Het koele klimaat laten we weer achter ons en met een 4 wheel drive gaan we naar het plaatsje Gua Musang. Hier stappen we op de jungletrein naar Jerantut. Vanuit Jerantut gaat ere en klein bootje naar het Taman Negara National Park. Na een bootreis van 3 uur komen we in het plaatsje naast de hoofdingang aan. Met een jeep gaan we naar de Park Lodge en we besluiten hier de komende dagen te blijven. Leuke huisjes met uitzicht op de rivier, een restaurantje en lekkere hangmatten, hier houden we het wel even vol. Na de lunch gaan we gelijk naar de overkant waar het park officieel begint. Eerst lopen we naar de canopywalk maar die is gesloten. Dan maar de berg op en via de waterval weer terug. Door de vele regenbuien is de afdaling best pittig en spekglad. Gelukkig hangen er touwen zodat we ons naar beneden kunnen laten glijden. De waterval hebben we nooit gezien. Op de terugweg komen we Lammert en Mientje tegen en we drinken wat in 1 van de leuke restaurantjes langs de rivier. Hier eten we ‘s avonds ook en het is erg lekker en goedkoop. Bier is hier nergens te verkrijgen maar het klaverjassen is er niet minder om. De volgende morgen gaan we nog een keer naar de Canopy en is nu wel open. We lopen op een soort brug van touwen 30 meter boven de grond en kunnen hier genieten van de mooie uitzichten over de jungle. Met een jeep maken we nog een nachtsafari maar 2 nederlandse meisjes kunnen hun mond niet houden en lullen de hele avond over de meest onbenullige onderwerpen. De beesten die we wilden zien vinden het ook niets en blijven lekker in het bos. Dus op een paar kleine slangetjes en een bang vogeltje na weinig safari.

Na de jungle laten we ons in Cherating een paar dagen lekker verwennen in een luxe resort aan de oostkust. Zon, zee, strand, 2 grote zwembaden ,tennisbaan en luxe kamers dat bevalt wel na een paar dagen afzien. De volgende bestemming is het eiland Tioman. 3 broers brengen ons in het nieuwe minibusje van hun vader naar de haven waar de boten vertrekken. Op Tioman aangekomen gaan we op zoek naar een leuke slaapplaats en komen uit bij Khalid’s place. Een ruime tuin met bungalows en vlak aan het strand. Je loopt 5 meter het water in, zet je gehuurde duikbril op, trekt je flippers aan en je zwemt tussen het mooiste koraal en vissen. Echt super om hier te snorkelen. We blijven een paar dagen op Tioman en vermaken ons met zwemmen, zonnen, snorkelen en de visbarbeque.

Weer aangekomen op het vaste land gaan we direct door naar Singapore. We maken eerst een stadswandeling en gaan met de bus naar Little India. ‘s avonds gaan we naar de populaire nachtsafari in de dierentuin en rijden met een trammetje langs allerlei wilde dieren. Het geheel doet wat Disney aan (I hope you catch some tigers, but don't....let...them...catch...youuuuu!), maar een dierentuin in het donker is wel bijzonder.  Na Singapore doen we Melaka aan. Het is er vrij rustig en we bekijken de bezienswaardigheden van dit vestingsstadje, zoals het stadhuis, de kerk, een museum en een oud portugees fort. We gaan ook bowlen, maar we moeten wel eerst om wat grotere ballen vragen want die er standaard liggen hebben wel erg kleine gaatjes. Alle riksja's zijn voorzien van kerstverlichting en allerhande toeters en bellen. Het is erg grappig om s'avonds een buslading toeristen (lees japanners) te zien langs komen. Na Melaka is het alweer tijd om afscheid te nemen van Lammert en Mientje. Voordat het zover is hebben we eerst nog even wat gerelaxed in een hotel bij het vliegveld en zijn we nog een avond langs geweest bij Marco en Josette. De volgende morgen vertrekken wij naar Maleisisch Borneo!

Reisverslag Lammert en Mientje.

Verslag van onze reis door Maleisie samen met Ellen en Hildo die ons hebben laten mee beleven hoe je door een land trekt als back packer

27 april

We hebben onze voorbereidingen getroffen en nemen afscheid van familie, buren en vrienden en gaan met Nista (onze hond) eerst naar Gerben en Esther in Oud Vossemeer waar Nista gaat logeren. We eten samen en Gerben brengt ons ’s avonds naar het Ibis hotel in de buurt van Schiphol zodat we de volgende dag geen last hebben van eventuele file’s want we moeten op 28 april om half tien op schiphol zijn.

