je voor circa 2 dollar op straat allerlei glazen schalen op je rug krijgt, die worden aangestoken, 10 minuten laten intrekken en je bent genezen. Je bent nu voor een paar weken verzekerd van de bolletjestrui op je rug. Het hotel is in elk geval een aanrader met een hoop DVD's, gratis snackjes en ligbedden. Ideaal om even te chillen na het watlopen.
Tja, en dan moet je de volgende dag terug naar Bangkok. Je hebt 2 opties voor de reis naar de grens van Cambodja, een prive-taxi of achterin de vrachtwagen. Het scheelt $16 voor 2 personen en circa 3 uur reistijd dus we gaan voor de vrachtwagen..eh.. taxi. Op de reisdag hebben we zeker geen spijt van onze keuze en speren in de airco over de redelijk slechte weg naar Poipet. De weg is erg stoffig en zit vol gaten. Onderweg vervoeren ze allerlei spullen in overvolle vrachtwagens en op brommertjes. Zo zien we verschillende brommertjes met volwassen levende varkens achterop hun brommer gebonden. Bij de grens aangekomen checken we eerst uit bij "hotel Cambodja" en lopen in het niemandsland tussen Cambodja en Thailand. Hier zitten allerlei hotels, waar de visarunners kunnen drinken en gokken voordat ze weer terug gaan. Bij het thaise grenskantoortje staat een hele lange rij. Als we goed kijken blijkt dat het publiek bestaat uit visa-runners (type: ca. 50 jaar, goud, bierblikje in de rechter, neukertje in de linkerhand) en dames "die in een hotel werken". Nadat de douane-dame heeft gevraagd waar we verblijven (en ze schrijft het ook op?) mogen we erin!
Wat we verder beleefd hebben in Thailand, kun je hier lezen.