24 september REAL Marathon te Berlijn

http://live.scc-events.com/events/berlin_marathon/2006/

Wij streven er naar om (minimaal) een keer per jaar als loop- (of beter gezegd vrienden-) groep een buitenlands marathon weekend te organiseren. Het samen met onze partners genieten van een gezellig weekend is hierbij minstens zo belangrijk als het lopen. Na rijp beraad is de keuze dit jaar gevallen op de Marathon van Berlijn. Het was oorspronkelijk de bedoeling om op van vrijdag tot en met maandag te gaan.

Met name om dan op zaterdag nog even de frühstückslauf mee te nemen. Ik heb dit fenomeen een keer mee mogen  maken en dit heeft op mij een onuitwisbare indruk gemaakt. Het binnenkomen op de blauwe atletiekbaan van het Olympisch stadion is al zeer indrukwekkend. En dan.....   zo ver als je maar kunt kijken eetkramen waar je onbeperkt en gratis je gang kunt gaan.... Dit is voor mij het absolute luilekkerland.

Omdat met de lopers tot na de start van de marathon geen land te bezeilen is hebben de dames besloten om van zaterdag tot en met dinsdag te gaan. Uiteraard een prima idee maar wel jammer voor de früstücklauf. Maar met ruim 11.000 deelnemers aan de früstucklauf zal de organisatie er wel niet echt onder geleden hebben dat deze grote eter er niet bij was.

We hadden besloten om met het vliegtuig naar Berlijn te gaan. Zodoende zouden we ook als de marathon onverhoopt niet supersnel zou gaan  altijd nog kunnen zeggen dat we tijdens onze Berlijntrip gevlogen hadden. En dan zouden we niet gelogen hebben. Zaterdagmorgen om 8.55 stipt zou het vliegtuig vertrekken. Met mijn uitgebreide vliegervaring had ik de "mannen" met klem op het hard gedrukt om uiterlijk om 7:30 in Beek (ik bedoel Maastricht Aachen Airport) aanwezig te zijn. Uiteraard waren zelfs sommigen van de groep ongeveer op tijd aanwezig. Achteraf was dit ook wel een erg foute inschatting van mij. Inchecken in Beek duurt zeker 5 minuten en in 5 minuten ben je ook de hele vertrekhal door en heb je het hele vliegveld gezien. Toch iets anders en een stuk prettiger dan heel schiphol door moeten lopen.

Na verloop van tijd liepen heel wat lopers in de vertrekhal rond. De meeste lopers waren door hun schoenen en hun afgetrainde lichamen te herkennen. Ik heb nog een heel aardig gesprek gevoerd met een loper die zo trots op zijn buikspieren was dat hij niet schroomde om die aan de aanwezigen te tonen. Hij was zelfs zo bang dat zijn buikspieren beschadigd raakten dat hij er voor gezorgd had dat er een mooie dikke speklaag op zat.

Ook viel mij op dat veel  lopers toch enigszins zenuwachtig waren. Om heel eerlijk te zijn was ik zelf ook behoorlijk gespannen. En dit werd in de loop van de komende dag en nacht alleen maar erger. Om precies te zijn tegen de tijd dat ik naar de start liep was ik zo zenuwachtig dat mensen die mij zagen lopen dachten "die redt het niet tot aan de start en zal zeker binnen een paar kilometer mogen uitstappen". Wat aan de hand was weet ik nog steeds niet; ik ben altijd wel vlak voor de start een beetje gespannen. Maar dit was echt extreem. Ik was op de zondag een week voor de marathon na een gezellige duurloop erg lang (1,5 uur) in mijn natte spullen blijven zitten keuvelen en koffiedrinken en werd hiervoor beloond met een lichte verkoudheid. Maar dit was niet de hele verklaring; ik was super super super zenuwachtig. Ik heb de nacht voor de marathon geen oog dicht gedaan zo erg gezweet dat het beddengoed tot twee keer toe verschoond moest worden. Positief van dit alles was dat ik eindelijk mijn grote klep dicht had en de rest ook rust had voor de marathon.

Na een voorspoedige vlucht waren we ondanks 15 minuten vertraging toch om 10:15 uur in Berlijn. Na het ophalen van onze bagage kon het richting S-bahn en konden we onze eerste blikken op Berlijn werpen.

Bijna was ik vergeten om te vertellen wie die wij zijn. John en Judian Uitenbroek, Wilma, Toon Hoop, Gerard Tem Dam, Tony Eijk en mijn lieftallige echtgenote en de partner van Wilma. De twee laatst genoemden staan niet op de foto omdat zij beiden bezig zijn met het maken van foto's.

