Goud voor Oud bestaat niet meer
7 februari 2011
U kijkt naar de site van een vereniging die niet meer
bestaat. Het is dus volstrekt zinloos dat u naar deze site
kijkt, want hier gebeurt helemaal niks meer. Het zou dus
verstandig zijn als u zelf wél wat (zinnigs) ging doen, in
plaats van zinloos naar deze site te staren.
Volvet
19 januari 2011
Wil Volvet iets corrigeren dat niet gecorrigeerd hoeft te
worden? En wat precies wil Volvet eigenlijk corrigeren?
Helaas een nogal onsamenhangend verhaal.
De waarheid van Volvet hoeft die van (ex) Goud voor Oud niet
in de weg te staan. Zowel Volvet als Goud voor Oud hebben
zich blijkbaar op zeker moment afgesplitst van
moedervereniging Lova. De ene afsplitsing is niet anders,
niet meer of minder, niet echt of minder echt dan de andere.
Goud voor Oud blinkt niet meer
9 januari 2011
Na meer dan 40 jaar kwam er een eind aan Goud
voor Oud, de Vroomshoopse volleybalvereniging voor
veteranen. Tijdens een bewogen jaarvergadering in het MCC te
Vroomshoop besloot de club ermee te stoppen. De vergrijzing
sloeg toe en nieuwe leden meldden zich ondanks een
intensieve ledencampagne niet aan.
De vereniging die in de jaren zestig ontstond
als een afsplitsing van gymnastiekvereniging LOVA leidde
jarenlang als LOVA Volley een bloeiend bestaan en had als
basis een groot aantal boerenzonen die als jonge twintigers
overstapten van de gym naar het volleybalspel. Na een week
van hard werken werd op vrijdagavond overgeschakeld naar
sportieve ontspanning, samen met een aantal enthousiaste
‘burgers’.
In de jaren tachtig kwam de club op eigen
benen te staan en doopte zichzelf om tot Goud voor Oud, met
het oog op de toenemende leeftijd. Het plezier werd er niet
minder door, in een interview in TC Tubantia uit 2002 werd
de club als volgt getypeerd: “Een select clubje heren op
leeftijd, merkwaardige mix van ouwe-jongens-krentenbrood,
puberale flauwigheid, het spitsvondig ouwehoeren is tot
grote kunst verheven, kameraadschappelijke luim en sportief
fanatisme”.
De laatste jaren moest helaas worden
geconstateerd dat het aantal kwalen en kwaaltjes toenam,
maar het aantal leden niet. De club hield de eer aan
zichzelf, brak het net voor de laatste keer af, en hing de
volleybal aan de wilgen. Meer dan veertig jaar
volleybaltraditie is voorbij. Goud voor Oud blinkt niet
meer, de volle prijzenkast blijft verweesd achter in het MCC.
Het einde der tijden nadert
18 december 2010
Bijna onafwendbaar nadert het einde van onze eens zo
roemruchte vereniging. Een teken aan de wand is dat de
jaarvergadering een maand wordt vervroegd (naar 7 januari). De kascontroleurs
worden opgetrommeld (en zullen niks vinden), het einde van
het jaar nadert. De stemming is opgewekt, net alsof men de
klap al te boven is voordat ie gevallen is. Het vertoonde
spel past bij het nakende einde. Bedachtzaam en rustig. Geen
heftige tonelen, geen tribune in extase. Met acht man werd
het een plezierige, rustige avond.
Het
bestuur beraadt zich ondertussen. Dat begon met een
werkbezoek aan Almelo, waar we met rare uitspraken als
'Evers voor boeren die dieper denken dan hun ploeg diep
ploegt', 'Evers laat zijn tanden zien' en 'Solutions that
work' werden geconfronteerd. Maar de koffie en het
broodje beenham waren uit de kunst, we gaan Evers dus niet
de maat nemen. En het gaf het bestuur voldoende energie om komende week opnieuw in
conclaaf te gaan, nu ook in het gezelschap van de
penningmeester. De effecten zullen merkbaar zijn op de 7e...
Ondertussen wenst de redactie u een mooie Kerst, een mooie
jaarwisseling en een mooi Nieuwjaar. Ad finis amarus!
Het einde der tijden lijkt nabij
11 december 2010
Langzaam maar zeker, onafwendbaar
bijna, tekent aan de horizon het verscheiden van onze
roemruchte club zich aan. Het was te merken vanwege het
aantal aanwezige leden (acht deze keer), het verrassende en
smakelijke bezoek van ons lid Van der Velde die vanwege een
haperende schouderpartij het volleybalveld voorlopig niet
zal betreden, de voorzet van onze voorzitter om in de
jaarvergadering het voortbestaan van onze vereniging aan de
orde te stellen, maar bovenal aan het vertoonde spel. Dat
was zeker aan onze kant dramatisch slecht en beneden Vroomshoops peil. De terugkeer van wereldreiziger Kamp kon
als het enige lichtpuntje worden ervaren, maar die liet
weten zijn koffers niet uit te pakken. Zijn er nog nieuwe
leden te verwachten (neen), hoe is het met de lichamelijke
gesteldheid van het huidige spelerspotentieel (kon beter),
hoe groot is de animo de club nog weer een boost te
geven (kon beter). De vraag stellen is hem beantwoorden en
het antwoord stemt niet tot opgewektheid, vrolijkheid en
optimisme. Het einde van het jaar nadert, nadert ook het
einde van Goud voor Oud? De komende weken worden
allesbepalend.
Ondanks alles, we gaan volgende week weer gewoon door! Ad
finis amarus...
Heeft u 'm al?
4 december 2010
Deze
week Levend Vroomshoop, daarna misschien weer over volleybal.
Zij (Anniek Vaartjes) heeft 'm al en hij (Piet Wieringa) ook.
En 1200 anderen ook al.
En u dan?
Mail mij,
of ga naar Bruna Brinkman.
Amandelstaaf doet wonderen
20 november 2010
Dankzij
twee amandelstaven werd de heer Dragt weer in genade
aangenomen. Hij moest daartoe wel eerst diep door het stof,
maar gelukkig drong het tot de aanwezigen door dat in het
huidige tijdsgewricht niemand meer gemist kan worden bij
Goud voor Oud, zelfs hij niet. Hij mocht nota bene zijn
functie van ballenbeheerder blijven uitoefenen, hoewel er
veiligheidshalve voorzien was in een reservebal, veel
vertrouwen was er blijkbaar nog niet. De reservebal werd
zelfs bevorderd tot speelbal, waarschijnlijk vanwege de
goede ervaringen met deze bal de vorige week. Dus konden
zeven mannen weer aan de bak, drie tegen vier op het grote
veld, en dat leverde weer de meest merkwaardige
teamsamenstellingen op, de meest merkwaardige fouten (niet
zo merkwaardig trouwens) en de meest merkwaardige geslaagde
ballen. Kortom het was weer genieten op de tribune, als daar
tenminste iemand had gezeten. Een gemiste kans!
