| |
Bloederige film over de laatste twaalf uren
van Jezus op aarde
„Het was zoals het was”,
sprak de Paus, nadat hij een voorpremière van de film gezien had. Daarmee
bedoelde hij dat het om een authentieke weergave van het Evangelie ging. Billy Graham was tot tranen geroerd toen hij 'The Passion of the Christ'
bekeek. Sinds enkele maanden hebben wij ook in Nederland de gelegenheid om het
veelbesproken epos over Jezus’ laatste uren in de bioscoop te bekijken.
Hieronder zette we een aantal interessante wetenswaardigheden over de door Mel
Gibson geregisseerde film op een rijtje.
De geschatte kosten van de film: 25
miljoen dollar.
De Christusfiguur wordt gespeeld door
Jim Caviezel, die evenals Mel Gibson gelovig katholiek is. Hij hing in totaal
vijftien uur aan het kruis voordat de opnames gelukt waren, en moest tijdens
de opnames van de film dagelijks make-up sessies van zeven uur ondergaan. Iets
minder zwaar dan het dragen van een kruis, dat wel.
Toen Jim Caviezel de rol van Jezus door
Mel Gibson aangeboden kreeg, was zijn reactie: „Realiseer je je wel dat ik 33
jaar oud ben, dezelfde leeftijd die Jezus had toen hij dit allemaal
doormaakte?” Caviezel is ervan overtuigd dat zijn vertolking goddelijk
geïnspireerd is. Hij benadrukt: „Ik wilde God door mij laten heenwerken
terwijl ik deze rol speelde. Ik geloof dat de Heilige Geest me in de juiste
richting leidde. Hij zorgde ervoor dat niet mijn eigen vlees bepaalde hoe
Jezus’ karakter gespeeld zou worden, maar dat ik speelde op de manier zoals
God het wilde.”
De cast en crew bestaat uit een
cultureel zeer gemêleerd gezelschap: Roemenen, Algerijnen, Tunesiërs,
Bulgaren, Israëliërs, Italianen, Amerikanen en nog veel meer. Gibson:
„Moslims, joden, christenen, boeddhisten en zelfs agnosten deden mee aan dit
project, en ze werkten in volmaakte harmonie samen. Bovendien waren ze stuk
voor stuk geraakt door de inhoud van de film.” Lachend: „Ze zouden ons de
Verenigde Naties moeten laten leiden.”
Alle personages in de film spreken de
oorspronkelijke taal uit die tijd: Aramees voor de Joodse personages, zoals
Jezus en zijn discipelen, en “straat-latijn” voor de Romeinen.
Francesco de Vito, die de rol van de
discipel Petrus speelt, vertelt „Ik praatte met Judas (Luca Lionello) en
Johannes (Histro Jivkov) over deze film en over het geloof op de set, en we
waren het er over eens dat er echt iets met ons gebeurde tijdens de opnames.
We veranderden erdoor.”
'The Passion' is opgenomen in Italië. De
scènes van de kruisiging zijn gefilmd in het prachtige stadje Materia, in de
regio Basilicata in Zuid-Italië. De opnames in de tempel, het gerechtshof van
Pilatus en de ruimte waar Jezus gegeseld en bespuwd werd, zijn gemaakt in de
beroemde Cinecitta Studio’s.
Veertig procent van de film is ’s nachts
opgenomen of binnenshuis onder kleden, om een effect te krijgen van licht dat
zich een weg vecht uit de duisternis.
De hand die de spijker in Jezus’ hand
slaat, is die van Mel Gibson. Dit symboliseert het feit dat hij zichzelf als
de meest verantwoordelijke ziet voor Jezus’ dood en dat hij zich realiseert
dat Jezus ook voor zijn zonden is gestorven.
