Yemen-Eritrea-Sudan-Egypte-Turkije (maart-april 2008)
We zijn vertrokken uit Aden. Stuurboord uit de Rode Zee in. De vaste windpatronen kloppen. Harde zuiden wind in de rug. Voor hoelang nog?
Er zijn veel goed beschutte ankerplaatsen.
Het eerste beeld vanuit de haven dat we in Eritrea zien. Oorlog en geweld laten hun sporen na.
Armoede is hier de standaard.
En wij maar zeuren.
Midden op de Rode Zee liggen riffen. Ze geven goede beschutting. Onder water is er veel te zien. Voor ons begint het water wel wat frisjes te worden.
Ankeren in Sudan. Ook in Sudan laten de nog steeds durende oorlogen en conflicten hun sporen achter. Onderstaande foto's zijn zonder commentaar. Zij geven een beeld van het dagelijks leven. De regeringen van dit soort landen zijn onderdeel van georganiseerde misdaad. Gesteund door de kerk en een zwaar over bemeten leger. De westerse landen kijken hiervan weg. Ontwikkelingshulp verdwijnt in de zakken van misdadigers.
Egypte. Opeens midden in de woestijn een superdeluxe jachthaven en dito hotels, alles nog leeg. De kademuur waaraan we hier liggen verdwijnt trouwens met springtij onder water.
We komen in het massa toerisme terecht.
Deze foto geeft goed de Egyptische mentaliteit weer. Heeft u ooit zo'n onoprechte valse lach gezien? Na alle gastvrijheid en wellevendheid van de voorgaande, vaak veel armere landen is dit een tegenvaller. In Egypte is het motto liegen, bedriegen, overvragen en afleggen.
Je kan niet om de highlights heen. Ze zijn wel indrukwekkend.
We vinden een manier om ons af te schermen van de buitenwereld. We gaan varen! Lang niet gedaan.
Goed idee dat varen. Superdeluxe. 20 passagiers op een boot voor 150.
Lekker boekje lezen.
De oevers van de Nijl zijn groen.
Jammer, na drie dagen moeten we van boord en worden weer opgenomen in de toeristenstroom.
Een fotootje vanaf een gehuurde fiets in Luxor. Stom, want het werd ruim 40 graden.
We vinden het mooi zo en varen het Suez kanaal in.
Zand, zand en zand.
Ziet u die boot voor ons?
Die kreeg pech en we hebben hem teruggesleept. Een paar uur vertraging.
Het tweede stuk kanaal. Een nieuwe loods. We hadden het slechter kunnen treffen. Wel steeds maar zeuren om kadootjes.
We zijn blij als we de Middellandse zee opvaren. Weg uit de open gevangenis die Egypte heet.
Voorlopig eindstation Finike in Turkije. Een kijkje over het achterdek. Het kan slechter. Nog vers gevallen sneeuw in de bergen. We gaan voor een tijdje naar Nederland.
We zijn weer terug. Herinnert u zich deze twee nog? Zijn ze niet enorm veranderd in zeven maanden?