Ontslagaanvraag
13 november 2010
Op deze zaterdag de 13e, voel ik mij genoodzaakt mijn
ontslag in te dienen. Dat besef drong tot mij door toen ik
vannacht ineens uit een diepe slaap ontwaakte en me
realiseerde dat ik de club Goud voor Oud en haar leden
gisteren ontoelaatbare schade had toegebracht. Terwijl ik
gisteravond in familiekring aan koffie, borrel en buffet
zat, stonden mijn teamgenoten kleumend van de kou en zonder
proviand te wachten tot de bal kwam. Die kwam niet. Die bal
ligt nog steeds onaangeroerd ergens ver weg gestopt in de
bekende plastic zak te wachten op betere tijden. En dit
allemaal ondanks waarschuwende woorden van de voorzitter aan
het adres van ondergetekende afgelopen donderdagavond de bal
tijdig op zijn huisadres te bezorgen. En dat ondanks het
feit dat ik vrijdagmiddag nog een enerverende discussie had
met trainer Fred Karsten van Medusa over de ins and outs, de
techniek en de tactiek van het edele volleybalspel. En
ondanks het feit dat zelfs gisteravond mij nog gevraagd werd
of ik mij wel los had kunnen weken van mijn wekelijkse
volleybalavondje. Het hielp allemaal niet, het drong niet
door tot mijn degenererende hersens. Er rest mij dus maar
één ding: u mijn excuses aanbieden en ontslag nemen als
ballenbewaarder. Desondanks ben ik vreselijk tevreden en
blijmoedig:
Wat ik zo mooi vind, is dat degene die de fout buiten
zichzelf zoekt, nooit tevreden is, terwijl degene die de
fout meteen bij zichzelf zoekt en zegt: 'Wat ben ik stom
geweest', door zijn ervaring rijker wordt en blijmoedig
is.
Ontslagaanvraag is wat mij betreft niet
nodig, maar een goedmakertje bij de koffie a.s. vrijdag zou
wel heel wenselijk zijn. We kwamen één voor één de
kleedkamer binnen en de voorzitter rechtte zijn rug en
vroeg: "heeft Klaas de bal bij jou gebracht?" . Het antwoord
was nee!, geen Dragt gezien. Ja ging de voorzitter verder,
ik heb het hem toch zo gezegd: "Zorg dat de bal en sleutel
er op tijd is", maar niets dus.
De voorzitter nam zijn verantwoordelijkheid, trotseerde de
regen en ging tegen beter weten in naar de Boshoek om te
kijken of er nog iemand thuis was gebleven, dus niet. Terug
in onze sporthal ging hij eerst naar de swingende
ballerina's om de sleutel te vragen, zodat we in elk geval
de deur konden afsluiten. Egbert dacht dat er nog wel een
bal in de sporthal moest wezen en ging op pad. Ook geen suc6
en kreeg van de 5 aanwezige leden de toestemming om bij hem
thuis van de zolder een bal te gaan halen.
Als tijdverdrijf werd het hockey spel beoefend, de koffie
kwam en Egbert, met bal, was er ook weer, want die kun je
best een boodschap laten doen.
Er werden toch nog 5 partijen gespeeld, op het scherpst van
de snede, want we wilden het Dragt- gevoel even van ons af
spelen.
Het werd toch nog een mooie avond en Dragt: "oh die, ja die
zal er wel een mooi boek van maken". Goed weekend,
Herman Gouma.
Voorspelbaar
6 november 2010
Met opnieuw acht man aanwezig, zo ongeveer de maximaal
inzetbare troepensterkte, werd het weer een enerverende
volleybalavond. Dat kwam niet omdat alle partijtjes min of
meer voorspelbaar eindigden; de krachtenverdeling was
namelijk steeds zodanig dat redelijk goed te voorspellen was
wie ging winnen. Desondanks gaven de tegenstanders zich niet
zomaar gewonnen zodat het toch leuke wedstrijden werden.
Voorzitter Benus verzon weer een wisseltruc om de
veldbezetting gelijkwaardiger te maken (deze keer mochten na
iedere partij de achterspelers van plaats wisselen met de
tegenstanders), en inderdaad, het leverde verrassende
teamsamenstellingen op. Maar de uitslagen bleven desondanks
voorspelbaar. Dat uw wm zware dagen doormaakt, ook al
veroorzaakt door een overmatige aandacht in de pers vanwege
'het' boek waar hij maar niet over uitgepraat raakt, was te
merken aan de manier waarop hij in aanvaring kwam met een
teamgenoot. Het brandje was snel geblust en er kon in alle
pais en vree verder worden gevolleybald. Benus meende nog
rollades, nee geen rollators, aan de man te moeten brengen,
daarin ondersteund door Dragt, maar de animo bleek niet
geweldig. De koffie was echter goed en ook de douches
voldeden nog aan onze minimum normen. Dus volgende week gaan
we weer vrolijk verder, waarbij we hopen dat zich opnieuw
voldoende speelgerechtigde en fitte spelers zullen melden
aan het Linderflier. Maar ook zwartspelers,
rollatorgebruikers, rollade-eters en tribuneklanten zijn
weer van harte welkom.
Volleybal is een kijksport
30 oktober 2010
Volleybal is een kijksport. Dat principe bracht voorzitter
Benus vrijdagavond meermalen in de praktijk. Met een scherp
oog voor de gaten bij de tegenstander (en dan bedoelen we
niet de gaten in de gebitten) wist hij die keer op keer op
het verkeerde been te zetten. En hoe de tegenpartij ook
worstelde en voor de punten streed, en hoezeer de strijd ook
alle zes potjes gelijk op ging, uiteindelijk was het toch
het team van Benus dat keer op keer aan het langste eind
trok. Met iets meer technisch vernuft en iets meer
loopvermogen, zoals dat zo mooi heet, bleek men de collega's
aan de andere kant van het net de baas te kunnen blijven.
De heer Geerligs, die zich ook op dinsdagavond nog
bezighoudt met volleyballen, meende zelfs te moeten
constateren dat het spel bij Goud voor Oud sneller en
vermoeiender was dan op dinsdag; dat lag volgens hem niet
zozeer aan de conditie van de spelers, maar vooral aan de
kleine zaal, die snellere acties tot gevolg zou hebben. In
een nauwelijks te volgen betoog probeerde hij aan te tonen,
dat in een kleinere zaal de bal korter onderweg is, als
gevolg waarvan de spelers dus sneller en vaker moeten
reageren op de bal. Het zou kunnen kloppen, maar je zou ook
kunnen beweren dat door het kleinere veld er minder gelopen
behoeft te worden, als gevolg waarvan de vermoeidheid dus
minder snel toeslaat. Het gevolg van deze beweringen is, dat
deze nog wel een vervolg tot gevolg zullen hebben.
