Reisverslag van spaarclub "De Errem Leurische" naar Bilstein in het Sauerland.

 

16-17-18 november 1984.

 

Hotel "Haus Müller"

 

9 November: "generale repetitie" in cafe Bemelmans.

Er werd afgesproken wie met wie zou rijden in de auto. We kregen van onze secretaresse een reis route en adres en telefoonnummer van "HausMüller". Toen Jan vertelde dat hij niet mee kon, omdat zijn dak gerepareerd zou worden (hij bedoelde waarschijnlijk het dak van zijn huis), betrokken alle gezichten even. Maar toen Mary zei dat zij de 'erme jong' dan zelf zou meenemen, klaarden de gezichten van de overige aawezigen weer op.

Iedereen verheugde zich al op 't volgend weekeind. Er werd flink geoefend met drinken en eten (fricandellen van Martin).

 

16 November. Vertrek.

Auto-indeling:

Karel- Martin,Tiny en Jo

Ton - Mary en Huub

Deze twee auto's vertrokken het eerst (ca 13.30) De anderen vertrokken later:

Jan - Gertle, Elisa en Henk.

Ger - Harrie en Ankie

 

De eerste twee auto's (van Karel en Ton) stopten 2 keer voor Bilstein want ze hadden afgesproken dat ze "onderweg' koffie zouden drinken. En jawel, er werd koffie gedronken en wafels met slag, kersen en ijs gegeten.

Aankomst van deze auto's in Bilstein ca 16.45 hr. Gauw werden de koffers naar de kamers gebracht en toen met een rotgang naar beneden om alvast 'ns 't bier te proeven. -KROMBACHER PILS-

Ze hadden al een 'paar' glaasjes gerstenat de keel afgegooten en ja hoor: daar kwam om ca 17.15hr de auto van Jan. Die hadden onderweg geen pauze gemaakt. De auto van Ger arriveerde om ca 18.45 hr. Ja, dat hadden we gemerkt. Ger kwam met zijn 'eend' aanrijden en maakte een bocht om de 'grote' parkeerplaats op te rijden, gaf vol gas en kwam nog net op het nippertje voor de andere auto's tot stilstand. Binnen was het even stil, iedereen zat op de 'boem' te wachten. Maar 't liep goed af. Dus kon iedereen zich nu aan het bier geven. Er werd over de kamers gesproken. Jo had last van een boog, Henk en Elise en ook Harrie en Ankie hadden een Suite. Wat dat betekende daar kwamen we later nog wel achter.

Gertie had honger (had ze ook maar een wafel moeten eten), Jo praatte steeds over een 'keller' die hij had gezien in 't dorp.

 

Om 19.00 hr werd gegeten.

MENU:

 

Soep (met Bloemkool erin)

Jaegerschnitzel

Aardappelen met uien.

Sla

Pudding slag en koffie.

 

Na het eten werd wat gepraat over de vot van Karel en over paarderennen!? Harrie moest de kraam nog uit de auto van Ger halen. Vervolgens werd door Bilstein gewandeld, en vonden we de Burgkeller - WARSTEINER BIER -. Bij aankomst in de keller raakte de bediening geheel in paniek; ijlings werd telefonisch assistentie gevraagd. In de keller hadden ze ook een spaarclub en konden ze lang niet zo goed tellen als Martin. Van de afrekening klopte niets (in ons voordeel hoor). Er werd een plaatje opgezet en Elise moest de gevoelens eens vrij laten, de anderen zeker ook. Ze waren zo heftig met armen en benen aan het zwaaien dat het arme barmeisje dacht dat ze alweer aan het bestellen waren. Maar dat was niet zo, want we hadden afgesproken dat we na de 'wandeling' door het dorp weer naar Haus Müller zouden gaan om nog een pilsje te pakken voor het slapen gaan.

 

Wie was het laatst aan de Bar? Henk en Elise - Harrie en Ankie. Wat is er toch met die suite's aan de hand?

Er werd, nadat de kelen goed gespoeld waren, gezongen:

- 't gevoelens lied sloeg erg in, evenals

- het Limburgs Volkslied.

 

Martin moest zonodig knoeien en begon met bierglazen te gooien, hij moest zich zeker eens uit laten zoals men dat zegt. Jo vond dat ook leuk en gooide prompt zijn glas bij arme Jan over de broek.

Harrie en Ankie gingen een schuivertje dansen. Ton natuurlijk foto's maken. Hij kon niet goed meer met de zoomlens overweg, maar hij kreeg goede raad van Gertie. Hoe zijn die foto's geworden?

 

Tiny werd moe, Karel, Jo en Ton zeker niet, want die wilden nog een 'Korn' bij het laatste bier.

De eerste avond was zeker geslaagd en iedereen ging 'lustig' slapen. Huub had het minste gedronken en sliep ook het minste volgens hem.

 

17 November.

 

Ger speelde voor wekker. Om 9 uur bonsde hij bij iedereen op de deur. Henk en Elise waren het eerste beneden (Ondanks de suite). Mary was het laatste en Ton kwam helemaal niet.

 

Tijdens het ontbijt werd afgesproken dat we naar Olpen zouden gaan. Op Harrie en Ankie moesten we 15 minuten wachten voordat ze buiten waren. Zal wel aan de suite liggen.

