19 augustus Decke Tönnes te Euskirchen

http://www.decke-toennes.de

Augustus is aangebroken en ik was terug van vakantie dus mocht ik weer mijn geliefde maandelijkse loopje gaan doen. Na wat zoeken op internet was mijn oog gevallen op Decke Tönnes. Bij het lezen van de beschrijving en de reacties lijkt dit precies het soort loopje waar ik op naar zoek ben. Deze loop wordt omschreven als een "quasselultramarthon".en een "Freundschaftslauf". De te lopen afstand is iets langer dan de marathon (circa 43,5 km), hij gaat grotendeels over onverharde paden, er zijn de nodige hoogtemeters te overwinnen, er wordt als groep gelopen. De bedoeling is dat de groep samen de tocht uitloopt en onderweg iedereen met iedereen gezellig quasselt ( in goed Nederlands ouwehoert). Wat kan een mens nog meer willen op een zaterdagmiddag.

De initiatiefnemer hiervan is Andreas Butz. Andreas heeft ook een website die absoluut de moeite van het regelmatig bekijken waard is  (www.laufcampus.com). Het is de bedoeling om 13.00 bij hem thuis te verzamelen. Geen moeilijke toestanden met inschrijven en startnummers etc. . Gewoon: wie komt die komt. En als je wilt kun je een donatie doen voor sportbeoefening door gehandicapte kinderen.

Dus ik op zaterdag op mijn gemak opgestaan en uitgebreid ontbeten en toen rustig naar Euskirchen gereden. Na circa 1 uur en 20 minuten was ik aan de rand van Euskirchen beland en kon rustig op zoek gaan naar het huis van Andreas. Met open armen werd ik hier ontvangen. Buiten stonden een paar bankjes voor de garage, er stond iets te drinken klaar en een spaarvarkentje voor de giften voor het goede doel. Dus even gezeten en al rustig begonnen met quasselen. Op hun dooie gemakje druppelden de lopers binnen. Andreas sprong rond 13.00 even op een van de banken, heette iedereen van harte welkom en legde nog even een paar kleinigheden uit en vertelde wat wetenswaardigheden.

Na de foto van alle helden konden we rustig vertrekken. Andreas is de vijfde van rechts met het groene shirt aan.

 De tocht gaat hoofdzakelijk over onverharde wegen richting Decke Tönnes. Decke Tönnes is een kapelletje met een beeld van de kluizenaar Sint Antonius.

Hij is de beschermheilige van de bossen, dieren, wandelaars en automobilisten. Dit kapelletje is een druk bezochte bedevaarts- plaats. Veel motorrijders komen hier met hun nieuwe machine naar toe om te vragen om gespaard te blijven voor ongelukken e.d. . Het verhaal gaat ook dat eigenlijk iedere natuurloper een keer in zijn leven deze kapel bezocht moet hebben.

In de volksmond wordt de kapel trouwens Dicke Tönnes genoemd.

Aangezien je niets voor niets krijgt mag je circa 870 meter omhoog gaan voor je de kapel bereikt hebt. Uiteraard mag je daarna deze meters ook weer omlaag.

Zoals je aan de foto's kunt zien was het een schitterend mooie loop.

De laatste 3 kilometer naar Decke  Tönnes gingen behoorlijk fel omhoog en mochten we even de groep verlaten. Uiteraard wilden een paar van de mannen wel eens weten of zo'n Holländer ook bergop kon lopen......Jullie zien dat ik op onderstaande groepsfoto's weer behoorlijk sta te grijnzen.......

Uiteindelijk is de hele groep bij Decke Tönnes beland. Hier stond de vrouw van Andreas met drinken klaar. Perfect gewoon. We waren met 24 á 25 graden en veel zonneschijn vertrokken. Toen we boven kwamen was de temperatuur behoorlijk gedaald en zon had zich verstopt. Op de terug-weg voelden we  een paar druppels. Dit heeft gelukkig niet lang geduurd. Want binnen de kortste keren kwamen een paar zeer flinke (onweers)buien. Met andere woorden binnen een paar minuten waren we zeik- en zeiknat. Maar ook dit geeft wel iets speciaals aan zo'n loop.

Ik denk dat het wel duidelijk is dat ik weer een schitterde loop heb mogen meemaken. Dit is waarom ik lopen zo leuk vind, een mooi parkoers, aardige mensen en daarnaast toch het gevoel dat je iets gepresteerd hebt. Ook heb ik een hele hoop nieuwe moppen gehoord. Ik zal ze tijdens een van onze traningsrondjes wel eens aan onze Tönnes vertellen, dan zal hij wel voor verdere verspreiding zorgen.

Ik hoop nog vaak in Euskirchen te mogen meelopen. En ik wil hem zeker eens in de sneeuw lopen.

Voor de statistiek: ik ben precies conform afspraak op 4:30 binnengekomen.

En de anekdotes? Ik zat na afloop bij Andreas op het bankje even uit te blazen. Dankzij de regen waren mijn kleren wel heel erg nat en leek het mij verstandig om even een droog shirt aan te doen. Maar ik had niet veel zin om naar de auto te lopen die toch een heel stuk verder stond. Ik bedoel genoeg gelopen is genoeg gelopen. Toevallig kwam net een van de twee begeleidende fietsers aan. Hij was helaas onderweg de lopers kwijtgeraakt en via enige omzwervingen toch weer aan het startpunt aangekomen. Het heeft mij enige moeite gekost om de goede man uit te leggen dat ik Nederlander ben en dat wij geleende fietsen wél teruggeven, maar het is mij toch gelukt om zijn fiets te lenen en zo naar de auto te kunnen fietsen om mijn shirt te halen. En uiteraard heb ik de fiets weer teruggegeven.

Tenslotte voor de mensen die ook eens zin hebben in dit soort lopen. Het is ook mogelijk om stukken van deze loop te doen. Grof gesproken kun je om de 8 kilometer in of uitstappen. Dus grijp je kans.