De tribuneklanten Kassies en Eggens waren overigens niet
bijster onder de indruk van het vertoonde spel en ook niet
van de bereikte snelheden, maar bleken vooral belangstelling
te hebben voor de koffie in de pauze. Daar probeerde Dragt
voor de zoveelste keer zijn boeken aan de man te brengen,
maar dat bleek deze keer niet tot enig resultaat te leiden.
Al met al konden de aanwezigen toch weer terugkijken op een
leuke avond volleybal. Want het is en blijft... een
kijksport.
Scherven brengen geluk
23 oktober 2010
Met opnieuw acht man aanwezig, wat zoals de heer Hekman snel
uitrekende 80% van onze spelende leden is, hadden we weer
een prettige volleybalavond. Voor de pauze waren de
verhoudingen wat scheef in het veld, waardoor het voor het
ene team te gemakkelijk ging en voor het andere team
lichtelijk frustrerend was steeds roemloos ten onder te
moeten gaan. Na de pauze kon door enige personele
omzettingen wat meer evenwicht worden bereikt, waardoor de
partijen spannender werden en de zweetdruppels op menig
gezicht parelden. Voor sommige spelers maakte het
uiteindelijk weinig uit, ze bleven verliezen....
De pauze werd benut voor het bespreken van de lokale en
wereldpolitiek met als gelukzalige uitkomst dat alle
problemen na 15 minuten waren opgelost. Zo werden de
scherven aan het Vredesplein niet als een ramp maar als een
bijdrage aan het verbeteren van de communicatie tussen de
volkeren der aarde beschouwd, scherven brengen immers geluk.
En daar moet u het deze week maar weer mee doen. Goedendag.
Levende volleybalclub
17 oktober 2010
Iedere keer als we beginnen te denken dat onze roemruchte
club op sterven na dood is, herrijzen wij als een feniks uit
de as. Zo bleken er afgelopen vrijdag maar liefst acht
gretige mannen binnen de lijnen te staan, en mochten we
warempel een mooie volleybalavond beleven. Zeker als je aan
de goeie kant van het net stond, daar waar de meeste
winnende partijen konden worden genoteerd. Ook de tribune
was weer goed bezet, en zeker na de topspinballen van
broeder Kamp raakte die dan ook geheel in extase.
Tegelijkertijd moest worden geconstateerd dat het aantal
luisterhulpstukken was verdubbeld, onverbiddelijk slaat de
natuur toe.
Achterbuurman Leendert Lodder schreef het 360 pagina's
tellende boek 'Als tie maar niet wordt als zijn vader'. De
beloofde recensie blijft in dit stadium van de strijd
beperkt tot enige opmerkingen van mijn echtgenote, die meent
dat het boek meer over Leenderts vader dan over hemzelf
gaat. Da's dan jammer, want een paar aardige of onaardige
details over Vroomshoop en zijn bewoners hadden we graag tot
ons genomen. Wellicht de volgende keer een uitgebreidere
beschouwing van dit boek. Onze aandacht concentreert zich
voorlopig toch vooral op het eigen boek 'Levend Vroomshoop'.
En zo is het maar net. Over net gesproken, volgende week
treffen we elkaar weer aan het net.
Levend Vroomshoop
9 oktober 2010
Hier
past alleen maar diep stilzwijgen.
En een typediploma, een paar vingers en/of een
e-mailprogramma
om het boek te bestellen bij
k.dragt@home.nl
Tenniswedstrijd
2 oktober 2010
Björn Borg in zijn nadagen, Rod Laver die zich met zijn
laatste krachten naar het net sleept, Boris Becker die nog
wel een snoekduik naar de bal probeert maar als een zandzak
ter aarde stort. En de veteranen van Goud voor Oud, die ook
al denken aan een tenniswedstrijd bezig te zijn in plaats
van met het edele volleybalspel. De service loopt voor geen
meter, en dat zou minder erg zijn als je net als bij het
tennis het een tweede keer mag proberen. Velen (velen
betekent bij
ons meer dan één) hadden er moeite mee zich de lijnen van het kleine
veld langer dan één minuut te herinneren en zo vlogen vele
opslagen alle kanten op behalve de goeie. Ook verder was het
nogal treurig gesteld met de volleybalkunsten aan onze zijde
van het net. Berusting maakte zich van ons meester bij het
aanschouwen van het dartelende optreden van onze
tegenstanders, en hun technisch verfijnde spel. Zo gingen de
koppies en de schouders hangen en keken wij meer naar de
grond dan naar de bal. En schakelden wij steeds meer over
naar een tennisaanpak, grote halen en snel thuis. Dit
opportunistische spel vergrootte de spelvreugde niet en
leidde ook niet tot veel succes. Slechts een enkel partijtje
konden we winnend afsluiten. Gelukkig hadden de
tegenstanders veel begrip voor ons matige optreden en gingen
zich niet te buiten aan groot triomfantalisme.
De opkomst was helaas weer beneden peil, en opnieuw dreigt
een van de leden een tijdje weg te vallen, ook letterlijk.
En omdat een aantal volleyballers volgende week vrijdag
meent wat anders te moeten doen, gaan we 8 oktober even een
weekje
winterslaap houden.
Bepaald geen
Levend Vroomshoop.
Bejaardenhuis of volleybalclub?
25 september 2010
Als er gisteravond een toevallige voorbijganger verzeild was
geraakt in de kleedkamer van de gemeentelijke gymzaal bij
het MCC, dan moet ie haast wel hebben gedacht in het
bejaardenhuis terecht te zijn gekomen. Diverse aanwezigen
hielden zich daar zwaar gezwachteld op, in een krampachtige
poging de rammelende ledematen nog enigszins in verband te
houden. De gevoerde gesprekken van deze mannen op leeftijd
gingen vooral over hun rol als grootvader, en wel op een
zodanig detailniveau dat nog net niet het merk en de de
prijs van de luiers aan de orde kwamen, maar veel mankeerde
het niet. Het kostte weinig verbeeldingskracht de opgediste
anekdotes in alle kleuren, maar vooral geuren, op waarde te
kunnen schatten. Toppunt betrof echter de discussie over
gehoorapparaten. Een van de leden meende zijn aanwinst zelfs
te moeten laten zien en koppelde dat aan een
slaapverwekkende verhandeling over fiscaliteiten en
zorgkosten. Dit tot diep afgrijzen van het grijzende
gezelschap maar met grote interesse beluisterd door een
potentiële koper van dit soort apparatuur.
Gelukkig werd er ook nog gevolleybald, en dat ging gezien
vorenstaande redelijk wel. Zoals een van de leden met veel
rekentalent opmerkte, bleek 90% van het in te zetten
menselijk materiaal aanwezig. Met andere woorden: negen man.
Het leverde een prettige volleybalavond op met de
gebruikelijke hoogte- en dieptepunten, met de
onvermijdelijke discussies over ballen in en uit, die even
traditioneel uiteindelijk in goede harmonie werden
afgesloten. Het leven van Goud voor Oud is weer voor
onbepaalde tijd verlengd.
