Van Gomera naar Grenada (5/11 tot 10/12)
Zoals gezegd de voorbereidingen voor de overtocht zijn in volle gang. Voor de derde keer de mast in die dag. En jullie maar denken dat we hele dagen in een hangmatje liggen te vegeteren.
We zijn vertrokken. 800 mijl (1500 km) voor de boeg. Met de snelheid van ca 11 km/uur is dat een heel eind.
Ik probeer te vissen. Mijn eerste vangst is een soort Albatros-achtige vogel. Gelukkig lukt het me, hem netjes los te maken. Zonder enige dankbaarheid te tonen vliegt hij even later ongedeerd weer weg.
Na zeven dagen Sao Nicolau, één van de Kaap Verdische eilanden. Het is een wat surrealistische sfeer die op de foto goed te zien is.
De mensen zijn hier arm. Kinderen worden vaak aan hun lot overgelaten. Het is hier normaal dat vaders 16 kinderen hebben. (Bij 16 verschillende vrouwen!) Ondanks de armoede zijn de mensen vriendelijk en behulpzaam.
Een viswinkel ziet er hier anders uit dan in Nederland
De vele kinderen lijken niet ongelukkig. Ze hebben hier net allemaal een ballpen gehad.(bico) Ze willen best poseren voor een foto.
Het binnenland ziet er verrassend groen en mooi uit. Op sommige van de eilanden heeft het voor het laatst geregend in 1976. In de bergen van Sao Nicolau regent het wat vaker. Het schijnt dat de maïs oogst één keer in de vijf jaar wat opbrengt..
Vergane glorie. Vroeger was dit een vissersdorp. Nu bijna geheel verlaten en vervallen.
De kust heeft verrassende vormen. Lava, (zwart)zand en hier basalt.
Men is hier nog geen toeristen gewend. Dit eiland heeft nog geen internationaal vliegveld.Wie kijkt hier naar wie?
Soms is het wat druk om de boot heen. Waar vis zit wordt gevist. Het water is hier zeer visrijk. Gelukkig zie je hier nog geen grote trawlers om de boel leeg te vissen. Ik heb later gehoord dat een Duitse zeiler hier in de buurt door een witte haai is gebeten en in in het ziekenhuis aan zijn verwondingen is overleden. Gelukkig wisten we dit niet en hebben we heerlijk gezwommen.
Over vissen gesproken. We zijn vertrokken naar Grenada in het Caribisch gebied. 2200mijl (een kleine 4000 km) We rekenen op een reistijd van 20 dagen. Hier de eerste vliegende vis aan dek. Er zouden nog vele volgen.
Het vissen gaat steeds beter. Het ziet er niet diervriendelijk uit. Deze prachtige vissen zijn wel heel erg lekker.
We hebben onderweg veel wind. Het is daarom geen comfortabele tocht. Als het weer even wat rustiger was werd er weer wat aan de hygiëne gedaan.
Dag na dag rollen de golven onder ons door. De stuurinrichting en het zeilplan waren goed op elkaar aangepast. De boot zeilde zichzelf. Het zijn niet de grote golven waar we last van hebben. Die kleine geniepers van opzij die soms uit het niets komen, kunnen het leven aan boord onaangenaam maken.
Iedere dag vis gaat ook vervelen. Mooi om te zien blijven ze wel. Daarom toch nog maar een foto.
Na 16 dagen lopen we Grenada aan. Even hiervoor was het windkracht 6 en kwam het water met bakken uit de lucht. Even later schijnt de zon alweer volop.
Door de stevige wind hebben voor ons type schip een supersnelle overtocht gehad. Niets is stukgegaan. We zijn nauwelijks zeeziek geweest. We mogen dus niet mopperen.
