Indonesie

Weer in Jakarta.

Periode                              :   8 t/m 23 juni 2004 

Route                                 :    Surabaya, Yogyakarta, Ubud, Lovina Beach, Kuta Beach

Aankomst in Surabaja en treinreis naar Yogyakarta

Met de spierpijn van Mount Kinabalu nog in de benen vliegen we van Sabah via Kuala Lumpur naar Surabaya. Airasia is de Easyjet van Azie en we vliegen dus erg goedkoop maar wel met 4 uur vertraging in Kota Kinabalu. Hierdoor missen we bijna de aansluitende vlucht maar met hulp van de bemanning kunnen we na een stempel in ons paspoort gelijk doorlopen naar het vliegtuig. Het is al donker als we in Surabaya landen en samen met Lorenzo, een Italiaan, gaan we met de taxi naar het centrum. Het hotel is niet echt super maar we hebben geen zin om verder te zoeken. 1 nachtje is genoeg voor deze drukke stad en de volgende morgen stappen we gelijk in de trein naar Yogyakarta. Op het treinstation is het 's morgens om 7 uur al erg gezellig. Er speelt een bandje en het is erg druk. Na een mooie treinreis door de rijstvelden komen we na 5 uur aan in Yogyakarta.

Yogyakarta

Yogyakarta is een leuke stad met veel leuke hotels, restaurants en cafe's. Uiteraard bezoeken we het Kraton (het paleis van de Sultan), de Borobudur (met regen), het waterpaleis en veel, heel veel batikshops. Ook doen we via een Belgisch cafe (Viavia) een fietstochtje. Tijdens onze fietstocht zien we rijstvelden, kleien we stenen, pakken gefermenteerde sojabonen in (plaatselijke lekkernij) en proberen we kroepoek te draaien (helaas hebben we gezien hoe kroepoek gemaakt wordt, dat kunnen we dus nu niet meer eten). Onze gids is via haar werk ook een keer in Brussel geweest. Erg grappig om haar verhalen te horen. Zoals wij wel eens zeggen: 'Gadver weer rijst' vertelt zij over brood. "Yes, the morning we ate breakfast "bread!" en we go with a bus then lunch, bread again!" Goh, vraag ik: brood met kaas? Ja, brood met kaas, en vlees, van alles! antwoordt ze.  De Bromo vulkaan is uitgebarsten (in elk geval zeer actief) dus die slaan we over. . .

Bali: Ubud

Vervolgens willen we naar Bali en staan we weer voor de keuze of we met de bus gaan of toch maar weer vliegen. Met de bus is het minimaal 16 uur en 30 euro en met het vliegtuig 1 uur en 60 euro. We gaan toch maar vliegen en gaan van Den Pasar direct door naar Ubud. Ubud staat bekend als kunststad en iedereen die we zijn tegengekomen onderweg zegt dat we in ieder geval Ubud gezien moeten hebben (zeg, ik heb nog een tip voor Bali...Ubud is gaaf man!). En inderdaad het is een leuke stad met veel ateliers en kunstenaars die op straat hun werk aanbieden. Uiteraard special price for you.

Met een huurauto rijden we naar Tanah Lot. Een tempel die als het vloed is in het water staat. We worstelen ons door de souvenierswinkeltjes heen en we hebben geluk, hij is helemaal omringd door water. We zijn alleen de digitale camera vergeten dus helaas geen beelden. Op de terugweg rijden we langs rijstvelden en door leuke dorpjes wat wel veel foto's heeft opgeleverd. In Ubud biedt iedereen die maar een auto bezit de hele dag zijn diensten aan iedere voorbijganger te vragen : transport of taxi. Dat buiten we uiteraard even lekker uit en laten ons voor een klein bedrag naar Lovina Beach brengen. Onderweg doen we nog wat sightseeing. We vertellen dat we nu wel wat meer gelaagde rijstvelden willen zien, en die zien we vervolgens in alle soorten en maten. Onze chauffeur is errug vrolijk en vertelt over zijn leven in Amerika toen hij nog op een cruiseschip werkte. Hij was vooral nog onder de indruk van het feit dat er naakt te zien was in de bioscoop (dat wordt hier gecensureerd, dus : kussen, zwart, en de film gaat weer verder op volgende morgen). Hij rijdt ons ook nog even rond totdat we hotel Rini hebben gevonden.