Onderwerp volgende week: Wil er nog iemand een
boek kopen? Ja?
Klik dan hier!
We gaan nog niet naar huis...
19 september 2010
Het was niet te geloven, we keken onze ogen uit. Het ene na
het andere lid van Goud voor Oud kwam binnen lopen. Het
hield maar niet op, er kwam maar geen eind aan, files op de
Hammerweg en het Linderflier. En zo konden we met maar
liefst acht man, ik herhaal acht man..., ja om even stil van
te worden, toch nog weer beginnen aan een leuke avond
volleyballen. Sommigen beweerden dat het vooral leuk was
vanwege de afwezigen, maar die redenatie ging de meesten
toch enigszins te ver. We hebben iedereen nodig, nietwaar!
Om de feestvreugde nog verder te vergroten bleek ook de
tribune volledig bezet, en wel in de persoon van good-old
Hans Eggens. Onze stemming was dus opperbest en daarom
begonnen we maar snel en voortvarend te volleyballen, waarna
echter al gauw bleek dat de vreugde geen betrekking kon
hebben over het vertoonde spel. Want die bleek als
gewoonlijk aan de tamelijk magere kant. En ook bleek dat we
met acht man in het veld elkaar voor de voeten liepen, zo
veel spelers in het veld was voor ons toch een buitengewone
en verwarrende situatie. Allengs wende het grote aantal
spelers in het veld toch en het vertoonde spel ging dan ook
met sprongen vooruit, waarbij de eerlijkheid gebiedt te
zeggen dat zich dat verschijnsel vooral aan de overkant van
het net manifesteerde. Wij waren al blij wanneer we af en
toe een set uit het vuur sleepten. De opgewekte stemming
bleef ook in de pauze hangen, waar Dragt meende te moeten
aantonen hoe hij zijn vut-bestaan zo zinvol mogelijk
probeerde door te brengen. Als u uw aangeboren neiging tot
nieuwsgierigheid ook deze keer niet kunt bedwingen,
klik dan hier.
Aan het eind van de avond, nadat kleine strubbelingen met de
warmwatervoorziening waren opgelost en we een verkwikkende
douche hadden kunnen nemen, sloeg de euforische stemming
toch weer enigszins om, toen we het waagden een blik in de
toekomst te werpen. Die blik reikt volgens voorzitter Benus
vooralsnog niet verder dan tot de jaarvergadering. We zullen
zien,
we gaan nog niet
naar huis, nog lange niet, maar nu even wel....
Prettig en gelaten begin van een
nieuw seizoen
4 september 2010
Gisteravond
begon Goud voor Oud aan alweer een nieuw seizoen. Opgewekt
togen de leden naar het vertrouwde gymlokaal bij het MCC, en
enthousiast werden de sportieve collega's weer begroet. Maar
algauw sloeg de positieve stemming om in een zekere
gelatenheid, toen het tot ons doordrong dat ons lid Gerrit
Kampman had besloten het Daarlerveense volleybal te
versterken en in het vervolg af te zien van de verre reis
naar Vroomshoop. Dan wordt het nu wel erg dramatisch met
onze roemruchte club, want zo bleken er uiteindelijk maar
zes spelers in de sportzaal aanwezig te zijn. Het bestuur
zal zich op de ontstane situatie nader beraden. Welke
mogelijkheden liggen nog voor ons open, moet er een algeheel
verbod komen op het bezoeken van familiefeestjes op de
vrijdagavond en worden reizen in binnen- en buitenland ten
strengste verboden? Moeten voorbijgangers van de straat
worden gesleurd en met meer of minder geweld worden
gedwongen mee te volleyballen? Of zullen we aan het idee
moeten wennen dat de afscheidstoespraak die de heer Hekman
hier al
aan het voorbereiden is, ook daadwerkelijk zal worden
uitgesproken?
Ondertussen werd toch het edele volleybalspel beoefend, kwam
de koffie perfect op tijd, slaagden we er knarsend en
krakend in vier partijen tot een goed einde te brengen, en
kwamen de douches met enige aarzeling op gang. We gaan door,
ad finis amarus !
Feestelijke seizoensafsluiting
29 mei 2010
Met
een geweldig avond bij de familie Beukers, die er samen met
de familie Langendonk voor zorgde, dat wij werden vergast
(dit gelieve u te lezen in de juiste context van deze zin)
op vele gastronomische hoogstandjes, werd ons
volleybalseizoen 2009-2010 niet alleen sportief maar ook
culinair succesvol afgesloten. Behalve enkele afwezigen
vanwege reislust, camping en familie was iedereen aanwezig
en kon er onder het genot van lekkere hapjes en lekkere
drankjes nog eens worden teruggekeken op dit wonderbaarlijke
seizoen. Wonderbaarlijk, omdat ondanks een gemiddelde
opkomst van slechts acht volleyballers per avond, we er
toch in slaagden er een plezierig seizoen van te maken. Dat
geeft alle vertrouwen voor de toekomst.
Het bestuur (in de persoon van voorzitter en secretaris)
toog hedenochtend opnieuw naar de Grintweg, deze keer
voorzien van een paar grote bossen bloemen, om daarmee de
dank over te brengen aan onze gastheren en -vrouwen voor de
gastvrije ontvangst. En onder het genot van een kop koffie
konden we met hen opnieuw nog even nagenieten van deze
voltreffer.
Ondertussen, en tot slot, het ga u allen goed,
amigo's en tot 3 september!
De laatste keer
22 mei 2010
Met enige weemoed speelden we vrijdagavond met zeven oude
getrouwen onze laatste volleybalwedstrijden van het seizoen
2009-2010. Met enige trots konden we constateren dat we
ondanks een krimpend ledenbestand en een krimpend aantal
actieve leden toch in staat waren gebleken vrijwel het hele
seizoen onze wedstrijden te blijven spelen. Met enige zorg
keken we vooruit naar het komende seizoen. Met enige zorg
zien we kwalen en kwaaltjes ontstaan bij een aantal van onze
sfeer- en kwaliteitsbepalende spelers. Wie valt er af, wie
is er op reis, tijdelijk dan wel voortdurend, wie wil niet
meer, en blijven er dan nog wel genoeg spelers over? Met
enige scepsis bespraken we de ontwikkelingen rondom de
plannen voor het nieuwe activiteitencentrum. Hoe snel worden
deze plannen gerealiseerd en gaan we als Goud voor Oud dan
nog mee naar deze nieuwe sporthal of zetten we er dan
definitief een streep onder. Met enig plezier keken we
vooruit naar de afsluitende
feestavond volgende week, ondanks een aantal afwezigen.
Met enige weemoed typt uw wm hierbij een van de laatste
stukjes van dit seizoen. Met enig vertrouwen gaan we het
nieuwe seizoen tegemoet. Tot 3 september!
