http://www.marathon-echternach.lu/
De najaarsmarathon van de loopgroep was dit jaar Echternach. Door allerlei blessure perikelen was het aantal marathondeelnemers een beetje lager dan gepland, maar de 10 em lopers (Chrit, Karim, Tony en Boy) hebben ook puike prestaties neer gezet. En het voordeel was ook dat de marathon lopers de beschikking kregen over een trainer (Wilma) en een coach (Charles).
Charles had een perfect hotel gereld op circa 200 meter van de start, dus dit was erg luxe om na de wedstrijd op je eigen kamer te kunnen douchen. En 5 minuten voor de start nog even op je eigen wc te kunnen zitten.
Ik zelf was super relaxed, ik bedoel mijn testloopje in Meerssen was zo goed dat ik al een topprestatie had neergezet en echt niet meer hoefde te presteren. Ik was 5 dagen voor de wedstrijd toch maar eens naar de podologe gegaan met mijn voet en die zij dat een zooltje aangepast moest worden en dan na circa 2 weken rusten zou alles over moeten zijn. In plaats van 2 weken had ik vijf dagen dus dat zou genoeg moeten zijn. Ik had die week al stiekem het nieuwe zooltje in London getest en het voelde goed dus.
Uiteraard ging ik weer op de
laatste startrij weg. Dat was helaas hier niet zo’n slimme zet omdat er naast de
marathon ook de 10 EM en de 8 km lopers weg gingen En met name achterin werd erg
breed gelopen. Maar goed de eerste 2 kilometer erg rustig geslalomd en toe begon
ik in mijn ritme te komen.
De marathon van Echternach noemt zich de groene marathon en staat bekend als een snelle marathon. Persoonlijk vond ik het geen echt mooi parkoers: 2 rondes van 8 kilometers rond het meer (helaas geen meer gezien) dan 5 kilometer langs de rivier naar het volgende dorp; dan keren en dezelfde 5 terug vervolgens 8 kilometers langs de rivier naar het volgende dorp en terug. Ik weet ook niet of het zo’n snel parkoers is. Er zit behoorlijk veel vals plat in. Wat mij wel opviel is dat er erg veel snelle lopers waren.
Na 4 kilometers zie ik voor mij Ton Hoop en John Uitenbroek. Ton loopt zijn tweede marathon, na zijn schitterend debuut in Wenen zie ik met veel plezier zijn goddelijk lichaam door het Luxemburgse landschap voor mij zweven. John heeft besloten om zich voor Ton op te offeren en hem op een goede manier door deze marathon heen te helpen. Mooie geste van een man die toch op een overtuigende manier regelmatig een mooi marathonnetje loopt. Even met de mannen gepraat en ze er voorzichtig op gewezen dat ze toch op een behoorlijk snel schema zitten. Rustig doorgelopend zie ik rond kilometer 6,5 Jean Houben voor mij. Ook weer een mooie constante loper die je zeer regelmatig ergens tijdens een marathon tegenkomt. En iemand waarmee je na afloop op een zeer prettige manier een of meer alcoholische versnaperingen kunt genieten. Half kilometertje verder zie ik voor mij de onmiskenbare stijl van Han Frenken. Dan kom ik voor de eerste keer langs de finish en mag hetzelfde rondje weer lopen.
Halverwege zie ik opeens Gerard ter Dam. Perfect en snel. Mooi om te zien wat voor een gigantische progressie hij gemaakt heeft. Als hij dit kan volhouden dan zit er een echte supertijd voor hem in. (op de foto hiernaast zie Gerard bezig met de voorbereiding voor de Marathon)
Rond kilometer 12 zie ik Chrit Peters, die een erg mooie 10 EM aan het lopen is. Tot hij zijn fameuze eindsprint inzet blijk ik prima in staat om in zijn vaarwater te blijven.
Ik mag dus door naar het halve marathon punt. Doorkomst 1.35. Tevreden. Op mijn weg terug zie ik Gerard; ziet er nog steeds prima uit. Ook Ton en John lopen nog goed ontspannen. Weer langs de finish ga ik richting het 34 km keer punt. Op de een of andere manier blijf ik mooi in mijn ritme zitten en begin steeds meer lopers in te halen. Charles zit inmiddels op de fiets naast mij en spoort mij ook steeds aan om weer vriendelijk lachend een voorganger te passeren. Op de weg terug kom ik weer Gerard tegen. Je begint te zien dat hij diep aan het gaan is. Charles verlaat mij dan ook om Gerard te vergezellen. Als beloning fietst Wilma een stukje met mee. Het doet met goed om tijdens de laatste kilometers van mijn marathon Wilma te horen zeggen dat mijn schoenen er nog prima uitzien.
Met zo’n boodschap kun je alleen maar vliegend binnenkomen Volle petat gaat het dan ook richting finish. De laatste 200 meter even hartslag 198 voor de foto’s. Gelukkig staat mijn vrouw er met de camera in sportstand. Dit betekent dat de camera iedere keer dat je op het knopje druk 6 foto’s maakt. Het voordeel hiervan is dat ik nu 18 foto’s van de binnenkant van de lensdop heb in plaats van 3.
De uiteindelijke tijd is 3.10; dit is plaats 115 overall en 23e in mijn klasse. Uiteraard weer super tevreden met een p.r. en toe aan een paar lekkere biertjes en een paar grote borden met veel eten.
Ook de rest had prima resultaten; Gerard 3.33; Jean 3.38; Ton en John 3.51