HYPERMENS part 2 gecomprimeerde, beschrijvende versie 1.0
Niet voedsel en onderdak zijn in de huidige westerse maatschappij de eerste levensbehoeften maar carrière, erkenning en status. Succes is belangrijk en wordt aangepraat door vriend, vijand en media. Kaste zijn weggevallen en opgevuld door constant evoluerende sociologische en maatschappelijke klassen. Afkomst, verleden en naam zijn niet meer van belang maar verworven bezit, inkomen, macht, ontwikkeling, prestige en toekomst. Iedereen kan alles worden. Geen excuus wanneer je niet slaagt. Voor losers geen plaats. Verwachtingen zijn hoog gespannen. Eisen steeds hoger gesteld. Meer concurrentie op elk gebied en elk niveau, door een dualistische en onthaastende overheid gestimuleerd.
Er kan bewust worden gekozen voor opleiding en werk. Ambitie en idealen. Veel geld en tijd wordt geïnvesteerd in opleiding of studie. Carrière en leven worden zorgvuldig gepland. Het werk bepaald het leven en geeft er inhoud aan. Het bepaald het inkomen en de luxe. Bezit is status. Bezit is respect. Bezit vormt lifestyle en lifestyle vormt bezit. Bezit wordt bepaald door de groep waartoe we willen behoren. Zonder groep geen erkenning en status. Groepen zijn systemen. En systemen gaan over in continu veranderende toestanden, zoals alles in onze wereld continu veranderd. Energie wordt arbeid. Arbeid is tijd en tijd wordt geld.
Snelheid wordt gevormd door tijd. Een steeds beter te controleren en te sturen tijd. Door mensen bedacht. Tijd wordt universeel, wereld omvattend en steeds minder gestuurd door lokale of natuurlijke parameters. Activiteiten worden uitgedrukt in een tijd met een steeds kleiner wordend interval. Meer werk en verantwoording in minder tijd. Verantwoording, inspraak en invloed worden groter en daarmee de last. Toenemende groei, complexiteit en verandering eisen mentale aanpassing. De technologische ontwikkeling echter vormt de wereld naar ons lichaam en elimineert de fysieke gevaren. Zo ontstaat er een scheefgroei. Terwijl onze geest de ontwikkelingen en prikkels niet meer kan volgen en niet is staat is alle aangeleverde informatie op te nemen wordt ons lichaam de prikkels en ontwikkelingen onthouden en wordt onze fysieke omgeving afgevlakt. Een hyperactieve geest in een hyperpassief lichaam.
Beide ontwikkelingen weken ons los uit de omgeving. Mentaal zijn we door de overdosis prikkels niet meer in staat, of valt het buiten onze interesse om de omgeving in ons op te nemen. Fysiek durven en mogen en kunnen we ons niet meer begeven in de ongerepte wereld.
Zo worden we steeds meer de slaaf van onszelf en onze gemeenschap enerzijds en van de door ons zelf gebouwde hulp- en beschermmiddelen en machines anderzijds. Een proces wat in gang is gezet en haar eigen voortgang genereert. Denken is goed, maar niet te lang, niet te diep, niet te serieus en zeker niet ongebaand.
De verandering van de huidige wereld heeft dus op twee manieren invloed. Ten eerste een mentale overbelasting en ten tweede een vervreemding van het lichaam in deze wereld.
Als reactie daarop wordt/is de regeneratie en simulatie mobiel (the cure) ontworpen. Een eigen, totaal geïsoleerde wereld die mensen in staat stelt zich aan te passen aan constant veranderende externe omstandigheden. Weerstand bieden aan deze veranderingen is zinloos en zal leiden tot frustratie.
Veranderingen, natuurkrachten en het lichaam worden ervaren in een gebouw zonder luxe, waar een route niet vanzelfsprekend is, steeds opnieuw moet worden ontdekt en eigen moet worden gemaakt. Waarna het vervolgens veranderd en zich aan de opgedane kennis onttrekt en opnieuw moet worden gevorst. Een eindige herhaling in een wisselende wereld van omgeving en bezoekers.