28 april

Na een goed ontbijt melden we ons om half tien bij de balie van Malaysia airlines. Na de incheck vertrekken we om 12.00 uur richting Maleisie. De vlucht van twaalf uur verloopt voorspoedig en we genieten van het uitzicht en een hevig onweer dat zich in het donker onder ons afspeelde.

29 april

Gezien het tijdsverschil van 6 uur komen we ’s morgens om zes uur aan op het vliegveld van Kuala Lumpur (KL). Aangezien we vroeger aankomen dan gepland maken we meteen kennis met de wachtende taxi chauffeurs die ons allemaal aanbiedingen doen om ons naar KL te brengen. Iedereen schreeuwt Teksie, Teksie.

Na 10 minuten zien we Ellen en Hildo weer na vier maanden.

We gaan eerst koffiedrinken en bijpraten want het is tenslotte nog maar zeven uur in de morgen en we kunnen pas om twaalf uur in ons hotel in KL terecht.

Hildo en Ellen gaan eerst met de taxi chauffeurs onderhandelen over de prijs zodat de goedkoopste ons naar KL brengt en die onderhandelingen hebben ze in de voorgaande 4 maanden al goed aangeleerd want overal moet over worden onderhandeld zoals hotelkamers, taxi’s, excursies etc. In Kl zoeken we eerst een internet cafe zodat we even het thuisfront kunnen laten weten dat we goed zijn aangekomen. Het is in KL ongeveer 30 graden C maar alle kamers hebben airco en het is opvallend als je door de stad loopt dat op ieder balkon c.q. raam een airco staat

In KL is het om zeven uur donker en om zeven uur weer licht.

"s Middags een eerste wandeling door KL en we maakten meteen kennis met een lichte moesson maar bij die temperatuur is het eigenlijk best lekker als je net uit het frisse Nederland komt. Na de bui ben je vrij snel weer droog en is alles lekker opgefrist. We zijn bij Nano’s wezen eten en het verbaasde ons dat de rekening hier ongeveer een kwart van de prijs is als in Nederland. Daarna het eerste klaverjasje gelegd H en M tegen E en L.

29 april - 3 mei

Met de taxi naar het appartement van Marco en Josette, vrienden van Hildo en Ellen waar we de komende dagen kunnen bijkomen van de jetlag en de stad goed kunnen verkennen. Bij het appartement was ook een heerlijk zwembad. ’s Avonds met de taxi naar China-town om in een speciale sfeer te eten en rond te lopen daarna met de metro weer terug. Vanuit het appartement kunnen we het hoogste gebouw van de wereld zien n.l. de Petronas towers die we later op de dag ook gaan bezoeken. Na een uitvoerige check gaan we met de lift naar 41 ste verdieping waar van een adembenemend uitzicht over de stad kunnen genieten. Op de hoogte van 110 meter zijn de twee torens met een brug verbonden waardoor je kunt lopen. Deze loopbrug is op 1/3 van de totale hoogte.

’s Avonds koken we zelf Hollandse pot want dat zal op de rest van onze reis niet meer mogelijk zijn en Ellen en Hildo hebben wel trek in bloemkool met een gehaktbal.

4 mei

We moeten vroeg op want de bus vertrekt om 9 uur naar de Cameron Highlands (CH) 150 km ten noorden van KL. Met een oude bus verlaten we KL op weg naar de CH waarvan het laatste deel van de rit bestaat uit een stijgende weg met 650 haarspeld bochten. Onderweg stopt de bus voor een sanitaire stop en kan er worden gegeten. Om 18.00 uur komen we in een regenachtig Tanah Rata aan.

We zoeken onze bagage ( 2 grote rugzakken, twee koffers en twee kleine rugzakken ) al met al een hele berg + vier personen en dat werd vaak in een normale taxi gepropt waardoor je je soms een haring in tomaten saus voelde. Buiten de bus verdringen zich weer mannen die aanbiedingen hebben voor allerlei soorten hotels en guesthouses waarvan Bob de beste aanbieding blijkt te hebben die Hildo en Ellen ook al in de lonely planet (LP) hadden aangekruist. We nemen onze intrek in Hill View Inn, een leuk hotel schoon en ’s morgens een goed ontbijt.