Was het een teken, een waarschuwing of
satan zelf die probeerde een stokje te steken voor de film? Tijdens de opnames
berichtte één van de producers: „Ik was slechts een aantal meters van Jim
Caviezel verwijderd, toen ik opeens een enorme bliksemschicht op hem terecht
zag komen. Zowel Caviezel als een assistent-regisseur Michelini werden
geraakt. De hoofdschicht raakte Caviezel en één van de zijvorken raakte
Michelini’s paraplu.” Michelini werd tweemaal geraakt door de bliksem. Niemand
raakte gewond, alleen heeft Michelini wat brandplekken op zijn vingers aan het
incident overgehouden.
Aanvankelijk lukte het Gibson niet om
een distributeur voor de film te vinden, waardoor hij werd gedwongen de film
voor een groot deel uit eigen zak te betalen. Mel Gibson: „Ik had niet
verwacht dat er zoveel tegenstand zou zijn.”
Toen de film in februari in Amerika
uitkwam, bleek hij echter de meest succesvolle film die ooit was uitgebracht
buiten de zomer en de kerstperiode. Mel Gibson verdiende zijn geld dus met
gemak terug.
Een joods-katholieke groep theologen
maakte bezwaar (op basis van een gestolen en verouderde versie van het script)
omdat de film volgens hun antisemitisch zou zijn: de kruisdood van Jezus lijkt
weer te zijn verschoven van Pilatus en de Romeinen in de richting van het
Joodse volk. Mel Gibson ontkent dat de film antisemitisch is. “The Passion wil
inspireren, niet beledigen,” aldus de acteur.
Gemangeld. Zo voelde ik
me toen ik na het bekijken van 'The Passion of the Christ' de bioscoopzaal
verliet. Zelden heb ik een film gezien die emotioneel zoveel met me deed. Jezus
die, tranen van bloed zwetend, doodsangsten uitstond in Gethsemane. Jezus die
door een stelletje wrede Romeinen gegeseld en gemarteld werd (wie beweert dat de
Joden in deze film in een kwaad daglicht gesteld worden? De Romeinen worden
aanmerkelijk beroerder neergezet).
Jezus die, terwijl hij
door alle geselingen nauwelijks nog kracht over had, al bloedend het kruis
voortsleepte over de Via Dolorosa, terwijl zijn moeders hart brak bij het zien
van het leed van haar zoon. En die, hangend aan het kruis, nog steeds zei:
„Vader, vergeef het hun".
Dit is het Evangelie in zijn allerpuurste vorm. Dat Mel Gibson het verhaal wat
hij verfilmd heeft, volledig gelooft en er een boodschap mee wil doorgeven,
lijdt geen twijfel.
De film zal vermoedelijk bij mensen die de bijbel niet kennen, wel vragen
oproepen. Wat heeft Iemand gedaan dat hij zo bloederig veroordeeld werd? En wat
wordt met bepaalde bijbelteksten bedoeld, zoals 'de tempel binnen drie dagen
weer opbouwen' en 'eet mijn lichaam, drink mijn bloed'? Zelfs sommige scènes
laten ruimte open voor een zoektocht. Zo zie je, als Maria Magdalena huilend
toeschouwer is van de marteling van haar Heer, een flashback naar het verhaal
waarin zij bijna gestenigd is. Omstanders laten net hun kiezels vallen, en Jezus
schrijft in het zand. Iemand die de geschiedenis niet kent, zal wel kunnen
opmaken dat er bijzondere band is tussen die twee, maar de vraag blijft waarom.
De film is behoorlijk rauw en, hoewel een reële afspiegeling van het
bijbelverhaal, soms meer dan een mens aankan. Naarmate de kwellingen bij Jezus
toenemen, wordt scène na scène bij de kijker ook weer een nieuw stuk emotie
opengereten. Maar dat is juist het mooie aan de film. Hij drukt je met je neus
op de feiten: al deze afschuwelijke pijn heeft Jezus voor ons verdragen. Daar
mag je dan best gemangeld de bioscoop voor verlaten.
In Amerika zijn er
tijdens het zien van deze film drie overleden en drieduizend flauwgevallen
mensen de bioscoop uitgesleept. Of dat nu de bedoeling van God was met het
lijden van zijn Zoon ...?
Marlies
Medema
|