Reisverslag 1 : Aankomst & eerste indruk : Chinees is echt chinees! (klik voor het eerste verslag)

Reisverslag 2 : Meer indrukken, ontdekkingen en levenslessen!

Na twee weken doorgebracht te hebben in het land der spleetogen, heb ik weer meer dan voldoende ervaringen opgedaan om jullie weer van een verslagje te kunnen voorzien.
Misschien eerst even terugkomen op de geweldige wc die vorige keer aan bod kwam. Dit heeft blijkbaar toch stof doen opwaaien in Voeren ;). "Iedereen heeft het over jou wc", aldus mama. Aangezien jullie hier misschien ook eens mee te maken krijgen, heb ik besloten wat onderzoek te verrichten om de cultuurshock voor mijn lezers te verlichten. Ik kwam er namelijk achter dat ik twee dezelfde vuilnisbakjes op mijn kamer heb, die multifunctioneel zijn (zie foto). Opzich werkt dit prima! :p, maar het risico bestaat dat ze plots uit elkaar schuiven (met voorspelbare gevolgen) en een ander nadeel is dat één normaal gebruikt wordt om "het papier" in te gooien. Dus ik ben toch maar van dit idee afgestapt :).
Een ander speciaal zicht had ik bij een kapsalon. Hier zat een dame onder een "krulmachine" (zie foto). Er gaan allerlei draden naar iedere ingedraaide krul om deze van binnenuit te drogen en omhoog te trekken, het lijkt me dat het zo sneller gaat. Ik vond het een foto waard en misschien heeft Tanja of Marie-Ange er nog iets aan.

Het eerste weekend dacht ik zaterdag de metro te nemen en gewoon ergens te gaan wandelen in het centrum. In tegenstelling tot Shanghai (het financiële centrum van China, gelijk New York) vind je hier niet zo een extreme hoogbouw en zijn de drukste plaatsen meer bepaald door de toeristische bezienswaardigheden en cultuur. De meesten hiervan zal ik later specifiek bezoeken, sommigen met onze Chinese klas samen, dus wel gezellig. Toen kwam ik al vlug bij de straat met "het plein van de hemelse vrede" en het regeringgebouw (zie foto's). Mijn T-shirt dateert van enkele weken geleden toen ik Boston, Washington DC en New York bezocht heb. Ik hoor je denken : "doe maar op! ;)" Meja als je jong bent heb je de tijd en de kans, maar geen geld. Als je ouder bent heb je geld, maar de kans niet meer, of toch moeilijker. Ik zou zeggen; ga eens kijken hoe het ergens anders is zolang het nog kan!

De laatste twee foto's zijn van het "Art exhibition centre". Ik vind het een prachtig gebouw, gelegen langs het regeringgebouw. Het is een ronde bol met veel glas en helemaal omringd met water. Via een tunnel kun je erin, die avond zou er een wereldberoemde ballet-voorstelling plaatsvinden, maar toch net niet waar ik 25 euro voor wou betalen. Toen liep ik verder en nu komt het verhaal dat mijn trots deed kelderen ;) :

Ik liep bij het plein van de vrede en toen kwamen twee Chinese meisjes naar mij toe die redelijk goed Engels konden en wel een foto van mij wouden maken. Altijd leuk als ze sympathiek tegen je komen doen en een praatje komen maken. Ze zouden naar de avondmarkt gaan en dat leek mij ook wel een gezellig plan. We wandelden samen verder en toen begon het. Ze zeiden dat ze dorst hadden en dat we misschien eerst ergens iets konden gaan drinken. TOEN GING AL EEN BELLETJE RINKELEN : (Mijn ouders zijn ook eens in de maling genomen door twee lieve studenten die hun uitleg gaven enz. en toen met hun iets gingen drinken. Ze nemen je mee naar een theehuis wat heel duur is, proberen veel te consumeren en doen op het einde zielig zodat jij de rekening betaalt. Dit zijn geen paar euro's, maar tientallen tot 200 ofzo. Mijn ouders zijn er toen met tegen de 100 (dacht ik) afgekomen door niet eens de hele rekening te willen (kunnen) betalen. De rest betalen die studenten zogezegd zielig met hun kaart. Maar daar geloof ik niks van! Ik ben er zeker van dat die onder één hoedje spelen met de zaak, pure maffia!.) Maargoed, ik was dus gewaarschuwd en ging voor de bevestiging. Ik vroeg om met hun op de foto te gaan, maar dat mocht niet van hun geloof (juist hetzelfde als bij mijn ouders). We liepen door en kwamen tot stilstand voor een theehuis. Daar wouden ze iets drinken. Eigenlijk was ik er zeker van dat ze mij wouden kloten (ik bedoel "in het ootje nemen", het andere woord mag ik van mama niet meer gebruiken ;) ). Het voelde een beetje raar aan en ze waren "teveel op hun gemak", alsof ze dat vaker deden. Daarbij kreeg ik een hoop complimenten over mijn Chinees en uiterlijk zonder dat ik het gevoel had dat ze mij leuk vonden, er klopte iets niet!. Maar toch ben je ook weer niet helemaal zeker en wil je hun ook wel eens terugpakken als het zo zou zijn. Ik vroeg dus of we niet ergens anders iets konden gaan drinken, maar zag niet direct iets in de buurt. Toen haalden ze de kaart naar buiten en zeiden dat ze ook bier enz. hadden. Ik zei hun: "ok, ik ga mee, ik wil één bier drinken, geen thee, en ik betaal voor één bier" (echte gentleman he :p, maar ik bereidde me al voor op de afloop). Binnen kregen we een "thee-kamertje" met een ceremonie-tafel en veel soorten thee (zie foto's, zonder hun uiteraard).