’s Avonds gaan Ellen, Hildo en Mientje internetten en daarna gaan we het plaatselijke gerecht nuttigen, n.l. Steam Boat. Een grote fondue pot op tafel en daar kun je dan groente en vlees in gaar laten koken om het daarna met lekkere sausjes te nuttigen. Hier hebben we de eerste pogingen gedaan om met stokjes te eten hetgeen in het begin niet meevalt en het soms veel makkelijker is zoals de plaatselijke bevolking het doet gewoon met je handen, daarom zit er ook in elk restaurant een kraan zodat je je eigen bestek kunt afwassen.

5 mei

Deze dag wordt uitgetrokken om georganiseerde excursies in de buurt te maken, n.l. een rozentuin, vlindertuin, aardbeienteelt, theeplantage, plaatselijke markt en een tempel.

6 mei

Onze Bob is van alle markten thuis als er maar geld aan te verdienen is. Zo heeft hij naast zijn bemiddeling voor hotels ook nog een eigen bureautje (een tafel onder een afdakje) voor het organiseren van trackings in het regenwoud. We gaan op zijn aanbod in en hij zal ons zelf begeleiden want Pappa en Mamma moeten goed worden begeleid op deze gevaarlijke tocht langs afgronden, weggeslagen paden en slangen zodat we weer veilig zullen terug keren. De tocht door het originele regenwoud was zeer indrukwekkend vooral omdat Bob ons alle facetten van het oerwoud liet zien zoals de vleesetende planten die hun buik dik hadden gegeten en nu de buit aan het verteren waren.

7 mei

Vandaag gaan we richting Taman Negara (National Park). Aangezien er geen rechtstreeks openbaar vervoer van de Highlands naar Taman Negara (TN) gaat, besluiten we het eerste deel van de reis per taxi af te leggen naar Gua Musang vanwaar we met de Jungle expres onze reis naar TN zullen voortzetten. We hadden ook weer via Bob een taxi busje besteld zodat we op deze lange tocht iets ruimer zouden zitten dan in een normale taxi maar wat schertste onze verbazing toen de taxi ons kwam ophalen, had hij een deel van zijn familie meegenomen die er na honderd km uit zouden gaan. Hildo vond dit tegen de afspraak en eiste een lagere prijs maar daar ging de chauffeur niet op in met als gevolg een boze chauffeur die na twee km z’n passagiers eruit liet en ons met een sneltreinvaart over bochtige wegen naar het station bracht zonder nog een woord te wisselen.

In Gua Musang stonden op het station allemaal mensen te wachten die hun inkopen op de plaatselijke markt hadden gedaan en nu met al hun inkopen in de trein gingen op weg naar hun kampong ergens in het oerwoud.

De stations in het oerwoud waren meestal niet meer dan een grintpaadje of een paar spoorbielsen waarna de mensen met al hun inkopen in het oerwoud verdwenen. Gedurende de reis kwam er regelmatig een vrouw langs die allerlei fruit verkocht. Deze treinreis dwars door het oerwoud duurde ongeveer drie uur en bracht ons in Jerantut

Enkele stations voor Jerantut kwam ook hier weer iemand langs om zijn hotels aan te bevelen aangezien hij wel kon zien met al onze bagage dat we op weg waren naar TN. In Jerantut hebben we overnacht in het goedkoopste hotel van onze reis n.l. 10 euro per kamer voor een twee persoonskamer met airco en 3 euro met alleen een fan.

8 mei

Vanaf Jerantut gaan we met een boot stroomopwaarts naar TN. Het was een prachtige 3 uur durende tocht met een lange smalle boot met een dakje voor de zon dus heerlijk koel en een gevoel of je van de wereld bent afgesloten midden in het oerwoud. In Kuala Tahan hebben we in de Parc Lodge gelogeerd, een aantal leuke huisjes gelegen op 800 meter van het dorp met uitzicht op de rivier. Het is een familie bedrijfje waar je ’s morgens kunt ontbijten en op afroep met de jeep van en naar het dorp wordt gereden. Ellen en Hildo hebben ’s middags een zware bergwandeling gemaakt waarvan wij later blij waren dat we niet mee waren gegaan.

In het dorp lagen in de rivier restaurantboten die vooral ’s avonds een heel gezellig aanblik gaven en je kon er uitstekend eten tegen een zeer lage prijs ( 3 euro p.p. voor een goede maaltijd). ’s Avonds een night safari gemaakt in de buurt van Kuala Tahan maar er waren weinig beesten te zien een enkele slang in een boom.

