Mijn naam is Anton Kusters en ben geboren in
Den Helder in 1949. Ik rij motor vanaf mijn 18de verjaardag. Op deze dag kreeg
ik mijn rijbewijs en kocht direct een BMW R500S. Omdat deze motor niet die
snelheid haalde die ik graag wilde, kocht ik er een Norton Manx bij. Holle
pijpen, "V" banden en voor de rest in originele staat. Dit stuk ijzer reed en
niet zo zuinig ook en dan bedoel ik de top snelheid. Ik zou bijna zeggen dat het
spannend was. Iedere rit naar Hengelo, waar mijn zuster woonde, probeerde ik in
een nog snellere tijd af te leggen. De afsluitdijk, was nog rustig en enige
beperking op de snelheid, daar was nog geen sprake van. Ieder jaar naar de TT te
Assen en wie het eerste aankwam was de winnaar. Dat de winnaar soms een groot
hart moest hebben, daar is nooit over nagedacht, laat staan over gesproken. 2 Takt-motoren, daar heb ik niet veel mee gehad. Één maal een Suzuki T250. Na 5000 km lagen de lagers eruit of waren blauw. Dus verder heb ik mij verdiept in de 4-takten. Uiteraard ook Engelse motoren en ook al dropen deze van de olie en dienden regelmatig onderhouden te worden, het waren wel de motoren die toentertijd veel te zien waren en buiten het veel olie bijvullen waren het goede motoren. Zo ook heb ik op een Triumph 350 en Matchles 350 gereden. Allebei kopkleppers. Toch heb ik ook met deze motoren veel plezier beleefd. Na diverse merken te hebben gereden, rij ik nu op een BMW R1150GS Adventure. Ik maak veel reizen waarbij ik niet kijk op een kilometertje meer of minder. Een reis van 10.000 km in b.v. 18 dagen zijn voor mij niet vreemd. Heel Europa heb ik doorkruist incl. grote delen van Oost-Europa. In al mijn jaren dat ik motor rij, heb ik ruim 1.500.000 km onder mijn motorwielen laten doorrollen, zowel in de zomer als in de winter. In Nederland rij ik meerdere keren per week naar Schiphol en uiteraard per motor. Wanneer ik in de ochtenduren al dat gekleurde ijzer op vier wielen zie staan dan voel ik mij prettig. Toch door kunnen rijden, al is het met de nodige voorzichtigheid. Je weet maar nooit. Er zijn lieve huisvaders die liefdevol afscheid nemen van de vrouw des huizes maar eenmaal achter het stuur van zijn auto plaatsgenomen plotsklaps verandert als een mini-misdadiger. Is rijden in Nederland dan een straf? Nee, in Nederland kun je nog prachtig rijden en dat doe ik wel eens. Er zijn prachtige stukjes Nederland al moet je het wel willen zien. Stukjes in Nederland waar veel motorrijders van denken; dat is niets. Zoek het, ga er heen en geniet. Wil je echt genieten, dan moet alles meezitten. Ik heb eens een route gereden van Arnhem naar Renesse. Een geweldig mooie route dat wel, alleen de 120 verkeersdrempels die ik over moest waren beduidend minder. Ik heb beeld bij verkeersremmers. Wanneer deze gelegd zijn om de veiligheid te verhogen, dan heb ik er vrede mee. Maar in mijn beleving zijn er ambtenaren die eigenlijk de functie van "verkeersdeskundige" niet mogen vervullen. Hier is meer voor nodig dan een diploma schoenveters strikken.