Souterliedeken 145
Den C.
xlv, psalm. Laudate anima mea Dominum.
Nae die
wijse. Looverkens dat zijn looverkens
Loven so wilt mijn siel den Heer,
loven wilt Hem en dancbaer zyn
Ick sal hem van goeder
herten seer
seghenen en loven met bliden schyn
T’ allen termyn, hem
dancken fyn
Den Heere der heeren, vol
alder eeren
Mynder sielen medecyn.
Hopen, betrouwen en wilt
doch niet
op princen, en menschen kindren quaet
daer men gheen salicheyt
in en siet
want sinen gheest ter aerden gaet
dan metter daet, haer ghedachtê en raet
sal moeten versmoren: en
bliven verloren
want verganclyck is haren staet.
Salich is hy, dyen Iacobs God
wesen en hulper wil altyt
syn hoep in den Heer (dat
is het slot)
is in sinen God ghebenedyt.
den hem wydt, daertryck subyt
die zee, en rivieren, met al haer dierê,
hy ghemaeckt heeft sonder
respyt.
Eewich Zijn waerheyt hi
bewaert.
dyen men hier ongehelyck
aen doet
recht, ende bystant hij verclaert
ende can gheven spyse soet.
dyen den honger ghemoet:
die Heere goet
die bedructe can vanden, en breken haer banden
die ooghen der blinden hy open doet.
Rechten soe can die Heere
snel
al die ghevallen ligghen daer
ende beminnen
den goeden wel:
den vreemden bewaren, als een vaer.
den weduwen voerwaer: den weezen te gaer
sal hi ontfanghen, met
groot verlanghen:
en breken der sondaers weghen swaer.
Eewich soe sal regneren,
hoort
God onse Heere, van
grooter cracht.
eewich (al nae zijn
heylich woort)
dueren Zijn ryck
sal, ende macht,
tot allen gheslacht: (Syon dit acht)
God sal tirumpheren:
altyt regneren.
houden wilt dit in u ghedacht.
|
Antwerps Liedboek nr. 168
Van den storm van Munster
Wie was die ghene
die die loouerkens brac.
Ende diese inder
narren cappen stack
Het wil hem openbaren
Wi riepen dat cruyce al
vanden hemel an
Wi vrome lantsknechten
alle
Het was op eenen maendach
datmen den storm voor Munster sach
Ontrent den seuen vren
daer bleeft so menich
lantsknecht doot
Te Munster onder die
mueren
Die storm die duerde een corte tijt
Tot dat die metten waren
bereyt
die metten waren ghesonghen
doen schoten wi daer drie bussen los
Alarm so sloeghen
die trommelen.
Wi vielen Munster
dapperlijck an
Wi leden schade
so menighen man
Men sach daer menich
bloet verghieten
Men sach daer menigen
vromen lantsknecht
Het bloet liep ouer haer
voeten
Die lantsknechten waren in
grooter noot |
daer bleeffer wel drie
duysent doot
In onderhaluer vren
Was dat niet een groote
schare van volc
Noch en sal geen
lantsknecht trueren
Wi weecken in een wilde
velt
In die scanssen hebben wi
geuuert ons gelt
Eenen raet
souden si ons gheuen
Wi riepen Maria gods
moeder aen
Beschermt ons lijf ende
leuen
Knipperdollinc tot sinen
knechten sprack
Ghi borghers coemt hier
op die wacht
Laet ons den hoop
aenschouwen
Al waren
si noch drie duysent sterc
den prijs willen wi behouden
Een busschieter die daer
was
Hi schoot drie cortouwen
al op dat pas
Veel snelder dan een
duyue
Wistent mijn vader ende
moeder thuys
Si souden mi helpen
trueren
Die dit
liedeken eerstmael sanck
Een vroom
lantsknecht \ is hi ghenaemt
Hi heuet seer wel
ghesonghen
Hi heeft te Munster aen
dans gheweest.
den rey is hi ontspronghen
|