22 mei Vienna Marathon Wenen

Deelname aan de marathon van Wenen 2005.

Na Berlijn, met de ook naar Wenen.
Is er een traditie aan het ontstaan?.

Van Donderdag 19 mei 2005 tot en met Maandag 23 mei 2005 zijn we op pad.

Deelnemers, geblesseerde deelnemers met supporterschare. Per auto, per kleine bus, per grote bus en zelfs een aantal per vliegtuig.
De meeste van ons zijn op Donderdagavond na zo’n tien uur bussen aangekomen bij het hotel. De “vliegers” volgen Vrijdagavond.

Een aantal lopers gaan voor het eten nog lopen. Een aantal om de stramme spieren los te maken, een aantal om te ervaren hoe het staat met hun blessure. Een aantal loopt helaas om reden van een blessure niet. Voor hun staat vast dat ze deze marathon niet kunnen lopen. Na het eten een paar afzakkertjes, waarna we gaan slapen

Vrijdagochtend naar Wenen voor een stadsrondrit met stops. Het Hundertwasserhaus met eigenzinnige kunst van de in 2000 overleden kunstenaar Hundertwasser.

Een schitterende skyline van Wenen, vanuit de tuin van slot Belvedère.
De 258 meter hoge Donauturm met een draaiend restaurant waardoor een geweldig uitzicht over de hele stad Wenen op deze zonovergoten dag met staalblauwe lucht en een temperatuur van 24 °c.

Natuurlijk ook de formaliteiten om te kunnen starten op Zondag. Op de sportbeurs zijn de startnummers en huurchips opgehaald.
Vrijdag is besloten met een stukje wandelen door het centrum van Wenen en een lekkere maaltijd op een buitenterras bij een Italiaans restaurantje. Het gezelschap is voor vertrek naar het hotel, gecompleteerd met de drie vliegreizigers. Na een gezellige borrel in het hotel zijn we naar bed gegaan.

Vóór het ontbijt op Zaterdag, waren een aantal zeeeeer vroege vogels al een stukje gaan lopen, daaronder onze blanke keniaan Tony Kipkrokodil. Na het ontbijt bezoeken we het Stift te Melk, sinds 1089 Benedictijnerklooster. Het staat op de Unesco Werelderfgoed.lijst. Een keur aan barokke kunst en rijkdom zowel in de gebouwen als in het park trekt aan onze ogen voorbij.De rest van de dag is voor de zomerresidentie van de Habsburgers in Wenen.

Niet te bevatten afmetingen van slot, theehuis, tuin, park en Zoo. Immense pracht en praal. Veel geslenterd in de warmte vandaag. Ik kan me voorstellen dat de lopers onder ons, zich al eens op andere wijze hebben voorbereid op een marathon.

Na een vroeg avondmaal gaat een aantal van ons nog terug naar Wenen om te luisteren naar muziek van Straus en Mozart. Ook weer bij deze busrit blijkt Wenen niet echt de stad om per bus te doorkruisen. De buschauffeur roept vertwijfeld dat we beter kunnen gaan lopen als we op tijd bij het concert willen zijn (= snelwandelen).
Allerlei omleidingen, afzettingen en stoplichten die 20 sec groen zijn en 2 min. Rood, maken dat de bus het niet kan halen. Te voet komen we net op tijd, ook dan nog met allerlei omwegen en achteringangen. Wie organiseert er nu ook zo’n rotmarathon….!! Ha, ha. Toevalligerwijs ligt de finish van de marathon op het plein waar het concert gegeven wordt.

Zondagochtend, na een vroeg ontbijt, vertrekken we naar de start van de marathon.
De weersvoorspelling geeft 27°c aan voor vandaag, met alle kopzorgen van dien.

De lopers:
Petje - geen petje opzetten?
Singlet of T - shirt?
Pr schema vasthouden of aanpassen aan de temperatuur?
Eerste marathon uitlopen
Houdt mijn blessure het?
Genoeg zonnebrandcrème smeren
Het startschot klinkt.
Ellie Hilkens en Charles Diederen slikken een keer extra. Blessures aan respectievelijk knie en hamstring, houden hen uit de wedstrijd.
Wilma Rusman en John Uitenbroek halen opgelucht adem. Hun blessures, respectievelijk keelontsteking en scheenbeen, lijken voldoende hersteld.

