|
Herinneringen van Tiny, oudste kleinkind van opa en oma Webbers: |
Opa was wars en bang voor veranderingen.
De potkachel stond vaak roodgloeiend. Oma zei dan “kijk het kacheltje eens blozen” Maar de kachel knapte dan wel eens .
Dan werd er een ijzeren band omheen gelegd, doch het potkacheltje bleef, ondanks waarschuwingen van de kinderen voor kolendamp en brand!
Na lang aandringen van vooral Joop, de oudste zoon van opa en oma, kwam er dan toch eindelijk een gashaard. |
|
Er hing vroeger in de keuken altijd wasgoed aan lange lijnen en oma bleef zich maar verontschuldigen, maar de kleinkinderen speelden er onder verstoppertje en vermaakten zich prima.
|
Oma kon heerlijk koken en verhalen en rijmpjes uit haar schooltijd vertellen of liedjes zingen voor de kleinkinderen, b.v. de versjes die op deze website staan.
|
De kerststal waar de gestaag groeiende kleinkinderenschaar liedjes bij stond te zingen en steeds de figuurtjes verplaatsten.
|
In de achterkamer onder de tafel, spelletjes spelen met elkaar zoals “mens erger je niet”.
|
Opa , altijd peinzend, met zijn hand - kromgetrokken door reumatiek – onder zijn hoofd, altijd denkend, of er nu visite was of niet. Waar zou hij toch mee bezig geweest zijn? Zijn leven was bidden, werken en denken.
|
 |
Logeren in de Quellijnstraat, in bed bij tante Jet. Door de kier van de bedsteedeuren zaten opa en oma, samen aan tafel onder de lamp. Opa de krant lezend en oma sokken stoppend of kleding verstellend. Daar ging zo’n rust van uit. |
| Hollen door het huis was taboe. “Ssst, denk om de buren” |
Met de bouw van de St Hubertuskapel in de St. Jozefsgezellen aan de Stadhouderskade werd begonnen in 1884 (opa’s geboortejaar).
Opa was daar een zeer trouwe bezoeker. Zondags H. Mis, Vespers en Lof.
Elke morgen voor zijn werk om 07.00 uur naar de mis. 1 x per jaar bidden met de andere gezellen bij het graf van de Stichter van de Hubertuskapel op kerkhof St. Barbara (ook opa’s laatste rustplaats). Het 60-jarig huwelijk werd gevierd in de Jozefsgezellen, toen het van Nispenhuis.
Opa stierf op 1 januari 1977. De Jozefsgezellen brandde geheel uit op
31 januari 1977! Toeval of niet, merkwaardig is het wel.
|
Ik kreeg een magnetische medaille van Christoffel van opa en oma toen ik mijn rijbewijs haalde. Alle jaren reden wij schadevrij.
Onze dochter Wendy kocht in 1984 een autootje en zij kreeg de medaille van mij. Je kunt het geloven of niet maar toen zij een keer door gladheid ernstig over de kop sloeg, kwam ze er bijna ongedeerd uit. Zo zie je maar!
|
