8 juli
Bij het ontbijt worden we stipt op de seconde af om 8 uur naar binnen gelaten. Alles is precisieus geregeld:bij een zespersoons tafel liggen 6 plakjes kaas, 6 plakjes worst, 6 broodjes, 6 sneetjes wit en 6 stukjes zwart brood en 6 schijfjes boter. Ieder heeft weer zijn eigen taak. En je kunt maar één ding tegelijk, dus als de hele tafel drinken bestelt, wordt er maar voor één gebracht en dan komt de volgende aan beurt. Vandaagrijden we naar Sergej Possad. Dat is het religieuze centrum van de Russisch-Orthodoxe kerk. De wegen om de stad heen zijn behoorlijk slecht, smal en met veel gaten in de weg. Het is heet en er is geen airco. We zijn blij dat we er om half twaalf zijn. Sergej Possad heeft een imposant kremlin met een actief klooster en dus veel monniken. In de Sergej kathedraal zien we mooie fresco'sop muren en plafond. Die Sergej is een Russisch-Orthodoxe heilige. Toen ze zijn doodskist openden, was er niets van hem vergaan. Iedereen wilde toen een stukje hout van de kist hebben. Uiteindelijk hebben ze de resten hier bewaard. In dfeze stad wordt de metropoliet (een soort paus dus) gekozen. Er wordt hier veel gerestaureerd. De communisten beschermden trouwens wel waardevolle objecten zoals sommige kerken, maar het geloof zelf moesten ze niets van hebben. Hierna gaan we richting Moskou. Al snel wordt de weg breder:2-baans, 4-baans, 5-baans, 6-baans en hetwordt steeds drukker. Zonder problkemen echter komen we bij ons hotel aan in de oostelijke wijk van Moskou. Hotel Ismailovo heeft in 1980 de Olympiërs geherbergd tijdens de Olympische Spelen. Een goed hotel, hoewel de badkamer wat verwaarloosd is en er geen ventilatie is. En dat met die hitte!
9 juli
We hebben niet geslapen vannacht. Veel te heet. Het heeft nog wel geonweerd vannacht, maar daar is niets van te merkenL: nog even drukkend warm. Onze gids leidt ons door de stad. We bekijken een 90 m. hoog standbeeld van Peter de Grote, het novodibytsje-klooster, de 7 Stalin wolkenkrabbers en de Doema. Dat is het parlement en ligt vlakbij het Rode Plein. De Doema zelf is een onooglijke betonnen kolos. Buiten de muur van het Kremlin brandt de eeuwige vlam voor de omgekomen soldaten, vooral in WO II. Lunchen doen we onder het plein voor het Kremlin in een groot winkelcentrum met veel marmer en luxe. Het eten is daar niet duur; andere dingen wel. Nadat we de Tretjakov-galerij - een beroemd museum van schilderkunst en iconen - hebben aangedaan, gaat het door het drukke verkeer terug naar het hotel. Moskou heeft 9 miljoen inwoners, maar overdag zijn er wel 15 miljoen en daarvan zijn er 8 miljoen onder de grond. Dan gaan we voor 10 roebel met de Metro naar een oude kerk, waar we naar een koorconcert gaan. Het is een koor met schitterende stemmen en vooral de tenor laat zien wat hij in huis heeft en dat is heel veel.
10 juli
Wel grappig, als je Fries spreekt verstaan ze je soms. Want 'twa kofje' (Fries) is in het Russisch dva koøe en dat klinkt hetzelfde. Vanmorgen gaat het eerst naar de Leninheuvels, waar vandaan je een mooi uitzicht hebt op o.a. de universiteit en het Olympisch Stadion. Daarna naar het Kremlin, waar we een rondleiding krijgen. De gids vertelt dat wonen in Moskou erg duur is. Chroestjov liet flats bouwen met erg kleine appartementen. Je kon er de plafonds aanraken en de WC's waren ook erg klein. Maar die laatste was groot genoeg, want Chroestjov heeft gezegd:'Als mijn kont erin past (hij was nogal dik), dan die van een ander ook'. We komen eerst bij het kathedralenplein. Hier is de belangrijkste kathedraal waar tsaren begraven liggen. Er is een kathedraal waar de kerkschatten worden bewaard en er is een kathedraal speciaal voor de tsaren. Die laatste mocht tsaar Iwan de Verschrikkelijke niet in (hij was 7 keer getrouwd en een man mag maar 3 keer trouwen) en dus liet hij een achteringang aan de kerk bouwen voor hem alleen. Aan het plein ligt het Wapenarsenaal met kanonnen die veroverd zijn op Napoleon. Het gebouw van de communistische partij is hier een dissonant, wat lelijk! Verderop heeft de premier zijn bureau. We zien nog een heel groot kanon van 15 ton zwaar met kogels van 1 ton. Het heeft nooit geschoten. En er ligt een enorme klok, die nooit geluid heeft. Het was de bedoeling dat hij 50 km.in de omtrek van Moskou te horen moest zijn... We maken foto's en filmen bij de Basiliuskathedraal, die je altijd op het journaal ziet. Men zegt dat ze de ogen hebben uitgestoken van de architecten die deze kathedraal bouwden, zodat ze niet nog eens zo'n mooie kerk konden maken. Plotseling ontstaat er opschudding, want Alie wordt gearresteerd! Ze filmde met statief en dat mocht niet. Nu komt de gids in actie. Hij wijst erop dat we toeristen zijn, maar toch moeten we 30 dollar boete betalen. Als de gids vraagt om een reçu kunnen of willen ze dat niet geven, want de commandant moet dat regeln. 'Dan wachten we wel', zegt de gids. Er komt echter geen commandant en na 10 minuten zegt de grote pet:'Ga maar, als je belooft het nooit weer te doen'! We beloven dat plechtig en bedanken de deugniet. Sneu voor hem, vandaag geen 30 dollar zwart geld. Volgens de gids hebben ze de regel van het filmen ter plekke verzonnen! Door alle commotie gaan we niet meer naar het warenhuis Goem. Terug dan naar het hotel. Hier kopen we kaarten voor 10 roebel en een postzegel, ook 10 roebel. Bij het afrekenen blijkt, dat ze 20 roebel extra rekenen per kaart, voor servicekosten. Wat een afzetters. Ze zeggen dat de kaarten anders nooit aankomen, maar eenmaal thuis blijkt dat de kaarten 4 weken onderweg zijn geweest, zodat de mensen ons vragen:'Zijn jullie nou alweer naar Rusland geweest?' Na het diner in het hotel duiken we de Metro in. Drie uren lang bekijken we ongeveer 8 stations voor 20 roebel. Het is de moeite waard. Kosten noch moeite noch arbeiders zijn gespaard om dit wonder van communistische samenwerking aan de wereld te tonen. Maar knap is het wel, dat ze dit in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw al konden.
11 juli
Nog even de laatste roebels opmaken en dan naar de luchthaven Sjeremetjevo. Er zijn er nog drie trouwens. Het is weer ontzettend druk. Op de luchthaven nog wat eten, maar voor een sobere lunch betalen we 21 euro, zodat we ons haast verslikken. Bovendien krijgen we 70 roebel terug waar we niets meer mee kunnen. Eenmaal in de lucht zien we alles gestaag voorbij trekken. Zweden, Denemarken en zelfs de brug over de Sont zijn duidelijk herkenbaar. Later ook Funen, Sjaelland en Langeland en boven Nederland enkele Waddeneilanden. En dan zet de daling alweer in. Het is ook maar een korte vlucht. De trein naar huis doet er langer over. Einde van een prachtige reis.