9 mei

Vandaag gaan we een wandeltocht maken in het "national park", met als hoofddoel de Canopy walk. Deze brug bestaat uit verschillende onderdelen die aan touwen hangen en door de toppen van de bomen loopt op een hoogte van ongeveer 40 meter en totaal 400 meter lang is. Mensen met hoogte vrees kunnen maar beter beneden blijven.

10/11 mei

Vanuit Kuala Tahan zijn we met een busje weer naar Jurantut gebracht vanwaar we met een grote bus richting de oostkust zijn gegaan. Na een lange rit kwamen we in Kuantan aan, waarna we met een volgeladen taxi naar Cherating reden. Onderweg wist de taxi chauffeur nog wel een resort waar we na de inspanningen van de laatste dagen even op adem konden komen. Het Legend resort lag prachtig aan de Zuid-Chinese zee met eigen zwembaden en tennisvelden.

12 /14 mei

In Cherating was een taxi bedrijf bereid om ons met een busje voor 60 euro naar Mersing (200 km) te brengen.

Drie broers kwamen met een prachtig busje voorrijden en hebben ons naar de boot gereden die naar het Bounty eiland Tioman vaart. Na een prachtige tocht tussen allerlei onbewoonde eilanden komen we op Tioman aan,

een Bounty eiland met prachtige stranden en kristal helder water waarin zich mooie koraalriffen bevinden. We logeren hier ook weer in een huisje op palen met airco. Het dorpje waar wij waren bestaat uit een straatje dat dwars door het dorp loopt met aan weerszijde winkeltjes, cafeetjes en verhuurbedrijfjes van duik en snorkel artikelen. 

De volgende dag huren we snorkel sets en gaan op onderzoek uit. Wij hadden nog nooit gesnorkeld maar het was zo overweldigend wat je daar onder de waterspiegel ziet dat we er geen genoeg van konden krijgen en lange tijd met de snorkel op over de koraalriffen hebben gezweefd ( letterlijk gezweefd want het water was zo zout dat je nauwelijks hoeft te zwemmen om boven te blijven). "s Avonds gaan we naar een BBQ restaurant waar de Red Snappers heerlijk werden klaar gemaakt.

15/16 mei

Met de snelle boot terug naar Mersing en met de bus op weg naar Singapore. Bij de grens moeten alle passagiers de bus uit en moet je met je eigen bagage de grens over en sta je in Singapore, waarna je weer verder kunt met de bus. Vanaf het busstation zijn we met de metro naar ons hotel gegaan: Hostel Waterloo,  het is een oud klooster maar nu ingericht als hotel. Singapore ziet er t.o.v. Maleisie erg westers uit met grote kantoor gebouwen in het centrum van de stad. Na een wandeling en rondvaart gaan we weer naar ons hotel.

Zondag bekijken we de stad verder en gaan naar Little India en ’s avonds naar de Night safari. In een speciaal aangelegd park dat alleen ’s avonds geopend is word je met een treintje rond gereden en zie je allerlei wilde dieren vrij rondlopen.

17/18 mei

Met een zeer luxe bus naar Melaka. Midden in China town ligt hotel Puri waar we onze intrek nemen. In de prachtige tuin hebben we de avond doorgebracht met klaverjassen en een enkele Heini. Malaka heeft een heel mooi oud centrum waar de Nederlandse invloed nog duidelijk te zien is met o.a. een molen en musea met allerlei Nederlandse gebeurtenissen op schilderijen vastgelegd.

19/21mei

Langzamerhand komt het vertrek in zicht en we besluiten om in de buurt van het vliegveld alle indrukken nog eens de revue te laten passeren en nemen intrek in het Concorde Inn hotel. Het is een hotel in de buurt van het vliegveld en heeft een zwembad, tennisbanen en fitnisruimte. Ellen en Hildo gaan nog twee dagen naar Marco en Josette in KL en komen vrijdag weer terug. Vrijdagavond om twaalf uur vertrekken we weer naar Nederland en Ellen en Hildo vervolgen de volgende dag hun wereldreis naar Borneo.

Zaterdagmorgen om zes uur landen we weer op Schiphol waar Gerben ons staat op te wachten en met ons naar Oud Vossemeer rijdt waar Esther een heerlijk ontbijt heeft klaar staan en Nista ons blaffend staat op te wachten.

Dit is een overzicht van een gedeelte van de wereldreis van Ellen en Hildo waarin wij zijn meegelift.

