|
Het Global Position System
(GPS)
Het Global Position System of kortweg GPS, is een satelliet-navigatiesysteem
dat ons
in staat stelt om overal op aarde onze positie te bepalen.
Het systeem bestaat uit 24 satellieten die in een vaste baan om de aarde cirkelen en signalen uitzenden.
Deze signalen kunnen worden opgevangen met GPS-ontvangers.
Dergelijke ontvangers berekenen een nauwkeurige positie en geven deze weer in
coördinaten die op een goede (staf)kaart zijn terug te vinden.
GPS-ontvangers zijn in de loop der jaren steeds handzamer geworden en ondertussen, met het formaat van een GSM-telefoon, geschikt om in een rugzak mee te nemen. GPS-ontvangers zijn eigenlijk kleine zakcomputers. Via verschillende menu's kunnen tal van instellingen en functies worden geactiveerd. Het vraagt dan ook het nodige geduld om het apparaatje te leren te bedienen. Het is noodzakelijk om de nodige handigheid met het apparaat op te bouwen. Zonder deze ervaring is een GPS-ontvanger onbruikbaar. Het is al verschillende keren voorgekomen dat buitensporters met een GPS toch in de problemen kwamen omdat ze het apparaat niet goed genoeg kenden. Bij het leren kennen van de (on-)mogelijkheden van het apparaat bieden de uitgebreide gebruiksaanwijzingen van de fabrikant of importeur uitkomst.
Het veilig gebruik van GPS als orientatiemiddel vraagt meer van een gebruiker dan er in de gebruiksaanwijzing vermeld staat.
Het uit de voeten kunnen met de techniek, de menu's, de schermpjes en de knoppen is een voorwaarde, maar er zijn daarnaast tal van onderwerpen die cruciaal zijn voor een veilig tochtverloop, zoals: Wat zijn de praktische consequenties van de onnauwkeurigheid van het apparaat ? Hoe de informatie die een GPS verstrekt te interpreteren ? Hoe een GPS in combinatie met een Kompas te gebruiken ?
Dit zijn de vragen die niet worden beantwoord in de gebruiksaanwijzingen, omdat het Global Positioning System een eigen terminologie kent.
Werking en Beperking van GPS
Het global positioning system bestaat uit 24 satellieten die in vaste banen rond de wereld cirkelen. Deze 24 satellieten zenden signalen uit die door GPS-ontvangers kunnen worden opgevangen. Voor iedere GPS-ontvanger die waar ook ter wereld wordt aangezet geldt dat deze de helft van de 24 satellieten kan ontvangen. De andere helft bevindt zich op dat moment boven het andere halfrond en is voor de ontvanger "onzichtbaar". Een GPS-ontvanger heeft in zijn geheugen informatie over alle satellieten (de
almanak) en weet op basis van ruwe omloopbaangegevens globaal welke satellieten op welk moment te ontvangen zijn. Bij inschakeling van het apparaat zoekt de GPS-ontvanger deze satellieten.
Wanneer het signaal niet wordt belemmerd, ontvangt een GPS satellieten. Dat wil zeggen dat de GPS-ontvanger per satelliet een navigatiebericht ontvangt met daarin informatie over onder meer de exacte omloopbaangegevens van die betreffende satelliet. Bij de ontvangst van drie of meer satellieten kan de ontvanger zijn eigen positie bepalen.
Een GPS-ontvanger doet dat door de tijdsduur te meten die signalen er voor nodig hebben om vanaf een satelliet de ontvanger te bereiken.
Het
Global Position System stoort zich niet aan weersomstandigheden,
mist of magnetische invloeden. In de meest onherbergzame oorden kan
dag en nacht een GPS-ontvanger worden ingeschakeld en de positie
worden opgevraagd.
Beperkingen
in de ontvangst
Een
ontvanger heeft een ingebouwde antenne om satellietsignalen op te
vangen. De signalen zijn relatief zwak en kunnen door allerlei
obstakels worden gehinderd of geblokkeerd. Signalen dringen
bijvoorbeeld niet door steen, beton en metaal. Bergen, gebouwen of
een al te dicht bladerdek maken satellieten voor ontvangers
"onzichtbaar" en dus onbruikbaar voor positiebepaling.