Bali: Lovina beach

We gaan gelijk op zoek naar een duikschool want we willen PADI open water halen. Bij Spice dive zit een Nederlander te wachten die denkt dat wij een afspraak met hem hebben. Maar het zijn 2 belgen met wie hij een afpraak heeft. We kunnen gelijk mee luisteren en boeken de cursus. Het Belgische meisje ziet het nog niet echt zitten en vraagt of ze samen met ons de cursus moet volgen en hoe diep we wel niet gaan duiken. De instructeur weet haar toch te overtuigen en ook zij boeken. De volgende morgen worden we om 9 uur opgehaald bij het hotel en gaan we duikpakken, finnen en maskers passen. Van de Belgen nog geen spoor en naar later blijkt komen ze ook niet. Het meisje heeft de hele nacht wakker gelegen en ze hebben allebei weer afgezegd. Nu hebben wij dus lekker priveles van Agus en die dag leren we in het zwembad hoe we moeten ademen, het masker moeten verwijderen en alle apparatuur in elkaar moeten zetten. Om te bewijzen dat we kunnen zwemmen moeten we eerst nog even 8 baantjes zwemmen, het watertrappelen mogen we overslaan. We worden naar het hotel gestuurd met een 250 pagina's tellend instructieboek waar we de hele middag in lezen.

 

De volgende dag is het tijd voor het echte werk en met een klein bootje gaan we de zee op. We doen de oefeningen nog een keer op 3 meter diepte en duiken vervolgens naar 12 meter. Het klaren van de oren is eerst nog even lastig maar gaat steeds beter. Later maken we nog een duik en leren we een noodopstijging te maken voor als je zonder lucht komt te zitten. Terug in de duikschool vraagt Agus of we het theorie examen alvast willen doen. We hebben nog niet het hele boek gelezen maar we denken als we het niet halen doen we het morgen nog wel een keer. Hildo slaagt met 94% en Ellen met 88%. 's Avonds zijn we dus "vrij" en kijken een film in het dorpje. De 3e dag van de cursus gaan we naar het Menjangan Eiland en gaan we vanaf het strand te water. Behalve Agus gaat er ook een Divemaster in opleiding mee. Een Canadees en zo hebben we dus 2 leerlingen en 2 masters. Het koraal en het rif is hier echt super en we zien veel vissen. Vandaag duiken we naar 18 meter. Dit is de maximale diepte voor ons en we blijven 2x 45 minuten onder water. Alle gegevens moeten ook in een logboek opgeschreven worden vandaar al deze kennis. De Canadees blijkt ook maritiem bioloog te zijn, dus we kunnen je ook vertellen wat we gezien hebben (nou ja, de namen die ik onthouden heb toen ik nog oplette): zeeschildpad, pipefish, coral trout, "Nemo" annex clownfish, Angelfish, Tigerfish en Napoleon fish (schijnt $10.000 op te leveren in Hong Kong).

Weer terug bij de duikschool krijgen we een stevige handdruk en zijn we geslaagd. We blijven nog een dagje in Lovina en gaan dan met de bus naar Kuta Beach. Veel mensen komen hier om te surfen en er zijn dan ook veel surf dudes. Vanaf het strand ziet het er erg makkelijk uit en wij willen het toch ook wel even proberen. Net als de rest hangen we een beetje op onze surfplank in de branding te wachten op die ene golf. Echt makkelijk is het niet maar wel leuk om te doen. Kuta Beach is erg toeristisch dus ruime keuze aan goedkope restaurantjes en souveniers. 15 DVD's wisselen voor een klein bedrag van eigenaar en ook worden er nog een paar nieuwe kledingstukken aan de bagage toegevoegd. Na bijna 6 maanden reizen door Azie moeten we dit werelddeel helaas verlaten. We vliegen van Den Pasar via Singapore naar Perth (Australie) om daar aan een rondreis van 3 maanden te beginnen.