Dahliavereniging Esch gaat met acht leden voortvarend door
De pracht van Doris Day en de Chat Noir
De Aloha, Doris Day en Chat Noir. Het klinkt erg exotisch voor het kleine Esch, maar ze zijn er allemaal te vinden. Op het terrein van Dahliavereniging Floribus Decora, nog zo'n mooie naam. Vrij vertaald: Zeg het met bloemen'.
door Petra Dircks
De dahliavereniging in Esch heeft dan maar acht leden, je kunt het terrein achter de pastorie niet oplopen of er is er wel eentje bezig. Dat begint deze dagen 's morgens al rond de klok van, acht als Jan Rijken, de secretaris. zijn perceeltje nat gaat spuiten.Hij zet de installatie op maat, draait de kraan open en is weer weg. Maar later komt hij terug om alles af te zetten, nog even rond te lopen en vaak een praatje te maken. Want het moet flink tegenzitten, maar anders treft hij altijd wel een van zijn dahliavrienden.
Marinus Bergman, de penningmeester, is er ook zo een. Tijdens de rondwandeling over het terrein naast het kerkhof staat zijn mond niet stil. Want wat valt er niet te vertellen over die pracht van een bloem, de dahlia. "Och juffrouw, er zijn honderden soorten en je weet van te voren nooit hoe'ie bloeit", vertelt zijn mond terwijl zijn handen ook niet stil kunnen blijven. Die graaien in de dahliastruik, duwen takken opzij, betasten een knop en draaien de bloem zodanig dat'ie zich in de zon op haar mooist toont. Af en toe trekt Bergman een knopje weg. Dieven heet dat en elke dahlialiefhebber weet dan dat Bergman het goed voor heeft met de plant. Want daar wordt'ie namelijk mooier van.
lid zijn van dahliavereniging Floribus Decora houdt namelijk in dat je probeert een zo mooi mogelijke dahlia te krijgen. En dat heeft meer om het lijf dan een stek;je bestellen, in de grond zetten en zorgen voor water. "Dat heeft liefde en aandacht nodig", fluistert Bergman bijna alsof hij een geheim onthult. En die liefde en aandacht kosten veel tijd. Zeker in de zomer maanden, als de dahlia's in bloei staan is er bijna elke dag werk. Even langs de planten lopen, goed tussen de takken kijken en de juiste knoppen weghalen zodat de bloemstelen evenwichtig en mooi geproportioneerd kunnen uitgroeien.
Uitdunnen
In deze liefde en aandacht ligt misschien wel de reden waaom Floribus Decora nog maar acht leden heeft. Zeven mannen en een vrouw. Onlangs stierf er weer een en zo dunt het ledenbestand snel uit. Zeker als je bedenkt dat het jongste lid, Jan Rijken, begin zestig is. Dan heb je naast de oudste Marinus Bergman nog Piet jansen, Cees Scheutjens, Gerrit van Dun, Toon van Esch, Jo van der Aa en Lenie Toelen. Jongeren melden zich al jaren niet. "De mensen willen geen verplichting meer aangaan, ze willen niet gebonden zijn", denkt Rijken.
'De dahlia is heus geen ouderwetse bloem,
Toch is er bijna geen club te bedenken waar je vrijer bent dan bij de dahliavereniging. Je kunt komen wanneer je wilt want iedér lid heeft de sleutel van de poort. Je kunt ongestoord en in stilte werken want druk is het niet daar naast het kerkhof; En
ook de contributie van dertig. Marinu gulden per jaar kan nauwe- acht lede lijks een beletsel zijn.
Ouderwets
En toch willen de mensen niet. En zeg nou niet dat een dahlia een ouderwetse bloem is. Ja, de Eveline die is ouderwets, vindt ook Marinus Bergman. Maar ook dahlia's gaan met de tijd mee hoor. Neem nou zo'n Chat Noir, de zwarte kat. "Dat is toch een pracht?" Bergman en Rijken staan er gelukzalig naar te kijken. De kleur is zo dieprood dat het haast zwart lijkt. En elk jaar als de catalogus binnen is kun je uit nieuwe soorten kiezen.
En uit zoveel kleuren als het hele spectrum. Maar Rijken en Bergman laten zich niet uit het veld slaan. Zij houden van dahlia en ongetwijfeld houdt de dahlia van hen.
"Want bloeien altijd mooi voor ons, lacht Bergman. Hoe mooi, dat zal zondag 20 september 1998 blijken als de uitslag bekend wordt gemaakt van de keuringen. Want Floribus Decora mag dan klein zijn, serieus zijn de leden wel. Zo komen regelmatig keurmeesters (ook onverwachts) langs om de bloemen te keuren. Wie de mooiste bloemen heeft wint. De Geïnteresseerden kunnen dit meebeleven want zondag 20 september is ook de open dag. En als je geluk hebt snijdt Marinus Bergman hoogstpersoonlijk een boeketje om weg te geven. Want uiteindelijk is dat het allermooiste: iemand blij maken met bloemen.
De open dag is zondag 20 september van 11.00 tot 17.00 uur. De tuin is te vinden achter de pastorie, te bereiken via de Weiakker.
