|
Divinefire - Into the New Dimension
Alweer de derde langspeler van deze band. De titel zou enigzins betrokken kunnen
worden op het stadium van de ontwikkeling van deze band. Vergeleken met de voorganger
is het peil van heftigheid een graadje hoger. Laat ik meteen met de deur in huis vallen :
Dit is niet de eerste de beste band, maar ik heb toch twee punten van kritiek. De eerste
ligt wat gevoelig. Hoewel ik de initiatieve van Christian Rivel erg bewonder, m.n. zijn
eigen platenlabel. Toch moet ik eerlijk zeggen dat hij naar mening niet tot de ereliga van
metalzangers hoort. Op de heftige gedeelten gaat het allemaal nog wel (gitarist Jani brult
hier en daar wat mee) maar bij de rustpunten klinkt Christian's stem echt te lief. De teksten
zijn niet storend maar ook geen uitblinkers van poëtische zeggingskracht..
Mijn tweede kritiekpunt is het gegeven dat alle tracks erg op elkaar lijken. Ik hoor niet veel variatie in de riffs.
Jani gebruikt een 7-snarige gitaar, daar ben ik in de meeste gevallen niet erg ondersteboven van, maar ze leveren wel
genoeg laag in de muziek. Zoveel zelfs, dat ik de basgitaar nauwelijks kan onderscheiden, weliswaar is dit een
euvel van bijna de hele metalwereld maar het zou toch een verbeterpunt kunnen zijn. De drums zijn echt
gortdroog en daardoor val het niet zo op, maar er zit niet echt veel variatie in.
Deze band heeft het in zich om tot de top te gaan behoren, maar heeft nog wel wat punten die, mijns inziens,
dan wat revisie nodig hebben. Ik ben erg benieuwd of de groei die nu te horen is geweest doorgezet gaat worden
op een volgende cd. Ik zie daar in ieder geval rijkhalzend naar uit.
Terug naar het overzicht.
|