As (2)
8 mei 2010
As het nou eens zo zou zijn, dat alle leden er gisteravond
waren geweest. As het nou eens zo zou zijn, dat alle leden
gezond van lijf en leden waren. As het nou eens zo zou zijn,
dat alle leden op tijd waren geweest. As het nou eens zo zou
zijn, dat er geen aswolken boven Europa dreven. As het nou
eens zo zou zijn, dat we niet wilden volleyballen maar
tennissen, ja dan hadden we genoeg aanwezigen gehad. Maar nu
moesten we het doen met slechts vijf aanwezigen, namelijk
het volledige bestuur, de erevoorzitter en de heer
Jongeneel. Met aanmerkelijke vertraging diende zich ook nog
de heer Hekman aan, en dat was het dan. Gelukkig kwam de
koffie wel ruimschoots op tijd, zodat het toch nog gezellig
werd.
De voorzitter kon nog een brief van het gemeentebestuur over
het te realiseren activiteitencentrum aan de orde stellen.
Op 20 mei zijn wij als toekomstige gebruikers uitgenodigd
over dit plan nadere informatie te verkrijgen. De vraag is
al snel relevant of wij het nog mogen meemaken in dat
activiteitencentrum te volleyballen. Met onze huidig
potentieel en de lage opkomst moeten wij langzaam maar zeker
onder ogen gaan zien, dat het einde der tijden nadert en
zeker dat van Goud voor Oud. Wat dat betreft hopen we dat
'ons' gymlokaal nog lang blijft bestaan, zodat we op die
manier het einde van onze roemruchte vereniging ver voor ons
uit kunnen schuiven. Want ás het nou eens zo zijn, dat we
toch nog nieuwe leden zouden krijgen. Maar tja, as is
verbrande turf.
As (1)
17 april 2010
Het
gaat hard achteruit met het volleyballen. En dan bedoel ik
niet de kwaliteit van het spel, want dat was al op zijn
dieptepunt aanbeland. Nee, het gaat hier om de opkomst, dus
zeg maar de ledentrouw. De afgelopen tijd ging het nog wel
en ook gisteravond mochten we niet mopperen en dat doen we
dan ook niet: met zijn achten konden we er een leuke
volleybalavond van maken.
Maar de komende weken gaat het helemaal fout. Aanstaande
vrijdag al laten twee mannen het afweten omdat ze zonodig
ergens menen te moeten zingen, of all places in Westerhaar.
En ook onze afvaardiging uit Beerzerveld heeft dan andere
verplichtingen. De week erop is het Koninginnedag en dan
moet er worden zakgelopen, gevlaggezwaaid, gevrijmarkt en
gemeerkampt, dus dan komt het er ook niet van. Tussen de
bedrijven door geeft onze voorzitter nog een feestje, en
áls, áls we daar allemaal op tijd van zijn hersteld, moet
het nog net mogelijk zijn op 7 mei de volleybalschoenen weer
uit de kast te halen, in de tas te doen en ons richting
MCC-gymlokaal te spoeden. Maar op 14 mei komt het er weer
niet van, omdat iedereen dan meent een lang weekend te
moeten houden, wat natuurlijk onzin is, omdat elk weekend
even lang of even kort is als het weekend ervoor en erna.
Het grootste probleem is evenwel de voortdurende afwezigheid
van een van onze exen. We hadden vorige week al
geconstateerd dat overal waar hij zich vertoont er ellende
ontstaat, en de bevestiging daarvan kwam inderdaad. Het komt
er kort en goed op neer dat de asregen vanuit IJslang
eigenlijk zijn oorsprong vindt in het verre Bangkok, want om
te voorkomen dat hij voortijdig terug moest naar Vroomshoop,
heeft hij geregeld dat alle vliegverkeer richting
West-Europa is gecancelled. Eén belletje met zijn vriendjes
van Icesave was voldoende om de vulkaan op IJsland aan het
werk te zetten. En zo kan het gebeuren dat we nog lange tijd
verstoken zullen zijn van de aanwezigheid van onze oude ex.
Er is wellicht toch nog een oplossing, namelijk door hem
bovengetoond artikel te doen toekomen. Daarin gehuld moet
het toch mogelijk zijn de asregen het hoofd te bieden en
heelhuids weer thuis te komen.
Gewoonweg of gewoon weg
10 april 2010
Lekker ballen in de gymzaal. Met liefst negen man leek de
zaal wel overvol, zeker toen na de pauze ook de publieke
tribune bijna overbelast raakte vanwege de aanwezigheid van
nestor Kassies sr.
Alleen de oude Kamp ontbrak vanwege externe besognes. We
hebben zo de indruk dat hij overal waar hij komt een spoor
van vernieling achterlaat. Of het nu Thailand, Kirgezië,
Honduras of El Salvador is, steeds opnieuw ontstaan er
onlusten gedurende zijn aanwezigheid daar. We vermoeden nu,
dat hij ook Irak en Iran heeft bezocht en ondertussen nog
even langs Afghanistan is geweest. We adviseren hem dan ook
dringend zich in de maand juni vooral niet in Nederland te
vertonen, om zo te voorkomen dat hier een staatsgreep wordt
uitgevoerd. We raden hem gewoonweg aan in juni richting
Soedan of Haíti te gaan en zo gewoon weg te blijven.
Overigens was het een ontspannen avond, waarbij kan worden
aangetekend dat de prestaties van de individuele leden een
nogal schommelend beeld lieten zien. Uw wm bijvoorbeeld
schommelde wel heel erg.
Paasweekend
3 april 2010
Dit
Paasweekend rolt niet de bal, maar rollen wel de eieren. En
anders rollen de auto- en fietsbanden wel, richting
keukencentra, meubelboulevards en Vroomshoop-Oost.
En daarom gaan deze wensen op herhaling:
De
oud-secretaris en de
nieuw-secretaris
wensen u prettige, vrolijke, en
zelfs zalige Pasen!
Onze
voorzitter wordt 65
27 maart 2010
Onze voorzitter, de heer Benus, hoopt in mei 65 jaar te
worden, en ter gelegenheid daarvan nodigt hij alle leden van
onze roemruchte vereniging, inclusief onze lieftallige
dames, uit dat samen met hem te vieren. Let op uw mailbox
voor nadere informatie!
Het was hem niet aan te zien aan het begin van de avond, dat
hij de 65 nadert. Het kan zijn dat aan het eind van ons
avondje volleyballen dat anders was, want zijn team moest
het meestal afleggen tegen de opponenten aan de andere kant
van het net. Die slaagden erin met zijn drieën, jawel de
opkomst was weer geweldig hoog gisteravond..., toch een
aardige partij volleybal neer te leggen op de droge vloer
van het gemeentelijke gymnastieklokaal.
Want gelukkig is het zo dat de drempels naar de
doucheruimtes aan de hoge kant zijn, want het
overstromingsgevaar dreigt nog steeds, ondanks getrooste
inspanningen van de zijde van het gemeentelijke apparaat. De
nieuwbakken secretaris zal opnieuw actie ondernemen.
