DE DODE ZEE. Een zoutmeer op de grens van Israël, Jordanië en de westelijke jordaanoever. (50km lang, 16km breed) Het is duizenden jaren geleden ontstaan in de riftvallei, een breukzone van Syrië tot Mozambique. De dode zee dampt in. Een proces waarschijnlijk zo oud als het meer zelf wat is af te leiden uit het Sodom gebergte. Een 11 kilometer lange bergkam op de zuidwestoevers van de dode zee die voor 98% uit zout bestaat.
Het indampen van meren is op zich geen uniek proces. De dode zee is wel het meest extreme voorbeeld op aarde. Ten gevolge van het indampen is het gebied rond de dode zee en de dode zee het laagst gelegen gebied op aarde, op 400 meter onder de zeespiegel. Het water bevat 300 gram zout per liter water waardoor leven in het water onmogelijk is. Eén liter dodezeewater is ruim 30% zwaarder dan zoetwater waardoor een mens op het water blijft drijven. Het duizenden jaren durende proces is de afgelopen decennia door de mens versneld. Het water van de enige voedingsrivier, de Jordaan wordt evenals het water van de omringende bronnen gebruikt voor drinkwater en irrigatie. Hierdoor wordt de dode zee vrijwel niet meer gevoed door water waardoor een evenwicht in de toekomst uitgesloten is. Overdag hangt boven de dodezee een nevel van verdampt water. Alleen 's avonds is de overzijde van het meer helder te zien. Een nevel die met het water elke dag gemiddeld 6mm verder zakt.
Dit betekent dat de dode zee over zo'n 175 jaar zal zijn verdwenen.