Zaterdag is helemaal besteed c.q opgegaan aan het onderzoeken van Berlijnse horecagelegenheden en terrassen en aan het bezoeken van de marathonbeurs. In Berlijn ben je verplicht om naar de beurs te gaan omdat je daar je startnummer moet gaan ophalen. Daarnaast is de beurs toch ook wel leuk. Echt voor koopjes hoef je er niet naar toe maar kun je beter naar Wilma running gaan. Slijm.

Leuk om te vermelden is dat iedere loper ( dus ook de atletes) in de zak met hun startnummer de nodig cadeautjes vonden waaronder sokken en een scheerapparaat.

Het weer was -zeker voor de toeschouwers- fantastisch. Voor lopers is 27 graden toch wel aan de warme kant. Zeker als je bedenkt dat de temperatuurmeting altijd in de schaduw plaats vind en wij uiteraard grotendeels in de zon mochten lopen. Voor mij betekende dit: de rem erop en veel drinken. Gelukkig waren de meeste lopers zich hiervan bewust; uiteindelijk hebben 1.744 lopers medische hulp moeten inroepen en zijn 103 lopers in het ziekhuis beland.

De marathon. Ik persoonlijk ben heel erg dubbel ten opzichte van dit soort marathons. Enerzijds vind ik het veel  te druk. Ik bedoel 40.000 lopers (exact 39.636 inschrijvers) is een onbeschrijfelijk groot aantal lopers. Anderzijds is het deel uitmaken van zo'n enorme massa ook wel erg indrukwekkend. Ook het feit dat je het centrum van een wereldstad op zondag helemaal verkeersvrij maakt is heel speciaal. Midden over de straat ruim 42 kilometer langs alle attracties van een mooie stad mogen lopen en om de 5 kilometer iets te drinken aangeboden krijgen is leuk. Als ik om een stad te bezichtigen kan kiezen tussen met een groep lopers midden over straat lopen of met bejaarden in een bus te zitten dan weet ik het wel. Kortom het heeft wel iets. Bovendien ben ik enorm onder de indruk van de logistiek van dit alles. Zorg maar eens dat al die lopers aan de start komen, hun kleren kwijt kunnen, prettig kunnen starten en na afloop ook nog kunnen douchen. Toch maar even een paar cijfers: uiteindelijk zijn 31.472 loper bij de marathon gestart. Er zijn 140.000 bananen, 80.000 koekjes, 28.000 appels (bij mij komt nu de vraag op wie van de lopers geen appel gekregen heeft) op gegaan. Er is 21.000 liter thee verstrekt. Hoeveel sportdank en  water er doorheen gegaan is weet ik niet, maar dit moet gigantisch veel zijn.

Er staan 97 vrachtwagen om je kledingzak in ontvangst te nemen. Hierbij wordt de volgorde van je startnummer aangehouden. Dit is zo massaal dat er omgeroepen werd dat de startnummers boven de 20.000 uiterlijk om 8:30 bij "hun vrachtwagens" weg moeten zijn omdat zij anders te laat voor de start (9:00 uur)  in hun start vak zouden zijn.

Op de tekening hiernaast staan het "atleten gebied" met de vrachtwagens, douches en massagetafel (het rood omlijnde gedeelte) en de startvakken.

Je loopt gezien de oppervlakte en de drukte inderdaad circa 20 minuten van de middelste vrachtwagens tot in de startvakken.

Er staan zeer veel toiletten; maar ook daar is het behoorlijk druk.

De gezamenlijke warming-up is niet verkeerd.

En dan de start

Het is een enorme mensenmassa. Je krijgt absoluut kippenvel als je in het startvak staat en al die mensen ziet en de muziek hoort. Ook het aftellen en uiteindelijk het startschot zijn hele belevenis. Als de groep zich in beweging zet dat gaat het verrassend snel. Het duurt ook niet lang tot je redelijk wat bewegingsruimte krijgt. Na 2,5 kilometer komt de eerste bocht en ontstaat al wat meer ruimte in het veld.

Bij 5 kilometer is de eerste verzorgingspost. Dit zijn echt grote posten aan alle twee de kanten van de weg. Hier merk je dat je veel onervaren lopers in de wedstrijd zitten. Vreemd genoeg ook bij de eerste paar duizend lopers. Lopers komen van alle kanten meteen dwars over straat naar de eerste tafels. Het valt mij mee dat hierdoor niet veel valpartijen zijn ontstaan. Met name om dat binnen de kortste keren de straat bij de posten door het knoeien en weggooien van bekers erg glad is.

Ik heb ook heel wat lopers gezien die in plaats van water uit de bekers met de kom van hun hand uit de sponsbakken proberen te drinken.

Hiernaast de schematische weergave van de route.

De meeste toeristische high-lights passeer je wel.

