|
|
|
Archief
|
Oktober 2006 Beste mensen Vrijdagmorgen 22 september om 5.30 uur zijn wij, Jan
en Coby, afgereisd voor ons najaarsbezoek aan de projecten van Stichting
Steungroep Nederland Roemenië. Het was prima reisweer en zonder al te veel
oponthoud kwamen we omstreeks 19.30 uur aan bij hotel Minerva in Mosonmagyaróvar;
15 km. over de Oostenrijks- Hongaarse grens.
Voor ons een prettig hotel, schoon en met een bewaakte parkeerplaats. Met
al de spullen in onze auto vinden we dat een rustig idee.
We spreken over de renovatie van de keuken, de uitgravingen
zijn gedaan, volgende week worden de buitenmuren gezet, maar omdat er in oktober
5 doopdiensten “op de rol” staan, gaat het dak er pas volgend voorjaar af.
De vrouwen willen de keuken nog kunnen gebruiken… Dinsdagochtend: eerst een gesprek met internist Dr. Mircea Onaca en Apotheker Ildiko Szabó over het vitaminen project voor de diabetici ; dit is de grootste groep mensen die “open beenwonden” hebben, en daarnaast oogproblemen. Zij worden ondersteund met extra vitaminen en mineralen van de firma Vitortho uit Den Haag. We bespreken dat er een laboratorium onderzoek gedaan moet worden,dat na 3 en 6 maanden herhaald zal worden. Dr. Onaca ontvangt een engels boek “”Nutritional Healing” en voor hem en zijn vrouw ( ook internist) een fraaie Lithmann stethoscoop. (dank aan fam. Jagersma…)Hij is er blij mee. In oktober
gaat hij naar een congres over Diabetes in Berlijn, hij kan zoiets 1 x per jaar
doen want het kost hem meer dan een maandsalaris…. Later op de ochtend ga ik aan bij de Thuiszorg verpleegkundigen en Jan gaat na hen begroet te hebben naar de boekhoudster om de financiën van de Thuiszorg te regelen.
( 12 salarissen) in 2 jaar tijd afgebouwd van 100% naar 0%. De “ziekenfondsthuiszorg” kost enorm veel
administratie, er wordt per handeling genoteerd en gedeclareerd in plaats
van per afgenomen tijdseenheid. Daar zal een efficiënter systeem voor nodig
zijn, het kost nu nog veel dure verpleegkundige tijd om alle lijsten in te
vullen. Voor de lunch hebben we een gesprek met de coördinator van de gehandicaptenzorg, Andrea Nagy, samen met Ilona Hégedus. Zij verzoeken mij nogmaals zeer indringend mijn besluit om niet op het PKU congres van vrijdag en zaterdag te spreken te herzien. Ik beloof na de nodige tweestrijd er een nachtje over te slapen. Volgens hen geeft het nog meer gewicht aan het congres als zelfs mensen uit het buitenland willen komen om te vertellen hoe de zorg rondom kinderen met PKU in hun land georganiseerd is. ’s Middags maken we een uitstapje met József; we brengen
de Cantorin van Osorhei die gezondheidsproblemen heeft, naar thermaal- baden bij
Salonta en bezoeken daar een kerkje. Na 3 uur halen we de Cantorin weer op, met
een jerry-can gevuld met thermaalwater.
Ik ga op bezoek bij Marike, ze weet al van onze komst en ook haar oude kamergenote ziet me binnen komen en zwaait naar me. Er wordt wat geknuffeld en wat presentjes gegeven. Ook voor de bejaarden hebben we deze maal zakjes met “snoep” bij ons; ze vinden gretig aftrek! En… Hollandse kaas! We geven handwerkmaterialen, grof stramien, wol en grote naalden om te borduren en smyrna materiaal. Veel mensen hebben oogproblemen en geen goede brillen of de mogelijkheid om zich aan staar te laten opereren: grof handwerk is daarom beter. Eigenlijk zou het fijn zijn om daar wat langer te zijn en iets gezelligs met de bewoners te doen, helaas, ons schema is nog steeds erg krap. ’s Middags gaan we naar het Romacentrum. De moestuin heeft de hele zomer goed voor groenten en aardbeien gezorgd, een verbetering t.o.v. vorig jaar, weliswaar uit nood geboren omdat de financiën terugliepen, maar toch. Ook hier worden, net als in Cauaceu wat luxere schoolmiddelen gegeven en daarnaast pindakaas en chocopasta: een calorierijk smeersel voor de winterboterhammen. De kinderen krijgen wat lekkers en we gaan , nadat we wat foto’s genomen hebben weer verder. Voor de namiddag staat een bezoek in Debrecen, Hongarije , op het programma. Daar studeren “onze” Iraans-Canadese tweeling Behnam &Behzad medicijnen. Jan heeft ze vanaf 1996, ik vanaf 2000 niet meer gezien. Het is een geslaagde ontmoeting waarbij we elkaar steeds weer overtuigen
dat we haast niets veranderd zijn!
