Vaak heeft een pseudoniem iets te maken met de echte naam van de kunstenaar. De reden om een pseudoniem te gebruiken kan zijn om ongewenste aandacht van het publiek voor de kunstenaar te ontlopen, om een duidelijke scheiding aan te brengen tussen iemands persoonlijke en artistieke of publieke leven, of om een boodschap kracht bij te brengen (Multatuli, "ik heb veel geleden"). In bepaalde tijden mochten vrouwen geen boeken schrijven, dus kozen ze een mannelijk pseudoniem (bijvoorbeeld George Sand voor Amandine Dupin en George Eliot voor Mary Ann Evans).
Vaak heeft een pseudoniem iets te maken met de echte naam van de kunstenaar. De reden om een pseudoniem te gebruiken kan zijn om ongewenste aandacht van het publiek voor de kunstenaar te ontlopen, om een duidelijke scheiding aan te brengen tussen iemands persoonlijke en artistieke of publieke leven, of om een boodschap kracht bij te brengen (Multatuli, "ik heb veel geleden"). In bepaalde tijden mochten vrouwen geen boeken schrijven, dus kozen ze een mannelijk pseudoniem (bijvoorbeeld George Sand voor Amandine Dupin en George Eliot voor Mary Ann Evans).
Vaak heeft een pseudoniem iets te maken met de echte naam van de kunstenaar. De reden om een pseudoniem te gebruiken kan zijn om ongewenste aandacht van het publiek voor de kunstenaar te ontlopen, om een duidelijke scheiding aan te brengen tussen iemands persoonlijke en artistieke of publieke leven, of om een boodschap kracht bij te brengen (Multatuli, "ik heb veel geleden"). In bepaalde tijden mochten vrouwen geen boeken schrijven, dus kozen ze een mannelijk pseudoniem (bijvoorbeeld George Sand voor Amandine Dupin en George Eliot voor Mary Ann Evans).
Vaak heeft een pseudoniem iets te maken met de echte naam van de kunstenaar. De reden om een pseudoniem te gebruiken kan zijn om ongewenste aandacht van het publiek voor de kunstenaar te ontlopen, om een duidelijke scheiding aan te brengen tussen iemands persoonlijke en artistieke of publieke leven, of om een boodschap kracht bij te brengen (Multatuli, "ik heb veel geleden"). In bepaalde tijden mochten vrouwen geen boeken schrijven, dus kozen ze een mannelijk pseudoniem (bijvoorbeeld George Sand voor Amandine Dupin en George Eliot voor Mary Ann Evans).