Nu de dood ons heeft gescheiden En jij hier niet meer bent vertel ik aan de bomen hoeveel ik van jou hield. `k vertel het aan de wind die in de bomen klimt of uit de takken valt hoeveel ik van jou hou. `k vertel het aan kind dat jong genoeg is om het te begrijpen `k vertel het aan een dier misschien alleen maar door het aan te kijken. `k vertel het aan de huizen van steen `k vertel het aan de stad hoe lief ik je had. maar ik vertel het aan geen mens ze zouden het niet geloven ze zouden niet kunnen geloven dat alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo lief als ik jou

Als ik ga, moet je niet huilen want écht weg ben ik eigelijk niet mijn lichaam is nu duizend dingen heb daarom geen verdriet ik ben de wind ik ben de regen ik ben de zon het jonge gras ik ben de sneeuw en duizend dingen ‘k ben weer degene die ik was En als je wakker wordt bekijk dan de bomen en de blauwe lucht kijk naar de vlinders en de bloemen kijk naar de vogels in hun vlucht Want al die duizend dingen ben ik sinds ik mijn lichaam achterliet die duizend dingen zijn mijn leven dus zie je, écht weg ben ik niet