Van Martinique naar Trinidad (6/6 tot 15/8 )
Het is lang geleden dat de website is bijgewerkt. Naast luiheid komt dat onder andere omdat we van Martinique naar het zuiden zijn gereisd en dus eilanden hebben aangedaan waar al eerder zijn.geweest. Voor een fotologboek niet erg interessant. Toch de draad maar weer opgepakt en toch ook wat oude voor u al bekende eilanden op de foto.
De Pitons op St. Lucia. Een markant punt. Bij mooi weer kan het water hier door botsende stromingen heel onrustig wezen. Nu gelukkig niet.
Marigot Bay. Niet de helderste baai. Veel muggen. Toch wel erg mooi.
Arm en rijk wonen soms dicht bij elkaar.
Een van onze drie bijboten. Het is de minst mooie, mar we gebruiken hem het meest. De bijboot is voor ons de fiets en de (vracht)auto. Op Anja na wordt hij het meest gebruikt van alles.
Waar was dit ook alweer?
De Valsheda. Vlak achter ons geparkeerd. Een van de meest beroemde jachten ter wereld. Een oude gerenoveerde J-klasser.(zusterschip van de Endeavour) De hele bemanning klom op een gegeven moment op de giek. Er kwam toen met een rot gang een Learjet vlak over. Waarschijnlijk de baas. Het is een prachtig schip, met maar een heel klein beetje overdaad (gouden kranen en zo). Alles is gebouwd op snelheid. Alleen de mast vind ik echt uit verhouding en veel te hoog.
Wat een paal! Omdat ik de mast te hoog vond zijn we maar niet op de koffie geweest. Later hebben we zowel de Valsheda als de Endeavour op zee onder zeil gezien. Wat gaan die toch erg oude boten hard!
Mooie natuur heeft geen voorkeur voor arm of rijk.
Zo wordt de waar aan de man gebracht in Cumberland baai op St. Vincent. Bij de volgende foto hierover een minder prettig verhaal.
Cumberland Bay, begin juli. Een bekende en mooie baai. (blijkt niet uit deze foto) We waren er alleen en vonden dat niet helemaal prettig. Toch maar een nachtje gebleven. Deur dicht, alarm aan. Niets aan de hand. Later hebben we gelezen dat hier op 13 juli een gewapende overval op een jacht heeft plaatsgevonden. Geen doden, maar wel gewonden en alles van waarde gestolen. Het is maar goed dat je niet alles weet. Toch is het ook achteraf geen prettig gevoel.
Salt Whistle Bay. Sprookjesachtig mooi. 's Nachts opeens 45 knopen wind. Een dikke 9Bf. Twee bladen van de windmolen, waarvoor ik nieuwe uit Nederland had meegenomen en al had moeten vervangen gaan aan gort. (eigen schuld dikke bult natuurlijk) De molen was in die wind met kapotte bladen levensgevaarlijk in onbalans en moest acuut worden stilgezet. Ondergetekende bij windkracht negen de mast in naar de gierende en trillende molen. Geen prettige en ongevaarlijke klus. Na een half uur lijkt het alsof er niets is gebeurd en kunnen we weer gaan slapen.
Na alle gevaren is het weer vredig met een prachtig uitzicht op de Tobago Cays. Het helderste water van de Caribe.
Nieuw!!
Tobago. Moeilijk bereikbaar omdat het vanuit onze positie 90 mijl ((170 km) tegen de wind en de stroom in ligt. Het weer was ons goed gezind, dus is de tocht er naar toe redelijk meegevallen.
Heerlijk koel in het internetcafé.
Een eentonig verhaal, maar Tobago is ook een prachtig eiland. Het is wat welvarender dan de andere (zwarte) eilanden. Wel is er veel minder wind waardoor het veel heter aanvoelt. Af en toe missen we dan ook wel de Passaat.
Zulke engerds vang je hier. Gauw weer teruggegooid.
Zo maar wat mensen stiekem gefotografeerd bij een bruiloft. Is weer eens wat anders dan al die strandjes.
Wie weet hier een passende tekst?
Mooi of niet?
Even naar de super geweest?
Zwart in het zwart.
Knappe vent daar in het midden
Een verschrikkelijke tocht door het regenwoud van Tobago gemaakt. Nat, heet, muggen, aangevallen door vleermuizen, gevallen, verdwaald, dorst, honger, moe, schrammen, bulten en onvergetelijk mooi.
Zo wordt er hier gevist en zo hoort het ook. Weg met de vistrawlers!
Even een visje gescoord van de vorige foto.
De watertanks kunnen gevuld. De 650 liter tank is na deze bui weer vol! Ruim vijf weken water.
Anja wil in het bamboe klimmen. Wist u dat bamboe 30 meter hoog wordt!
Zo maar in het wild. Het laatste Tobago plaatje.
We zitten nu in Trinidad. Een ander verhaal. Vies water en net zo heet als het kort geleden in Nederland was. We moeten hier noodgedwongen voor leveranties met een Caribische levertijd, een tijdje blijven (vermenigvuldig hier de gegarandeerde levertijd met drie, vier of een heleboel. Misschien komt het helemaal niet.) Wij hebben geluk want we hebben nu bijna alles en kunnen gauw weer verder naar Venezuela.
Laatste Nieuws!
Het is mogelijk en zelfs waarschijnlijk dat we half oktober voor een kort (en feestelijk) bezoek naar Nederland komen.