Hoge bergtoppen, hoogvlaktes, woestijnen en open water staan dus
garant voor een briljante ontvangst. Nauwe kloven, hoog oprijzende
bergwanden en dichte bossen aan de andere kant, geven geheid
aanleiding tot ontvangstproblemen. In voor GPS-navigatie moeilijke
gebieden komt het er op aan om de ontvanger toch in staat te stellen
op zijn minst drie bij voorkeur vier satellieten te ontvangen.
Hiervoor moet een ontvanger een zo breed mogelijk en ononderbroken
uitzicht op de hemel worden geboden. Het is vervelend, tijdrovend en
soms zelf onmogelijk om tijdens een tocht op zoek te moeten naar een
open plek (in het bos) of hoger gelegen positie (in het
hooggebergte). Wanneer het tochtverloop afhankelijk is van GPS als
navigatiemiddel moet hier bij de routeplanning al rekening mee
worden gehouden.
Beperking
in de nauwkeurigheid
Er
zijn twee oorzaken die aanleiding geven tot beperkingen in de
nauwkeurigheid van GPS-ontvangers. De eerste oorzaak ligt besloten
in de techniek en de ontvangstmogelijkheden van het systeem.
Atmosferische invloed of kleine afwijkingen in de baan van een
satelliet bijvoorbeeld, kunnen geringe afwijkingen in de positie
veroorzaken. Verwaarloosbaar klein zelfs, vaak niet meer dan tien
meter.
Een
fout van vergelijkbare grootte treedt op wanneer een beperkt aantal
satellieten wordt ontvangen die te dicht bij elkaar staan. Wanneer
dit het geval is wordt gesproken van slechte geometrie. Omdat de
signalen elkaar dan onder een te scherpe hoek snijden is de kans op
fouten groter. Het probleem is te vergelijken met het maken van een
kruispeiling waarbij de twee lijnen elkaar te scherp snijden. Een
GPS-ontvanger geeft overigens zelf een indicatie van de grootte van
deze afwijking in de vorm van de estimated position error (EPE),
aangeduid in meters.
Ik hoop dat U iets wijzer bent geworden zijn er nog vragen stel ze
of ik ze kan beantwoorden moeten we afwachten.
Winkels
en informatie
Een winkel met hele
goede service en waar je met al je vragen terecht kunt zit in Notter.
Je kan ze ook bezoeken via het internet zie :http://www.gps-garmin.nl/
en met het enige echte NOTTER-GPS
forum
Info
Mocht
U nog een nieuwtje/verhaaltje hebben ik plaats het graag.
Schatzoeken met GPS
door Rita van Veen
2004-11-13
Bron : TROUW
Zoeken naar de schat is met GPS een stuk
eenvoudiger geworden. Half Nederland brengt het weekend door in de
struiken.
Het is een heerlijke zondag in oktober. Strakblauwe hemel, een
beetje wind en koud genoeg voor handschoenen. Prima weer voor het
zoeken van een schat.
's Ochtends vroeg hadden we met z'n drieën rond de tafel
gezeten. Niet met de neus boven een schatkaart, we lazen driftig de
handleiding door van het gehuurde GPS-apparaat. Want we gaan de
schat zoeken met hulp van een satelliet en aan de hand van coördinaten:
noorderbreedte en oosterlengte.
Het spel 'geocaching' is bedacht door een stel Amerikaanse
jongens. Als een satelliet een legertank naar de juiste plaats in
Irak kan manoeuvreren, dachten ze, dan kan deze ook heel precies
iemand naar een plek leiden waar een schat begraven ligt. En zo zijn
ze in 2000 begonnen. De begraven schatten werden op de site www.geocaching.com
gezet en iedereen die mee wil doen, kan zijn eigen schat aanmelden.
Inmiddels is het spel uitgewaaierd naar Europa, waar in Engeland,
Duitsland, Noorwegen, België en Nederland ook fanatiek wordt
gezocht.Na een uur hebben we de navigator nog steeds niet aan de praat
gekregen. Een slecht begin, zo lijkt het, nog voor vertrek hebben we
onze eerste nederlaag te pakken. We steken de GPS in onze zak en
vertrekken toch maar richting IJsselmeer, waar onze eerste schat
ligt. De op www.geocaching.nl uitgezochte schat heet 'Het vuurtje
van Leek/Licht op de dijk'. Het ligt op 52 graden en 38,196 minuten
noorderbreedte en 005 graden en 11,884 minuten oosterlengte.Hopelijk gaat de gps tijdens het autorijden werken en wijst de
pijl ons straks de weg. Voorlopig moeten we het doen met de summiere
aanwijzing op de internetsite dat de schat ergens op de dijk tussen
Hoorn en Enkhuizen ligt. Een van de schatzoekers schrijft: 'Heerlijk
ritje vanaf Enkhuizen over de dijk naar het Vuurtje. Daar aangekomen
geparkeerd voor een stel schapen. Cache was snel gevonden en even
genoten van het uitzicht. Tijdens wandeling veelvuldig begroet door
schapen. Gezellig en druk was het in de herberg onder aan de dijk.
