getuigenis 1: Ze tattoeëerden mij en zeiden dat dat voortaan mijn naam was. Mijn naam was A-5143. Je naam was dus een nummer. Ik voelde me alsof ik geen mens meer was. Ik schaamde me toen ze onze hoofden kaal schoren, en toen ze ons bevolen ons uit te kleden voelden we ons net dieren. De mannen liepen rond en keken naar ons terwijl ze ons uitlachten. Ik wenste dat de grons onder me zich zou openen en me op zou slokken.

getuigenis 2: We moesten ons in rijen opstellen, waarna we over de veewagons werden verdeeld, als sardienes in een blik. Terwijl de trein voortreed, werd het steeds warmer in de wagons. We konden niet gaan zitten omdat het zo vol was, en we hadden allemaal honger. Een oude vrouw stortte in, enige minuten later was ze dood. Toen we uiteindelijk uit de wagons werden gelaten, kwamen we op een lang betonnen perron dat leidde naar het kamp. Een eindeloze rij mensen liep over het perron naar het kamp. Toen ik het kamp naderde, zag ik dat ze de mensen in 2 rijen verdeelden. De linkerrij bestond uit kinderen en oude mensen, en ik wist meteen dat ik koste wat kost moest voorkomen dat ik zelf ook in die rij terrecht zou komen.

getuigenis 3: Elk blok had bijvoorbeeld een 'blokoudste'. Ze konden je commanderen als ze wilden, en zij waren de mensen die het verzamelen van het brood uit de keuken regelden en ervoor zorgden dat het verdeeld werd. Het brood werd verdeeld in 4 stukken, en wat is er niet gemakkelijker dan die 4 stukken iets kleiner te maken en de rest te gebruiken voor eigen doeleinden? Dit werd gebruikt als een soort munteenheid voor het kamp. Het kamp was georganiseerd door een sterk ontwikkelde hiërarchie. Als je een Kapo of een blokoudste was, betekende dit dat je tot de aristocratie behoorde.