Het was een hele ervaring om mee te maken hoe onvoorspelbaar de manier van reizen is. Je weet vaak ’s morgens niet hoe, op welke manier en waar je ’s avonds weer zult aankomen. Dit geeft aan de ene kant rust en aan de andere kant spanning die elkaar vaak in evenwicht houden. 

Koppensnellers en neusapen in Borneo

Als je boven Kuching vliegt zie je een grote groene jungle met een lange rivier die daar doorheen slingert. Aan de rivier liggen allemaal kleine dorpjes en het ziet er allemaal veelbelovend uit. Kuching is anders dan de meeste aziatische steden, niet zo druk en een hoop groen en een mooie rivierpromenade met gezellige restaurantjes. We gaan naar een wildlife rehabilitation centre voor orang utang’s. In dit centrum slingeren de apen vrij rond en kunnen ze zelf beslissen om ze tijdens de voedersessie's (tweemaal daags) komen eten. Het voeren start om 3 uur en de ranger begint met bananen en een paar oerkreten om de apen te lokken. Er gebeurt helemaal niets. Het begint keihard te regenen en de eerste mensen vertrekken alweer. Alsof de apen hierop hebben gewacht komen ze ineens aanslingeren. Eerst zie je niets maar hoor je alleen een hoop gekraak. Een grote orang utang met jong landt met veel lawaai op het platform en begint gelijk te eten. We schieten gelijk een fotorolletje vol en de Joop van Tellingen zoomlens bewijst weer eens zijn dienst. Later komen er nog 2 kleinere apen aan.  Samen met een Deense jongen vertrekken we weer met de taxi en de mensen die eerder vertrokken om de bus te halen zitten nog steeds bij de halte. Lullig, niets gezien en helemaal nat door de regen.

We hebben nog geen genoeg van de wilde apen en het Bako National park staat op het programma. Met dezelfde Deense jongen delen we de boot die ons naar het park brengt. We hebben gelezen dat je beter in de buurt van de ingang kunt blijven om zoveel mogelijk beesten te zien dus vandaag geen verre wandelingen maar een paar korte tochtjes. Silverleafmonkey’s zien we overal en later ook 2  zeer zeldzame neusapen, We lopen toch nog even naar een uitkijkpunt en hebben uitzicht over de mangrove bossen en het strand.

's Avonds gaan we naar de film, Troy. We hebben deze keer truien meegenomen (de vorige keer stond de airco op standje bevriezen), maar we hebben ze niet nodig. De volgende dag willen we op zoek naar de grootste bloemen ter wereld, de rafflesia's, maar het blijkt dat er geen in bloei staat. We relaxen wat en kijken verder rond in Kuching.

Met de boot gaan we naar Sibu. Op 1 en 2 juni is het oogstfestival en daarom is het extra druk op de boot. We zien dan ook niet veel onderweg. In Sibu trekken we in een hotel en kijken we rond. In Sibu hangen overal 'opvoedkundige' borden, zoals 'do not spit ' en 'wash your hands often'. Ons favoriete bord is 'Don't spit on each other'. Als ze zich er maar aan houden ! We eten zeer goed, lamskoteletten en spaghetti bolognese. 's Avonds ontmoeten we de 'matchstickman' oftewel Abang Madehi. Abang is 'gezondheidsinspecteur' maar heeft er nog wat zaakjes bij, 2 roti tenten en een supermarkt om 1 van zijn 4 vrouwen bezig te houden. Abang is een druk baasje en heeft heel wat luciferraadsels in petto. Na een drankje in zijn 1e restaurant sleept hij ons mee naar het volgende voor nog een drankje en meer raadsels. 's Morgens eten we zijn roti als ontbijt en vertrekken we naar de volgende bestemming, Kapit. 

De boot naar Kapit is behoorlijk luxe en we worden onderweg getracteerd op koekjes en snoepjes (ja, ja 1ste klas). De reis is leuk, we zien longhouses en op de rivier wordt er drukt gewerkt. In Kapit lijken we wel filmsterren, iedereen wil met ons praten of tenminste "Hello" zeggen of vragen waar we vandaan komen.