                                                                                                                                                                                                                                                     Na 0,6 kilometer staat de Siegessäule op het programma. Het is altijd prachtig om te zien hoe het rennersveld zich opsplitst en aan beide kanten langs dat monument vliegt.

Bij kilometer 6,5 kom je langs het Bundezskanzleramt en de Reichstag.

Hier zie je de nieuwe en oude gebouwen op een indrukwekkende manier gecombineerd aan de overkant van de weg ligt de nieuwe Haubtbahnhof. Indrukwekkend en een bezichtiging waard.

Het is mooi om te kunnen vaststellen dat Wilma zo te zien nog riante sponsorbudgetten heeft.

Bij kilometer 11 is het de beurt aan de Fernsehturm. Dit is nog steeds het hoogste gebouw van Berlijn

Rond km 16 zit je bij Hasenheide. Dit stuk is bekent omdat hier Friedrich Ludwig Jahn herdacht wordt. Hij is de uitvinder van de turnsport (rond 1811).

 Bij Km 23 is het de beurt aan Rathaus Schöneberg. Hier resideerde vroeg de senaat van west Berlijn. Hier heeft ook J.F. Kennedy het beroemde "Ich bin ein Berliner" uitgesproken. Vandaar dat het plein hier nu ook John-F.-Kennedy-Platz heet.

Km 28 Der platz am Wilden Eber. Bekend als Stimmungs-Hochburg. Super veel mensen. Prachtige sambaband. Feest. Ik laat bewust hier niet te veel plaatjes van zien anders wil straks iedereen in Berlijn lopen.

Km 33 Kurfürstendamm, Km 34,5 Gedächtniskirche en Km 35 KaDeWe. Op  2 kilometer ligt hier heel wat bij elkaar. De bekendste boulevard van Berlijn. Een combinatie van een half verwoeste en een nieuwbouwkerk die je aan het denken zet en het grootste warenhuis. 

Bij kilometer 37 is het de beurt aan de Nationalgalerie, de Philharmonie en de Staatsbibliotheek.

Bij 37,5 Is het de beurt aan de Potsdamer Platz

Bij Km 40,5 nemen we nog even de  Berliner Dom mee

Bij km 41 gaat het door de prachtige Unter den Linden. Tevens zie ik daar mijn grote voorbeeld Wilma vlak voor mij.

Bij Kilometer 42 ga je onder het brandenburger Tor door en duurt de pret nog maar 195 meter.

Naast al deze bezienswaardigheden is nog iets heel anders te zien; namelijk meer dan 1 miljoen feestende toeschouwers en meer dan 60 orkestjes. Hier is maar een woord op zijn plaats. FANTASTISCH

Op het onderstaande plaatje een klein stukje van het gebied na de finish. Hier stonden ook de roemruchte bakken met chocoladerepen. De Organisatie was zo vriendelijk geweest om de verpakking van de repen af te halen. Zodoende kon je in minder tijd meer repen wegwerken. Ik weet nog steeds niet of er een van de lopers zo vriendelijk is geweest om nadat hij zich zelf van de nodige repen voorzien had even in de bakken te spugen om zodoende te zorgen dat de lopers na hem van nog smeuïger versnaperingen konden genieten.

Uiteindelijk heb ik toch genoten van dit loopje; ik heb er een heel ontspannen loopje van gemaakt en was binnen een paar kilometer mijn zenuwen kwijt. Ik heb mij kostelijk geamuseerd. En had uiteraard na afloop van de marathon mijn grote bek weer helemaal terug. Ik heb hierna nog een aantal  dagen mogen genieten van het gezelschap van zeer prettige mensen in een geweldige stad met prachtig weer.

En voor de opmerkelijke verhalen. Er staan heel wat mensen langs de kant met bordjes met allerlei teksten. De mooiste die ik gezien heb was: "Frank willst Du mir ein Kind machen". Ik ben heel benieuwd met welke tijd deze frank uiteindelijk binnen gekomen is.

Tenslotte nog een overzicht van de prestaties van een aantal van onze Limburgse helden. Echt volledig zal deze lijst wel niet zijn, maar ik heb mijn best gedaan. En zou ik iemand vergeten zijn dan is dit uiteraard zonder kwade opzet. Iedereen heeft een puike prestatie neergezet. Met name onze debutanten hebben toch iets gepresteerd waar ze met recht trots op mogen zijn.

En voor degenen die zich afvragen waarom ik mij tijdens deze marathon nu eens niet verlopen heb.

Overal op de weg stond een driedubbele blauwe streep die de optimale lijn aangaf; en die heb ik netjes gevolgd. Was ook wel handig toen we in de dagen na de marathon door de stad zwierven om te zien waar we tijdens de marathon gelopen hadden.