’s Avonds eten we weer met József en bespreken wat ons deze week is opgevallen. We horen dat het dataproject, -een
project waarmee het klantenbestand van Caritas Catolica in de gehele provincie
Bihor gedigitaliseerd zou worden-,waarvoor we geld ontvangen hebben van
enkele sponsoren op dit moment vervangen wordt door een “verplicht te
gebruiken” systeem van het ziekenfonds.
Wel wordt er een website gebouwd waardoor het werk van Caritas onder de aandacht
gebracht wordt en meer bekendheid krijgt. We besluiten hieraan een financiële
bijdrage te leveren vanuit het dataproject –geld. Vrijdag, inpakken en opruimen. Bij het ontbijt krijgen we een mooi beeldje van Jószef als dank voor het werk wat de Stichting doet. Wij geven ook enkele zaken en laten Jószef zich verwonderen over de chemische handenwarmertjes. Dat is praktisch in een Roemeense winter!!
Nadat er nog 2 sprekers geweest
zijn , waarbij voor ons een vertaalster de speeches vertaald in het engels, is
er een pauze met een demonstratie van mogelijke voedingsmiddelen , geschikt voor
kinderen met PKU. Na deze pauze nemen wij afscheid en vertrekken naar Hongarije.
We komen om 21.30 uur aan bij ons hotel. Zaterdag. Na een ontbijt
gaan we verder richting Nederland. In Oostenrijk is het de hele weg nevelig,
maar vanaf Zuid Duitsland is de zon doorgebroken en rijden we met prima weer
naar huis. We komen om 20.30 weer thuis in Ugchelen. Het licht brandt….een van
de zonen is thuis. Al met al een korte maar ervaringsrijke week. Terwijl we in Roemenië zijn, horen we dat per 1 januari 2007 Roemenië toe zal treden tot de EU. De meningen van de mensen zijn verdeeld. Hun ervaring met Hongarije -dat 2 jaar geleden toetrad- is, dat de prijzen zullen stijgen, maar dat de lonen daar geen gelijke tred mee zullen houden. De uitkeringen en pensioenen lopen nu al heel erg uit de pas, dus voor de sociaal zwakkeren zal het de eerst komende jaren alleen maar slechter worden. Is er dan helemaal geen voordeel? Jawel, voor de jongeren loopt de werkloosheid terug, er worden grote winkels geopend die veel jong personeel hebben. Toch zijn de lonen nog zodanig dat er geen zelfstandig leven mee opgebouwd kan worden. Een voorbeeld om aan te geven voor welke problemen een sociale welzijnsorganisatie zoals Caritas Catolica Oradea zich geplaatst ziet: In de wintermaanden
gaat de helft van het berekende maandbudget op aan stookkosten.
Men rekent met 6 stookmaanden per jaar. De tot nu toe gehanteerde
“maandprijs” voor een bewoner lag omstreeks de € 220 , inclusief. Er zijn
echter veel bewoners die slechts hun pensioentje of uitkering van circa € 50
of € 60 inleveren en daar het gangbare zakgeld van 10 RON per maand ( = €
3,- ) voor terugkrijgen. Het restant van de maandprijs wordt door Caritas
aangevuld, o.a. door verkoop van goederen uit transporten.