Kapit is een handelsdorpje waar je geen toerist tegenkomt. Het is er een drukte van jewelste. Op de rivier worden boomstammen vervoerd (eh ja, daar gaat de jungle), en in het dorpje worden er dieren (kippen, eenden, puppies), voedsel en allerhande gebruiksvoorwerpen verkocht. We informeren naar een longhouse bezoek, maar Joshua kan ons alleen een dagje brengen en eigenlijk heeft ie het ook wel druk. Inmiddels hebben we de enige andere toeristen in dit dorpje ontmoet, 4 Spanjaarden en we besluiten om samen met hun op eigen gelegenheid te gaan. We kopen wat kadootjes en gaan met een minibusje richting longhouse. Daar aangekomen vragen we naar de hoofdman, maar die is hout aan het verzamelen. Wel krijgen we alvast een drankje (tuak, de traditionele rijstjenever en mentholthee) en maken kennis met de vrouwen en kinderen die overdag in het huis zijn. Op de gemeenschappelijke veranda hangen schedels van hun voorouders die nog echte koppensnellers waren. Rond 11 uur is de school uit en komen de wat oudere kinderen weer thuis. Ook de mannen druppelen binnen voor de lunch. De kinderen spelen bij de rivier en helpen in de huishouding door de was te doen of de kippen te wassen (?). Het longhouse doet voor ons nog redelijk authentiek aan, ja ze hebben kabeltelevisie, gietijzeren daken, etc maar de bouw van het longhouse en de bijbehorende 'way of life' is nog in stand. Na het bezoek gaan de spanjaarden direct terug naar Sibu. Wij willen nog door naar Belaga en blijven nog een dagje in Kapit. De volgende morgen lopen we over de markt op zoek naar iets te eten voor het ontbijt. We vinden gefrituurde sandwiches en bananen (ze dopen hier alles in beslag en gooien het daarna in de frituurpan). Daarna lopen we naar de haven. Hier is het enorm druk, allemaal mensen die inkopen gaan doen of hebben gedaan voor het oogstfeest en iedereen wil naar huis. De boot naar Belaga moet om 08.30 uur komen dus we wachten geduldig. 1 uur later, 2 uur later, 3 uur later en nog steeds geen boot naar belaga. Boten naar andere bestemmingen komen en vertrekken. Van andere mensen die ook naar Belaga willen begrijpen we dat er waarschijnlijk helemaal geen boot meer gaat. We besluiten niet nog langer te wachten maar terug te gaan naar Sibu en daar gelijk de bus naar Bintulu te nemen. Uiteindelijk komen we om 17.00 uur in Bintulu aan. De volgende dag gaan we weer verder naar Miri. Zowel Bintulu als Miri zijn niet echt plaatsen om lang te blijven. Er is niets te beleven en we staan dan ook om 06.00 uur al weer op het busstation van Miri om naar Brunei te gaan. Voor ons bij het loket staan 2 nederlanders die dezelfde kant opgaan. Zij komen al helemaal uit Kuching met de nachtbus en hebben er al 16 uur opzitten. Echte bikkels dus om nog even door te gaan naar Brunei. Dit is ook weer een leuk tochtje. Eerst met de bus naar de douane ( Sabah uit, Brunei in) en dan weer met een volgende bus naar de rivier. Met een veerboot varen we over en we stappen weer in de volgende bus naar Seria. Hier weer een nieuwe bus en uiteindelijk komen we in de hoofdplaats van Brunei aan. We gaan samen met de Nederlanders naar een hotel net buiten BSB. Wij blijven hier maar 1 nachtje en gaan dus direct de stad verkennen. Voor het eerst in ons leven bekijken we een moskee van binnen. Dan willen we met een bootje naar de overkant van de rivier om een dorpje op palen te bekijken. Ik (ellen) ren iets te enthousiast het trapje naar de boot af en door de regen glij ik uit en val 5 treden naar beneden. Net niet het water in maar het doet wel enorm pijn. Het dorpje laten we maar even voor wat het is en we gaan terug naar het hotel.'s Avonds eten we nog wat in de stad maar andere wereldreizigers omschreven Brunei al eens als "Boring Brunei" en dat klopt inderdaad. Aan Shell gebouwen geen gebrek maar dat is het eigenlijk wel. Het wordt tijd om Sabah in te gaan. We volgen weer hetzelfde ritueel: bus in, volgende bus in, boot 1, langs de douane, boot 2 en we zijn in Kota Kinabalu. Klinkt erg makkelijk maar het duurt allemaal bij elkaar toch weer een hele dag. In Sabah willen we mount Kinabalu beklimmen maar door mijn val kan ik op dit moment niet eens de trap opkomen laat staan een berg van 4000 meter maar we zullen zien of het gaat lukken. 

update 1 juli

Over onze belevenissen in Indonesie, kun je hier lezen.