Naar Olpen, alwaar werd gewinkeld, de kerk bekeken en koffie gedronken. 13. uur terug naar Bilstein. Ton is wakker maar zit onder de rode vlekken?

 

Toen kwam Karel met Zijn eerste (en enige) verstandige opmerking:

"waar is de auto van Jan en Gertie?"

 

Die hadden ook allang weer in Bilstein moeten zijn. Even werd het heel stil. Ring-Ring. Telefoon. Er moest iemand van ons aan de telefoon komen. Jan bleek pech aan de auto te hebben. Floep-floep en er was niks meer daar.

Daar stonden ze dan op de parkeerplaats in Olpen. Jan, Gertie,Huub, Henk en Elise. En het eten stond in Bilstein.

De andere 'Hollanders' hadden op de terugweg van Olpen naar Bilstein niet in de gaten gehad dat Jan niet weg kwam. Alleen Ger, die had Jan nog achter ons aan zien rijden !!

De ADAC werd erbij gehaald. Verdeelkap stuk. Karel en Ger speelden voor reddingsploeg. Jan ging met ADAC een verdeelkap halen in Siegen. 't Euvel werd verholpen en toen ....... kon ook de rest gaan eten.

Fijn dat hr Muller nog 't eten voor ze had warm gehouden.

 

Menu:

Erwtensoep

Gepanneerde cortelet.

erwten met wortelen

frites en gekookte aardappelen

chocoladepudding met slag

 

Harrie, Ankie ,Ger en Martin gingen wandelen!

Tiny en Jo gingen rusten ?

Karel, Henk, Elise, Gertie, Jan, Huub en Mary gingen met de auto wandelen naar de 'Hohe Bracht'. Daar bleek alles gesloten te zijn.

 

Avondeten: Alweer warm eten!

 

Menu:

- Rijst met gegrild vlees.

- Asperges en fruit.

- Fruit met slag.

 

Ger moest zonodig weer eens ergens aan friemelen. Deze keer was de zoutpot het slachtoffer en prompt viel die uit elkaar.

Ankie en Harrie wilden gaan tafeltennissen, dat hadden ze al verschillende keren gevraagd, maar eindelijk kwam het hoge woord eruit: De tafel was niet in bespeelbare staat.

Na het eten ging vervolgens iedereen, op Huub na, naar Anneliese. Daar werden rondjes op de erme Jong gedronken.

Daar ontstond het idee om een embleem voor de clubleden van de erme leurisch en een mascotte te maken. In de commissie die zich hiermee bezig gaat houden werden Ankie, Elise en Tiny benoemd.

Na een paar glaasjes bier hadden ze het gezien bij Anneliese en gingen ze terug naar haus Muller. Huub werd wakker gemaakt en er werd gebuisd. Ze kregen een rondje Kaas van Herr Muller, hij kon niet bij ons komen zitten want hij had in de achterkamer andere verplichtingen!

Het geheim van de suite werd opgehelderd. Harrie en Ankie dragen contactlenzen, daarom duurt dat altijd zo lang.

1.30 uur Sluitingstijd.

 

- Zondag 18 november.

 

9.00 uur Ger, de wekker, en vervolgens ontbijt.

Afmeldingen bij het ontbijt: Ton, Ankie en Harrie. Daarna op naar Winterberg. Het moet daar heel mooi zijn, maar er was helaas teveel mist. Er was wel koffie. Bovendien lag er sneeuw en er werd dan ook een sneeuwballengevecht gehouden.

Maar wat stond Martin daar maar stokstijf: Bang voor sneeuw? Allergisch voor sneeuw? Nog nooit sneeuw gezien? Nee hoor, het was zijn broek, nee, niet erin gedaan, de broek was bij het uitstappen in 't ........ helemaal gescheurd. Zodoende zag Martin zich genoodzaakt kaarsrecht te blijven staan.

Jo en Karel gingen nog de rodelbahn bezichtigen, die ze boven de verkeersweg hadden zien lopen. Martin er Tiny mee, stonden ze daar met hun vieren naar een doodgewone voetgangersbrug over de weg te kijken. Hollanders!!!

Terug naar Bilstein en maar weer eens eten. Ditmaal geen afmeldingen.

 

Menu.

Groentesoep

Vlees met saus met rozijnen.

Appelmoes

Aardappelen

Vanillepudding met slag.

 

Claudia ('t meisje dat nog niet zolang bij Muller was), wilde teveel hooi op haar vork nemen, oftewel beter gezegd, teveel soepkommen op haar handen. Onze gezichten stonden allemaal op "als ze dat maar haalt", en jawel hoor, in de keuken rinkeldekinkeldekinkel, het bekende geluid van vallend serviesgoed. Claudia kwam weer binnen, (diepe stilte, niemand durfde te lachen (is toch ook niet om te lachen!) "Alle sieben kaput" zei Claudia, maar ze kon een glimlach toch niet onderdrukken. En ze had die ochtend nog al een keer wat laten vallen.

De Kamers werden betaald. Fooi voor Claudia (voor de soepkommen) en voor Simone (het andere meisje, kon al zelf bier tappen).

De koffers werden gehaald en toen terug naar Nederland, iedereen ging tevreden, moe, met of zonder hoofdpijn, met of zonder rode vlekken, naar huis. Men was het met elkaar eens dat ´t een gezellig weekend was geweest, en ............... tot volgend jaar dan maar.

 

 

Naar boven
Naar homepage