Neiman Marcus chocoladekoekjes

Misschien wel het beroemdste broodje aap-verhaal in de Verenigde Staten, is het verhaal over het recept van de Neiman-Marcus chocoladekoekjes. Neiman-Marcus is een winkelketen die te vergelijken is met de Bijenkorf in Nederland. Hieronder de vertaling van het verhaal, zoals dat op duizenden Amerikaanse websites als True Story te lezen is.

Mijn dochter en ik hadden net een salade gegeten bij de vestiging van Neiman-Marcus in Dallas. We besloten nog wat te gebruiken. Omdat we allebei enorme liefhebbers zijn van koek, besloten we de chocoladekoekjes te nemen.

De koekjes waren zo enorm lekker, dat ik de serveerster vroeg naar het recept. De serveerster fronste haar wenkbrauwen en zei: "Ik ben bang dat ik het recept niet zomaar kan geven, maar u kunt het wel kopen."

Ik vroeg haar hoe duur het recept was en ze antwoordde: "Slechts twee vijftig. Heel goedkoop."
Ik was het met haar eens en ik vertelde haar dat ze het bedrag wel op de rekening kon zetten. Toen ik een maand later de afschriften van mijn creditcard kreeg, kon ik mijn ogen niet geloven. De rekening van Neiman-Marcus was 285 dollar! Toen ik bij de specificatie keek, zag ik staan waarom de rekening zo hoog was: "recept chocoladekoekjes: 250 dollar".

Ik belde meteen met de klantenservice van Neiman-Marcus en vertelde ze dat de serveerster het had gehad over "twee vijftig", wat volgens mij zeker niet "tweehonderd vijftig" betekent in watvoor redelijke interpretatie dan ook.

Neiman-Marcus weigerde me om geld terug te geven. Want, zeiden ze: "Het is niet ons probleem wat de serveerster tegen u gezegd heeft. U heeft het recept al gezien. We denken er niet over om u uw geld terug te geven."

Ik legde de dame van de klantenafdeling het een en ander uit over de wetten van Texas met betrekking tot fraude en ik dreigde er op een gegeven moment mee om Neiman-Marcus aan te klagen, maar ik kreeg domweg te horen: "Doe wat u niet laten kunt, maar doe geen moeite om uw geld terug te krijgen."

Op dat punt zei ik:"Okee jongens. Jullie hebben mijn 250 dollar en ik ga nu 250 dollar plezier halen uit mijn geld." En ik vertelde de vrouw aan de andere kant van de lijn dat ik het recept ging rondmailen naar iedere koekjesliefhebber in de Verenigde Staten. Gratis. Ze antwoordde: "Ik zou liever zien dat u dat niet zou doen."
Ik zei haar dat ze daar dan maar eerder aan had moeten denken.

Dus hier is het recept. Geef het alsjeblieft door aan zoveel mogelijk mensen. Ik heb er 250 dollar voor betaald en ik wil niet dat Neiman-Marcus er ooit nog een cent aan verdient.

Neiman-Marcus chocoladekoekjes:
180 g boter of margarine, 60 g suiker, 70 g rietsuiker, 1 zakje vanillesuiker, snufje zout, 1 ei, 150 g bloem, 60 g maizena, 1 zakje backin, 200 g pure chocolade, in stukjes.

De boter met de kristal-, de riet- en de vanillesuiker en het zout schuimig kloppen, het ei erdoor roeren. Bloem, maizena en Backin door elkaar mengen, zeven en met de stukjes chocolade door het botermengsel roeren. Het deeg afgedekt een uur in de koelkast laten rusten.
Steeds van een volle theelepel deeg een balletje vormen, de balletjes 5 cm uit elkaar. Ongeveer 15 minuten in de oven (175 graden).

Waar of niet waar?
"Het recept is echt, het verhaal niet", meldt Neiman-Marcus op haar eigen website. Een zoektocht bij Google leert dat het verhaal over de koekjes van Neiman-Marcus op meer dan 10.000 websites te vinden is. Een van die sites is de website van Neiman-Marcus zelf: "Het is een geweldig recept. En het is helemaal gratis."

Al lang voor internet bestond was het verhaal over het botte bedrijf en de slimme klant die wraak neemt volop in omloop. Een variant op dit verhaal werd, inclusief recept, in de jaren veertig van de vorige eeuw al in een Amerikaans kookboek opgenomen.

Het verhaal over koekjesrecepten die per abuis in omloop raken heeft een variant die zich in Arnhem afspeelt. De plaatselijke delicatesse in Arnhem heet Arnhemse Meisjes. Dit zijn bladerdeegkoekjes die bestrooid worden met suiker.

Kinderboekenschrijver Roald Dahl was in de jaren tachtig op bezoek bij de Arnhemse kinderboekenwinkel om zijn boeken te signeren. Tijdens het signeren kreeg de schrijver een kop koffie met een koekje erbij. Na afloop vroeg Roald Dahl aan de eigenaar van de kinderboekenwinkel watvoor koekjes dat waren. Volgens Dahl waren het de lekkerste koekjes die hij ooit gegeten had.

De eigenaar vertelde de schrijver dat het Arnhemse Meisjes waren en dat hij de koekjes bij de "officiele Arnhemse Meisje bakker" om de hoek gekocht had. Roald Dahl ging meteen naar de bakker toe en vertelde hem dat hij het recept wilde hebben.

In eerste instantie weigerde de bakker het recept te geven. Het was een eeuwenoud en vooral geheim recept dat al jaren in de familie was. Dat kon de bakker natuurlijk niet meteen aan de eerste de beste klant prijsgeven.

Maar ja: dit was niet de eerste de beste. Dit was de beroemde Roald Dahl die vroeg om het recept van de Arnhemse Meisjes en de kinderboekenschrijver vond het ook nog eens de lekkerste koekjes die hij kende. Kortom: de bakker ging overstag en schreef het recept op een briefje.

Wat de bakker niet wist was dat Roald Dahl op dat moment werkte aan "Roald Dahl's Revolting Recipe cookbook", waarin ook het recept voor Arnhemse Meisjes terecht is gekomen.