Genoten van een lekker bakkie pleur.'Met deze informatie komen we een heel eind. Opletten op een
herberg en hopen dat de rest van de cryptische omschrijvingen op
zijn plaats valt. Het is druk op de dijk. Het mooie weer brengt
honderden motorrijders de weg op. Langzaam slingeren we over de dijk
op zoek naar herkenningspunten.Bij Oosterleek gaat er een lichtje branden. Leek zit ook in de
naam van de schat, dus hier zou het weleens in de buurt kunnen
liggen. Als er in het dorp dan ook nog een herberg staat, weten we
het zeker. Eerst maar even koffie drinken.Als een wonder begint het pijltje op het schermpje van de GPS te
bewegen. Het is gek, maar het willekeurig op wat knopjes drukken
heeft meer resultaat dan het bestuderen van de handleiding. We
zakken de dijk af en zoeken tussen de basaltblokken. Het water
klotst ertegenaan, maar we houden het droog. Volgens de GPS moet de
schat hier ergens liggen. Misschien tussen de stenen, maar het kan
ook zijn dat hij ergens tussen het hoge gras van de dijk begraven
ligt. Na een half uur zoeken geven we het op.Mismoedig staan we nog wat over het IJsselmeer te staren. We
hebben gefaald, al bij de eerste schat. En zoveel sterren had ie
niet: de moeilijkheidsgraad lag op drie van de vijf sterren.
Gelukkig hebben we voor de zekerheid een tweede schat uitgeprint.
Deze ligt in Monnickendam. 'Waterland cache 3: Het Norbertijnendorp.
Tegen drie uur zetten we de auto op een parkeerterrein. Onze
zoektocht slingert door het vissersstadje. De bedenker van deze
schat heeft een raadseltje gemaakt van de coördinaten.We moeten het aantal grafstenen met zwarte rand tellen op de
joodse begraafplaats, dat cijfer op de opengelaten stippeltjes
invullen en hebben zo de coördinaten die ons een paar honderd meter
verder brengen. Zo worden we door het mooie stadje geleid. We tellen
de klokken op de Nicolaaskerk, tellen de planken van een brug en
zoeken jaartallen op oude visserspandjes. Het blijkt meteen een
oefening in hoofdrekenen, iets wat we lang niet meer gedaan hebben.
Na twee uur wandelen staan we in een bos aan de rand van
Monnickendam. Ergens tussen het struikgewas moet de schat liggen.
Terwijl hondenbezitters ons met gefronste wenkbrouwen aankijken,
duiken we de struiken in. Na een kwartier komen we eruit. Het is
bijna donker en weer niets gevonden. We sjokken terug naar de auto.
De motor draait al als een van ons een ingeving krijgt. We kunnen
nog altijd de lettercode gebruiken voor een extra tip. ,,Bij de
liggende boomstam''.Als kinderen zo blij rennen we terug. Gelukkig, er is maar één
boomstam. Daaronder ligt een groene, metalen legerdoos vol schatten.
Een pyramidespelletje, pluche dobbelstenen voor in de auto, een
pakje sinaasappelsap, een boekje met het evangelie van Marcus, een
plastic kreeft, een vingerpoppetje en een kurkentrekker. In een
logboekje schrijven schatzoekers hun verhaal. In september blijken
drie schatzoekers in een file voor de bosjes te hebben gestaan.
,,Bij de visserman gingen we de mist in, gelukkig op tijd
hersteld'', schrijft iemand. Zowat iedereen heeft de schat snel
gevonden. Daarom dopen we onszelf als het team 'de wandelende
wrakken' en leggen het logboek terug. Als beloning nemen we de
dobbelstenen mee en leggen er onze eigen schat bij: een zakje
papaverzaad.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Webdesign and Layout
: J.Verschoor |
|
|