Dit concreet voorbeeld geeft aan dat er nog veel te doen blijft in Roemenië, vooral voor de doelgroepen van onze Stichting: gezondheidszorg en onderwijs. Veranderingen zijn er wel, maar verbeteringen nog maar mondjesmaat… Wij blijven ons met elkaar inzetten voor onze Stichting, wij worden van alle kanten ondersteund door mensen die met ons meedenken, die ons belangeloos producten afstaan, door sponsoren en geďnteresseerden. Uw hulp blijft hard nodig om dit werk te kunnen blijven doen. Zoals al eerder gemeld: uw financiële bijdragen worden voor 98% aangewend voor dit werk, de 2 % gaan op aan onvermijdelijke bankkosten, overheidsregelingen etc. Het bestuur bezoekt op eigen kosten tweemaal per jaar alle projecten en gaat daar graag mee door. We hopen en vertrouwen ook dat u ons wilt blijven steunen bij dit belangrijke werk. Jan en Coby Willemsen-v.d.Kolk. |
Na het
ontbijt reizen we op zaterdagmorgen door naar Roemenië, we moeten dan
nog 400 km. overbruggen, maar daar gaat tijd inzitten: er wordt veel aan de weg
gewerkt zodat er regelmatig oponthoud is. We zijn omstreeks 13 uur bij de
Hongaars –Roemeense grens en hebben alleen een paspoort controle. Fijn, want
we hebben wel het een en ander in de auto.Ons eerste bezoek is aan Elisabeth en
Attila en hun zoontjes Hunor en Magor. Hoewel we aangegeven hebben dat we alleen
iets komen drinken is er toch een maaltijd voor ons gemaakt. Het is een
hartelijk weerzien, de kinderen zijn al aardig zelfstandig, lopen lekker door
het huis en gedragen zich als echte handenbindertjes. De box is opgeruimd….;
die fungeerde voornamelijk als speelgoedbergplaats… Laat in de middag komen we
in Osorhei aan bij pastor József Rajna. Ook hier een hartelijk welkom met verse
rozen uit de tuin. ’s Avonds praten we elkaar bij.
Op
zondagmorgen wonen we de eucharistieviering bij in het kerkje van pastor József;
na de lunch vertrekken we via Oradea waar we Elisabeth en haar zoontjes ophalen,
naar Cauaceu. Daar bewonderen we de pasgeboren dochter van het predikanten
echtpaar Forró: Borbála: een wolk van een meisje, alles erop en eraan, en een
bos zwart haar. Predikant Lasló Forró is er niet en wordt in de middagdienst
vervangen door een jonge predikante. Later spreken we
Maandagochtend
bezoeken we de school en de kinderopvang in Cauaceu. We delen lekkers uit en
voor de school is er, naast normaal schoolmateriaal, wat luxe schoolmateriaal
zoals uitgebreide verfdozen, penselen, kleurpotloden, nog meer magnetische
letters en cijfers en rekenmachines.
Er is
sinds dit voorjaar een mogelijkheid om door het “ziekenfonds” betaalde
thuiszorg te leveren. Er zitten nog veel voetangels en klemmen aan het systeem,
maar het begin is er. Te zijner tijd zal de thuiszorg door de overheid
gefinancierd dienen te worden met eventueel eigen bijdrage van de gebruikers. Op
dit moment worden bijna alle thuiszorgsalarissen betaald door buitenlandse
sponsoren. Helaas voor de thuiszorg en voor alle mensen die er een beroep op
doen: een grote sponsor heeft zijn bijdrage
Woensdagochtend:
eerst een gesprek met Lasló Forró over de renovatie van de keuken en alle
andere plannen in het dorp Cauaceu.. Ds. Erik Wagner vertaald voor ons. Daarna
betalen voor het Romacentrum op het kerkelijk Bureau, de sponsoring is vanaf
september dit jaar voor minimaal een jaar overgenomen door Stichting
Kinderkledingbeurs te Eerbeek. (
Donderdag.
In de ochtend doen we kalm aan, het was al met al een heel druk programma. Ik
maak wat chutney met producten uit de moestuin en laat het bij het avondeten
proeven. Ondanks dat men het gebruik van kerrie niet kent, valt het recept in
goede aarde. ’s Middags gaan we naar Elisabeth, ze wil graag het een en ander
met ons bespreken. Ze heeft een kleine baan aangeboden gekregen, als vertaalster
Duits en deze gegevens in een computer invoeren. We stimuleren haar om te
proberen de baan te krijgen.
Om 12 uur
omkleden voor het PKU congres: “red de PKU kinderen van Roemenië”. Ik sta
na de opening als eerste spreekster op het programma. Mijn engelse speech is al
in het Hongaars vertaald en er zal simultaan in het Roemeens vertaald worden. Ik
vertel in een minuut of twintig iets over de geschiedenis van de PKU screening
in Nederland, over de vergoedingen uit de basisverzekering, de
aftrekmogelijkheden van de inkomsten belasting en spreek de wens uit dat ook in
Roemenië kinderen met PKU door vroege screening en behandeling dezelfde kansen
krijgen als anderen, met ondersteuning van de ouders op materieel en immaterieel
vlak.
Caritas
kan trachten de maandprijs kostendekkend vast te stellen, maar dat zal betekenen
dat er nog een grotere bijdrage van Caritas moet komen of een groter exploitatie
tekort zal ontstaan….. In het winter seizoen 2005 – 2006 moest er ook in
april nog volop gestookt worden…..(7e maand)