Ik kreeg mijn bier en zij hun fruitsap. Na tien minuten vroegen ze of ik niet toch thee wou proeven. Ik zei nee. Later gingen zij toch thee bestellen en vroegen ze of ik geen pot wou delen met hun, ik zei nee. Daarna vroegen zij ieder een thee-kopje en vroegen of ik even wou proeven, ik zei weer nee. Ik wou niks met thee te maken hebben en wou gewoon mijn bier (3 euro, duur, maarja te doen) opdrinken. Toen mijn bier op was vroegen ze de rekening en ik dacht : nu gaan we het meemaken, maar stond nog vol vertrouwen :P. Ze namen hem aan en gaven hem door aan mij : "here, this is for you". Ik keek op de rekening, 30 euro, waarvan 10 euro voor "het huren van het thee-kamertje". Ik denk godver, hier had ik niet aangedacht en zeg: "this is ridiculous, i'm not going to pay this! I never paid for renting a seat in a bar before! I don't trust you anymore." Ik zat dus toch enigszins vast door die huur (en ik had me zo braaf van de thee afgehouden!) en had daarbij alleen briefjes van 100 yuan (+/- 12 euro, het grootste briefje dat ze kennen in China). Ik zei dat we de rekening dan maar moesten splitsen in drie, dus ieder 100 yuan. Zij begonnen te klagen dat ze geen geld hadden, ik zeg "dan kom je maar terug" en plots konden ze toch zogezegd met de kaart betalen. Ik vroeg hun of we nog naar de avondmarkt gingen, maar "het was al laat en zij moesten de bus pakken". Toen besefte ik het nog niet, maar daarna begon ik me steeds slechter te volgen. Ze hadden waarschijnlijk niet veel aan mij verdiend en veel tijd verloren, maar toch voelde ik me belazerd en het ging me om hun manier van geld verdienen (stelen!). Ik voelde me opgelicht en bedrogen door twee vriendelijke mensen. Levensles 1 : Let op, voor je het weet word je ook opgelicht, het kan iedereen gebeuren, zelfst die wat gewaarschuwd zijn. Levensles 2 : Dan ben je alvast dubbel gewaarschuwd als je iets gelijkaardigs tegenkomt. En levensles 3 : Ook al heb je het door en denk je dat je slimmer bent, je verliest toch, als er een reukje aan is; blijf er vanaf.
Afgelopen weekend begon een vriend daar toevallig over te praten toen we op de metro zaten en langs dat punt kwamen. Hij had in het begin dat hij hier was met de kaart daar betaald en zich van decimaal vergist, 140 euro (en niet 14) ging er van zijn rekening af. Daarna is hij naar de politie gegaan die hem eigenlijk alleen maar uitlachten met hoe stom hij was geweest. Vond het ongelofelijk dat zoveel mensen dit meemaken en dat dit gewoon zijn gangetje kan blijven gaan. Ik heb er nog steeds spijt van dat ik die meisjes toen niet gevolgd ben en ben van plan naar die straat terug te gaan om hun of anderen eens goed uit te schelden. Ik zou zeggen : bedenk allemaal een paar scheldwoorden, stuur ze me op, of laat ze zelf allemaal los als je zo een %&$#@ mensen ontmoet, want ze verdienen het. Die nacht heb ik niet goed geslapen :).