A.s. vrijdagavond wordt er niet gevolleybald, maar bij leven
en welzijn zien we elkaar weer de week erna. Een goede Pasen
toegewenst! En vergeet niet uw klok te verzetten dit
weekend.............
Kwaliteit boven kwantiteit
20 maart 2010
Een goede opkomst gisteravond, binnen onze mogelijkheden, en
zelfs de publieke tribune bezet in de persoon van de heer
Eggens. De heer Kampman was er eerst wel, toen weer niet,
maar ten slotte toch weer wel, nadat hij nog snel even weer
richting Daarlerveen was gekoerst om zijn vergeten
volleybalspullen op te halen. De voortekenen waren dus goed
voor een mooi avondje volleybal. In de praktijk bleek echter
al gauw dat kwaliteit meer vermocht dan kwantiteit. Hoe wij
met ons vijven ook zwoegden en zweetten, de vier aan de
andere kant van het soepel gespannen net bleven ons keer op
keer de baas. Slechts een van de zes partijtjes konden wij
winnend afsluiten, maar toen wij met dezelfde formatie
hoopten er nog meer te winnen, bleek dat al snel ijdele hoop
te zijn en moesten wij in ons verliezerslot berusten.
Volgende week nieuwe ronde, nieuwe kansen. Tenminste als wij
niet verdrinken tijdens het douchen, want het water steeg
ons letterlijk tot de lippen. De nieuwbakken secretaris zal
een beroep doen op de beheerder technische installaties van
de gemeente Twenterand deze watersnoodramp te bedwingen. En
anders, volgende week zwembandjes meenemen, of op een
berg gaan zitten.
In levende lijve
13 maart 2010
Tot onze opluchting mochten we gisteravond de aanwezigheid
van de heer Gouma gadeslaan. Hij wás er, en zelfs in levende
lijve. Nog sterker, hij speelde de sterren van de hemel,
Gouma steeg naar grote hoogten. En wij, arme aardse
stervelingen, konden ons aan hem optrekken en zo samen met
hem een hemelse volleybalavond beleven. Dat het plezier aan
de andere kant van het net wat minder was, kunnen wij ons
enigszins voorstellen, maar dat mocht de pret bij ons niet
drukken, wij verkeerden in hogere sferen.
Voordat we konden beginnen met spelen, moest natuurlijk
eerst het net opgehangen worden, een taak die de heer
Wolters altijd met bezieling en toewijding uitvoert.
Indachtig de instructies vanuit de gemeente Twenterand werd
hem wel op het hart gedrukt deze keer de muren van de
gymzaal niet naar elkaar toe te trekken bij het spannen van
het net, maar die toch ongeveer loodrecht op hun plaats te
laten staan. Het instortingsgevaar zou anders te groot
worden.
En na afloop bleek het waterniveau in de douches wel
enigszins te zijn afgenomen, maar het Vroomshoopse Peil is
nog steeds te hoog. Wadend door het water, met de badeendjes
en zwemvesten in ons kielzog, lukte het nog net de veilige
oever te bereiken en heelhuids aan land te komen. We zullen
even afwachten of de rioleringswerkzaamheden rondom het
gebouw effect sorteren, anders zullen wij ons opnieuw moeten
wenden tot de hogere instanties.
Niet
postuum, maar wel erevoorzitter...
10 maart 2010
In
deze tijd voor Pasen verschijnen verontrustende berichten in
de pers. Onze kersverse erevoorzitter zou tijdens de
jaarvergadering van volleybalvereniging Goud voor Oud
postuum tot erevoorzitter zijn benoemd. Nou blijkt het woord
postuum afgeleid te zijn van het Latijnse woord "posthumus"
(post = na, humus = aarde), hetgeen de indruk zou kunnen
wekken dat onze erevoorzitter aan een volgende fase in zijn
roemruchte loopbaan is begonnen.
Niets is minder waar. Hij is nog springlevend, kunnen wij u
verzekeren, en hij schijnt van plan te zijn dat nog lang zo
te houden. Voorwaar een enigszins vroege, maar wel heel
mooie Paasgedachte!
Dan is het ook opvallend dat we alwéér een nieuwe voorzitter
schijnen te hebben, deze keer de heer Breukers. Het kan
toeval zijn, maar vorige week hadden we nog geen lid en geen
voorzitter die deze naam droeg. De nieuwe voorzitter moet
dus wel supersnel én lid én voorzitter geworden zijn.
We vragen ons af waar de vorige voorzitter, de heer Benus,
gebleven is. Bezweken onder de last van de zware functie of
geroepen tot hogere ambten? Je weet het maar nooit in deze
verkiezingstijd. Het wordt al met al goed opletten wie er
vrijdagavond de gymzaal komt binnenwandelen. Het is met al
die bestuurswisselingen en postumiteiten niet meer bij te
benen.
Badhuis
Linderflier
9 maart 2010
Beheerder technische
installaties Martin Staman bericht ons, dat het
volleybalnet in badhuis "Linderflier" weer is
gerepareerd. Hij doet wel een dringend beroep op de
leden (de netwerkers, want dat zijn wij volleyballers
uiteindelijk) het net niet onnodig strak af te spannen.
Het volleyballen wordt er volgens hem niet beter van en
het materiaal heeft het onnodig zwaar te verduren.
Afgelopen periode is
er het een en ander aan de riolering gedaan in de
omgeving van het hierboven genoemde pand. Daarvan
afhankelijk zal de heer Staman bekijken of er
verbetering optreedt aan de riolering.
Tot zover de
dienstmededelingen. U kunt weer aan het werk.
De wereld op zijn kop
6 maart 2010
Het is de omgekeerde wereld, voor de tweede opeenvolgende
week wisten vier man het te winnen van vijf. Is dat nou een
kwestie van kwaliteit, en komen toevalligerwijze vier betere
spelers in één speelvak terecht, of hebben de vijf te weinig
ruimte en lopen ze elkaar steeds in de weg en is onduidelijk
wie waar welke taak heeft? Uw wm onderging zijn lot gelaten
en ging deze keer zwaar de boot in met zijn teamgenoten.
Ondanks flinke inzet konden we het tij niet keren en moesten
vaak het onderspit delven.
Ook de politieke wereld stond op zijn kop in de gemeente
Twenterand én in de wereld, want die doen wij er gemakshalve
in de pauze wel eventjes bij, dat kost ons geen enkele
moeite. En zo schalden weer diverse theorieën door de
kleedkamer en zagen wij kans de meeste wereldproblemen in
'no time' op te lossen. Of het nou gaat om LOG's,
bibliotheken, zwembaden, Uruzgan of Obama, het is ons om het
even, wij lossen dit soort kwesties eenvoudig en achteloos
op.
Met de waterhuishouding hebben we aanzienlijk meer
problemen, daarvoor is duidelijk deskundige hulp van buiten
nodig. Dit om te voorkomen dat wij onder de douche
verdrinken, want het water steeg hoger en hoger.