Over dat voorval kan ik blijven praten, maar ik moet vaart maken. Ik hou jullie op de hoogte als mijn wraakplannen iets zouden opleveren :). Die avond ben ik nog naar de avondmarkt geweest. Daar hing een gezellige sfeer en konden veel typisch Chinese spulletjes gekocht worden, maar vooral heel veel eetkraampjes (eten is heel belangrijk voor de chinees, gelijk wij vaak als opening over het weer zouden beginnen te praten, vragen zij vaker "Chi fan le ma?" of "heb je gegeten?". Het is niet de bedoeling om dan samen te gaan eten.). Op de linkse foto zie je allemaal schorpioentjes op een stokje gestoken waarvan de meesten toen nog bewogen! Wat er daarna mee gebeurd heb ik niet gezien, eens goed doorbraden waarschijnlijk.
Zoals jullie weten is het in de meeste Aziatische landen heel gewoon om op zulke plaatsen te onderhandelen, vaak hangt er ook geen prijs op, dan weet je genoeg. Zeker bij westerlingen gaan ze ervanuit dat het voor ons toch wel goedkoop genoeg is. Ik vroeg wat de stukken watermeloen kosten. Dan beginnen ze al mooi te snijden en het in een bakje te doen voor je om "je het gevoel op te leggen dat dat speciaal voor jou was en dat je nu moet kopen". Dan zeggen ze een prijs die meestal minstens het dubbel te hoog is (bij elektronica nog veel meer! later meer hierover), maar accepteren je prijsje toch wel vlug als je een meter verder beweegt. Ik ga niet voor ieder hapje alle concurrenten af voor de beste prijs, maar met een kleine inspanning heb je snel wat geld bespaart. Dat geld kun je dan weer gebruiken om je te laten oplichten! Nee, nu zwijg ik er echt over! :)

De laatste foto rechtsboven is van een bus in het centrum. Mijn master richting is "energy technology" en heeft dus alles te maken met duurzame en nieuwe ontwikkelingen op het gebied van schone energie. Het is de eerste keer dat ik een bus zag met draden (gelijk een tram), geconnecteerd met het net dus. Een elektromotor is niet alleen veel efficiënter als een verbrandingsmotor, het grootste voordeel is vooral dat er geen uitlaatgassen in de stad verspreid worden. Een nadeel is natuurlijk dat de bus niet van het traject kan afwijken, maar dezen liggen normaal vast natuurlijk. Verder zijn 2-takt brommertjes verboden in de stad en zijn ze dus op het gebied van elektrisch rijden (brommers + hybride auto's) toch een grote stap voor op ons. Er heerst natuurlijk die enorme honger voor energie en grondstoffen in China waardoor er vaker minder mooie verhalen ontstaan. Maar de prioriteit ligt nu even bij groei en een beter leven voor iedereen. (btw je beseft toch dat iedereen "bloed" grondstoffen in zijn mobiel enz. heeft zitten, de herkomst is niet te traceren. Dit even als stof om over na te denken :))

Toen ik laat thuiskwam, waren de "oudjes" vrolijk aan het dansen op de sportvelden onder het genot van communistische Chinese muziek (foto). Als ik zoiets zie vraag ik me altijd af waarom ze de oude "Mao" nog zo eren. Ze moeten toch inzien dat het kapitalisme hun geluk aan het vergroten is wat ze vroeger niet hadden onder zijn bewind. (Ik las laatst een interview met Steve Stevaert die zei dat zelfs in een communistisch land als China een enorme groei mogelijk is. Lieve Steve, deze economie heeft niks meer met communisme te maken! De partijleden mogen communistisch zijn en ze hebben veel inspraak in sommige projecten en bedrijven, maar de gewone mens wil rijk worden en ondernemen en dit creëert een kracht waar iedereen beter van wordt.

> Voor de economen en ondernemers onder ons (heeft niks met stage/verblijf te maken) :
China was een gigantische wereldmacht enkele eeuwen geleden, maar is door oorlogen en uiteindelijk communisme als een bal onder water geduwd. Deze bal wordt nu door de perfecte omstandigheden (stabiliteit, gigantische markt met één taal, investeringsklimaat, discipline en werklust onder het volk, enz.) losgelaten. Ze zullen een enorme groei meemaken en hun plaats in de wereld terug innemen. Natuurlijk met de nodige tegenslagen af en toe, zoals wij en Amerika ook gekend hebben. Een bekende belegger zegt "de 19de eeuw was van het Verenigd Koninkrijk, de 20ste van Amerika en de 21ste zal van China zijn". Hij voegt erbij toe "de beste investering momenteel is Chinees leren". En hier zit ik dan.. :). Nee, ik ben heel gebonden aan mijn thuisfront en zou niet gelijk sommige zomaar kunnen vertrekken, maar ik zou toch nog graag iets met jullie willen bespreken :). Denk hier eens over na.. waar zou je liever je onderneming starten, je geld zetten of zelfs al werken/oud worden. In de westerse wereld die tot over zijn oren in de schulden zit (en die wij mogen gaan terugbetalen, als dit nog ooit kan, schulden = groei en rijkdom wat we al gehad hebben en ze ons in de toekomst afnemen) en waar de belasting torenhoog is en staken heel gewoon aant worden is. Of in een gebied dat ervoor gaat, een overschot heeft aan geld en waar de arbeidskosten een stuk lager liggen. Ik wil niemand voor de kop stoten en denk zelf ook wel in Europa te blijven, maar toch denk ik dat we (en de politiekers!) af en toe wat meer bang mogen hebben en beseffen dat sinterklaas niet bestaat. In Nederland is nu veel te doen over de pensioenfondsen, bij ons is niets aan de hand. Waarom? Omdat wij er geen hebben! Ze betalen de pensioenen uit dezelfde schuldenpot, een groot piramidespel. Maargoed ik wil het leuk houden :) en weet dat de meeste mensen hier niet mee bezig zijn. Maar aangezien ik nu een blog heb die veel gelezen wordt :P ben ik toch wel eens benieuwd naar jullie animo om bv. een leven ergens anders te beginnen? Het grote verschil met vrienden in Eindhoven is dat ze er vaak niet veel om geven om te verhuizen, terwijl de meeste Voerenaars toch wel heel gebonden zijn. En dat is mooooi! :p <

De andere foto is van de bakkerij op de campus. Ik stond versteld van wat ik zag (zie volgende foto's). Ze maken taarten achter een raam, dit zie je vaker. Chinezen zien graag hoe het gemaakt wordt en in welke omstandigheden enz. Ik vind dit ook iets positiefs hebben. Kijk wat voor lekkernij en heerlijk brood ze ook in China kunnen maken. En dit allemaal op de campus.

Op de volgende foto zie je mijn bureautje waar ik momenteel zit. Langs mij werkt een secretaresse van de onderzoeksgroep die goed Engels kan en mij met meerdere dingen geholpen heeft. Zij staat rechts op de foto en zag hem blijkbaar niet echt aankomen.

De andere foto, rechts, is van een Chinees meisje die mij een geschenk kwam brengen. Blijkbaar is binnen twee weken het moon-cake festival. Dan is het volle maan en dit wordt een keer per jaar gevierd. De hele familie zal dan samenkomen om cakejes te eten. Ik kreeg alvast een hele doos. Heel vriendelijk, maar ze komt nu af en toe wel heel vaak over de vloer met iedere keer een groet alsof we mekaar twee jaar niet meer hebben gezien :p. En daar was ze juist weer.. heb gezegd dat ik druk bezig ben aan een rapport. Maar ik mag haar fiets lenen voor de tijd dat ik hier ben, dus dat is echt relax. Zal volgende keer een fotootje van Johan op een te kleine rode communistenfiets erbij doen :).

Verder vreest mama dat ik hier een leuk meisje zou tegenkomen en misschien toch mijn thuisfront zou verlaten. Vergaande gedachte, maar ik kan haar gerust stellen, naar China ga ik absoluut niet voor de meisjes want vind ze op een of andere manier nooit echt mooi. Dat is nog een vraag die dwarrelt door mijn gedachten : "kun je wonen waar je de mensen niet mooi vindt?, haha :)".

Maar om nog even terug te komen op die cake'jes (zie volgende foto's). Ik moest ze dus onder haar toezicht gaan eten. Ze zagen er leuk uit, maar we weten allemaal dat het uiterlijk soms het innerlijk niet representeert en dit werd bevestigd. Zie de rechtse foto na één hap, de binnenkant is een vulling van "sesam-zaatjes" gemalen ofzo. In ieder geval absoluut niet mijn smaak :) en heb het resterende stuk dan ook vlug in een krant gedraaid en in mijn tas gegooid :). De anderen mag mijn secretaresse hebben, al vond zij het ook vies, of willen jullie eens proeven?

Ik zal nog twee foto's erbij doen met mijzelf erbij die de Chinese sfeer nog een beetje doen opwaaien. Eén met een bewaker van de universiteit, de andere in de "fake/Silk market" met een Spaanse vriend en een verkoopster.

Er zijn nog enkele spannende dingen die ik wou vertellen, maar dat wordt voor de volgende keer. Als een soort cliffhanger hoop ik jullie dan weer van informatie te mogen voorzien.

Misschien nog één praktische zaak voor de mensen die eraan denken om mij te bezoeken. Dit zou ik natuurlijk heel gezellig vinden, maar ik ben door de week zelf druk bezig en ik mag geen gasten laten overnachten in mijn kamer. Heb er moeilijk over gedaan tegen de receptie waarom ik dan twee bedden in mijn kamer heb en mijn vader in een hotel moet gaan slapen, maar de security controleert aan de ingang van ons gebouw, dus vrees ervoor.. Maar laat dit je niet tegenhouden om naar hier te komen! Hostels zijn niet zo duur en in het weekend kom ik dan gewoon erbij.

Blijf vooral je reactie geven op de andere site. Ik hou van interactie en meningen; tips of vragen zijn natuurlijk ook welkom.

Groeten

Johan