Kijk verder vanaf hier even naar links, en dan is duidelijk
dat er de komende tijd twee keer niet wordt gevolleybald,
dit allemaal voor het goede doel.
Alweer raak
27 februari 2010
Goud
voor Oud kan weer opgelucht ademhalen, want er is opnieuw
gezorgd voor nageslacht. Deze keer zag Evelien, kleindochter
van de heer Beukers, het levenslicht.
Dat gold niet voor een van de teams gisteravond, want het
licht brak maar niet door en nederlaag na nederlaag was hun
lot. Zelfs met vijf tegen vier lukte het niet zelfs maar één
overwinning in de wacht te slepen. Van pure ellende besloot
Kamp maar opnieuw op reis te gaan. Nu is dat geen nieuws,het
is pas nieuws als hij niet op reis is, vandaar dat we zijn
aanwezigheid even nadrukkelijk noemen. Ook Gouma besloot na
afloop de kuierlatten te nemen, sneeuw of geen sneeuw.
Wolters was nog steeds onder de indruk van het feit dat zijn
begroting ongeschonden de jaarvergadering had doorstaan en
Hekman was zo blij dat hij volgend jaar de kas mag
controleren, dat hij nu al zijn best deed nog slechter te
spelen dan Wolters. Moest het dan allemaal van Beukers
komen? Nee, want die droomde de hele avond van beschuiten en
muizen. Geerligs, Jongeneel, Kampman en uw wm bleken dus
oppermachtig en lieten vele hoogstandjes zien. Wordt
volgende week weer vervolgd, tenzij de heer Engels het
gymlokaal met onmiddellijke ingang sluit vanwege de
niet-sluitende exploitatie. U mag kiezen...
Erevoorzitter trakteert
20 februari 2010
Een matige opkomst gisteravond, slechts acht leden waren
aanwezig, van wie voorzitter Benus niet verdere kwam dan
zijn schoenveters losmaken en weer strikken.
Tennisactiviteiten hadden hem de das omgedaan. Gelukkig
bleken de anderen beter in conditie en kon er toch nog
worden gevolleybald, eerst op het kleine en later op het
grote veld. Veel sjouwwerk dus. En net als vorige week waren
de zeges mooi verdeeld, het ene team won alle partijen,
behalve de allerbelangrijkste laatste pot. En zo stonden we
aan het eind weer helemaal gelijk.
Onze nieuwbakken erevoorzitter Gouma, vorige week tijdens de
ledenvergadering als zodanig gelauwerd vanwege zijn vele
verdiensten voor de vereniging, was hiervan dermate onder de
indruk geraakt dat hij meende als tegenprestatie op gebak te
moeten trakteren. Hij bleek deze lekkernij op de fiets te
hebben meegesleept, en had zijn langlaufski´s thuisgelaten.
Desondanks kwam het gebak en hijzelf heelhuids aan en kon
het gebak, en niet hijzelf, met smaak worden verorberd.
De pauze werd daardoor een feestelijke aangelegenheid,
temeer omdat nog allerlei theorieën de revue passeerden over
AED´s en dergelijke. Maar binnen het kader van deze website
voert het te ver de elementaire beginselen hiervan uit te
leggen, zoals het ook niet op onze weg ligt het verschil uit
te leggen tussen mond-op-mond en mond-tot-mond beademing.
Hier geldt toch vooral dat ervaren, voelen en doen het beste
is, alles is immers beter dan niets doen. Wij gaan nu even
niets doen.
Roland
gaat ter ruste
20 februari 2010
Ook Roland stopt
ermee. Hij was al een tijdje algemeen rustend lid, zoals hij
zelf zegt, en gaat nu definitief ter ruste. Chronisch
lichamelijk ongemak en chronische werkzaamheden nopen hem
hiertoe. Heer Bakker, wie kent hem niet want hij heet wel zo
maar is het niet, we zullen u en uw kanonskogels missen.
Ledenvergadering 2010 een groot succes
12 februari 2010
Traditiegetrouw
vond ook dit jaar de jaarvergadering plaats bij de lokale
chinees, die zich zichtbaar vertwijfeld afvroeg wat hij met
dit onvoorspelbare en onstuurbare gezelschap aanmoest. De
voorzitter moet zich dat ook van tevoren hebben afgevraagd,
maar die loste het op door alle kritische vragen en
opmerkingen volstrekt te negeren. Een strategie die
uitstekend bleek te werken.
Ook de secretaris bleek ondoorgrondelijk en onverstoorbaar.
Hoewel diverse interrupties werden gepleegd, las hij
onverdroten zijn verslagen voor en deed net alsof ie niets
hoorde.
De kascontrolecommissie, die net als vorig jaar praktisch
alleen bemand werd door de heer Dragt, bleek in de watten
gelegd te zijn door de penningmeester, en zo kwam de
penningmeester er helemaal mee weg dat hij op een
handgeschreven vodje de jaarrekening 2009 kon presenteren.
De ingestelde commissies, voor zowel feesten als
ledenwerving, waren ook zeer actief geweest, met als
gelukzalig resultaat dat de feestcommissie zijn werk weer
over mag doen, dit tot groot genoegen van de leden, en dat
de ledenwerfcommissie kon doorgaan met de taken die men zich
gesteld had, namelijk rustig afwachten. De conceptnotitie om
nieuwe leden te werven blijft dus nu voor het tweede
achtereenvolgende jaar ongestoord in de onderste la van een
onvindbaar bureau liggen.
En ook de ballotagecommissie gaat op de ingeslagen weg
voort, namelijk geen enkele, want er viel ook dit jaar niets
te balloteren.
Allemaal blijde gezichten dus. Zelfs uw wm verblikte of
verbloosde niet toen hem de eer te beurt viel de nieuwe
secretaris van Goud voor Oud te worden. Nog sterker, uw wm
is van mening dat er geen betere had kunnen worden gekozen.
Omgekeerd vindt de nieuwe secretaris ook dat de wm zijn werk
uitstekend doet.
Kortom, de ledenvergadering was weer een geweldig succes.
Klik hier voor de
verslagen.
Jannes stopt ermee
12 februari 2010
Jannes stopt ermee, nee, niet die uit Noordscheschut, maar
die uit Daarlerveeen. Jarenlang, meer dan 30 jaar, was hij
lid van onze club, een van de oprichters zelf. Als jochie
werd hij lid van Lova, dat later een volleybalafdeling
kreeg, Lova Volley, en die door verzelfstandiging de laatste
jaren Goud voor Oud heet.
Jannes, vechter en bijter, stopt ermee. Jannes, drammer en
doorzetter, moet het opgeven. Dank voor alle goede
volleybaljaren, Jannes....
Wie is
(heeft) de grootste?
6 februari 2010
Good-old Gouma was
tot onze opluchting weer terug van zijn buitenlandse
binnenlandse reis naar Curaçao. Hij bleek ons nog een sms te
hebben gestuurd, jawel ook dat kunstje beheerst hij, waarin
hij ons een plezierige volleybalavond wenste, maar helaas
was de mobiel van uw wm drie weken zoek, waardoor dit
bericht te laat onder de aandacht van de leden kon worden
gebracht.
En dan moet ook even de prangende vraag worden beantwoord
wie de grootste is (heeft), Curaçao of Texel. Nou, dat is
wel duidelijk, Texel is ongeveer 20 x 8 km, en Curaçao 61 x
8 km. Het benedenwindse eiland is dus ongeveer drie keer zo
groot als Texel. En ook qua inwonertal wint het, namelijk
145000 inwoners, waar Texel er slechts 14000 tegenover kan
stellen. De fles wijn mag worden aangeschaft en kan tijdens
de ledenvergadering worden overhandigd, waarna uw wm er zich
graag over zal ontfermen.
Behalve Gouma keerde er nog iemand terug, namelijk de heer
Eggens. In eerste instantie blootsvoets, maar later in de
reserveschoenen van de heer Geerligs, betrad hij het veld,
en.... hij zag, hij kwam en overwon. Het was weergaloos wat
ie af en toe liet zien. De befaamde achterwaartse smash
bleek hij nog altijd onder de knie te hebben. En ook zijn
opslagen bleken weer moeilijk te bespelen. We zullen hopen
dat hij de nacht en de zaterdag goed doorkomt en zien er
reikhalzend naar uit dat hij volgende week opnieuw van de
partij zal zijn.
De jaarvergadering nadert, de secretaris heeft inmiddels de
agenda gemaild. Het wordt weer afzien voor ons én voor de
Chinees!
Stilte voor de storm
30 januari 2010
Het was in allerlei opzichten een rustige
volleybalavond gisteren. Er viel geen onvertogen woord, het
spel speelde zich in alle rust af, en we hadden op het veld
en in de doucheruimtes volop ruimte om ons heen. Geen wonder
trouwens met slechts zes man in het veld. Met ons zessen
maakten we er dan ook een rustige maar mooie avond van. Het
ging niet zonder de nodige inspanning, want met zijn drieën
in één team én op het grote veld moest er flink worden
gesjouwd. Zoals te verwachten vielen er vele punten via de
opslag, en was er van spelopbouw niet altijd veel te merken.
De punten werden uiteindelijk eerlijk verdeeld. De
tegenpartij won weliswaar vier van de zes partijen, maar wij
slaagden erin de laatste, dus de belangrijkste te winnen.
In de pauze hadden we nog gehoopt op een voordracht van de
heer Beukers, met een gedicht van een zekere Johanna Maatje
uit Westerhaar, mede omdat dat goed bij de sfeer van de
avond had gepast, maar helaas mochten wij dat niet meemaken.
Wie weet een volgende keer. Uw wm biedt overigens talenten
als deze altijd de gelegenheid via deze website gedichten
aan de natie te openbaren. Een speciale rubriek met 'het
gedicht van de week' is zó gemaakt.
We houden het verder rustig en wensen de lezer een rustig
weekend en een rustige week toe. Stilte voor de storm, de
jaarvergadering nadert...
De
jaarvergadering komt eraan...
23 januari 2010
De jaarvergadering is weliswaar een week opgeschoven, en wel
naar vrijdagavond 12 februari, maar dat ie eraan komt was
gisteravond goed te merken. De kascontrolecommissie maakte
zich op voor een bezoek aan Beerzerveld en sleep de messen,
waar de penningmeester van de weeromstuit zo zenuwachtig van
werd, dat hij de ene na de andere bal in het net sloeg. De
voorzitter daarentegen leek zich hersteld te hebben van een
diepe inzinking en was gisteravond weer goed bij de les. De
secretaris is al wekenlang niet gesignaleerd, waarschijnlijk
is hij naarstig op zoek naar een waardige opvolger.
Voor het overige was het gisteravond een rustige, kalme en
prettige avond, waarbij de drie aan de ene kant van het net
erin slaagden de vier aan de andere kant onder de duim te
houden. In de pauze zag de wm nog kans een reclamespot uit
te zenden over zijn broertje in Almelo,
klik hier.
En er kon nog even worden teruggeblikt op het succesvolle
optreden van het Vroomshoopse Mannenkoor in Den Ham, met
o.a. dit
lied maar dan nét iets anders uiteraard.
Een nieuw jaar, een nieuw begin
16 januari 2010
We
zijn weer begonnen aan een nieuw jaar, en dat is te merken
ook. Want om te beginnen beginnen we een week later dan we
normaal gesproken beginnen. Dan is er een aantal leden dat
helemaal (nog) niet begint, want een van onze roemruchte
exen houdt zich op in een of ander ver binnenbuitenland (of
buitenbinnenband, dat mag ook), en een ander lid had
vanavond andere (keuken?)prioriteiten. Dan zijn er flink wat
leden, die deze eerste speelavond in het jaar 2010 maar
ternauwernood haalden, vanwege diverse kwalen en gebreken.
En uiteraard is er al weer een andere ex, net terug van
vakantie, die onze vereniging en het land weer ontvlucht op
weg naar sneeuw en ijs, alsof dat hier niet voorhanden is.
De huidige voorzitter, die nu al tekenen van ernstige
spanning vertoonde vanwege de nakende jaarvergadering, zich
uitend in hevige maagpijnen en matig spel, bleek daarover al
zodanig van slag, dat hij meedeelde op 5 februari mentaal
hiervoor nog niet klaar te zijn en daarom uitstel wilde naar
12 februari. Het moet dan maar, want anders moeten we het
opnieuw doen met waarnemend voorzitter Van der Velde, en de
herinnering daaraan bij een voorgaande gelegenheid staat ons
nog levendig en pijnlijk in het geheugen gegrift.
Penningmeester Wolters was goed bij de les, want die vroeg
nu al om actie van de kascontrolecommisie. Tot zijn stomme
verbazing bleek de heer Dragt daar in te zitten. Enig
speurwerk leverde op dat ook de heer Hekman daarin benoemd
is, die echter voorlopig nog van niets weet. Dat zal hem dan
volgende week duidelijk gemaakt moeten worden. Was er ook
nog goed nieuws? Jawel hoor, want eind 2009 is nieuw leven
ontstaan bij de jongste telg van de familie Jongeneel, zodat
wij voor ongeveer de 30e keer weer beschuit met muizen
mochten nuttigen. En werd er ook nog gevolleybald? Jawel
hoor, maar dan vooral aan één kant van het net. Hoewel het
in de allerlaatste set bij de allerlaatste punten nog even
spannend dreigde te worden, moesten wij uiteindelijk het
nachtelijk donker in, in de wetenschap dat alle zes partijen
verloren waren gegaan. Wie weet zijn we volgende week
ontdooid.
"Ze
zijn me vergeten hier weg te halen"