De andere marathondeelnemers zijn Lilian Otten, Tony Eyck, Henk Geilen, Ton Hoop.
Niet te vergeten ons beest aan de start van de halve marathon, Jos van Es, waarover later meer.
Voor deelnemers en volgers begint de run.
Bij 22 ½ km is iedereen nog in de strijd.
Als eerste komt de oranje speer, alias Lilian voorbij, die ons op zichzelf moest attenderen. Hebben we haar bijna gemist, o boy!
Daarna Henk Geilen, die ons mededeelt dat Tony vlak achter hem zit.
Daarna John, die effe vooruit gelopen was op Ton en Wilma, om een volle bidon in ontvangst te nemen.
Daarna Ton en Wilma. Wilma heeft water gehaald voor Ton en John. Ton heeft het zwaar maar gaat moedig verder.
Bij 27 ½ km zijn ze er nog allemaal.
Weer Lilian als eerste, nu zien we dat oranje racekonijn niet over het hoofd.
Daarna Henk.
Daarna Tony, die frisser oogt dan op 22 ½ km.
Daarna Wilma, Ton en John. Ton zwoegt maar houdt vol. De blessure speelt John geen parten. Wilma houdt het vanwege haar blessure voor gezien. Ze voegt zich bij de volgers.
Op naar de 40 km.
Eerst komt Henk die zwaaiend en lachend onze aanmoedigingen in ontvangst neemt.
Daarna Lilian. De grapjas vraagt of we niet meer in huis hebben ,terwijl we onze kelen schor schreeuwen en onze handen blauw klappen.
Daarna komt Tony, die oogt niet meer superfris.
Daarna komt in hoger tempo dan verwacht John. Hij wijst met een duim naar achter en zegt dat Ton nog in de wedstrijd is.
Wachten op Ton, turen naar een grote forse grijzende krullenbol. Waar blijft hij. Het is zo warm. Redt hij het. Zijn vrouw ijsbeert heen en weer.
Jawel hoor, daar komt hij. De vele sirenes die we horen loeien, zijn niet voor hem. We schreeuwen hem zowat vooruit.
Op naar de finish.
Na 42.195 km eindigt de Weense marathon zeer toepasselijk op “Der Heldenplatz” .
Onder barokke bogen door, lopen de helden begeleid door muziek en applaus over de eindstreep.
Een meer of minder zwaar bevochten medaille, wordt om drijfnatte halzen gehangen.
Na wat zoeken vinden lopers en volgers elkaar.
Henk Geilen 3.27
Lilian Otten 3.34
Tony Eyck 3.45
John Uitenbroek 3.56
Ton Hoop 4.04
Ook alle volgers hebben het gehaald onder bezielende leiding, herkenbaar aan een vrolijk wapperende rode ballon, van Charles.

Eindelijk zien we onze halve marathonner Jos van Es terug. We zijn benieuwd naar zijn resultaat.
Bij de start heeft Jos zich net zo lang naar voren begeven totdat hij alle, meer of minder hobby-ende, lopers achter zich gelaten heeft. Pal achter de toplopers(= elite) is hij gestart. Een hele tijd spurt hij met hen mee. Hij bedenkt zich dat die start wellicht iets te snel geweest is.
De parkoersen van hele-, halve-, en estafettemarathon kruisen elkaar. Complete chaos vindt Jos. Dit laatste staat namens de organisatie de volgende dag als verbeterpunt voor 2006 op internet.
Jos eindigt in 1.26. Doet gewoon effe mee omdat hij toch in Wenen moet zijn, omdat zijn Ellie haar eerste marathon zou lopen. Niet schlegt… hè….

Zondagavond eten we in Wenen. Bij een aantal gaan de remmen los. Even niet meer verantwoorde voeding, gewoon lekker vet en zo, het grote opletten mag na zo’n prestatie eventjes opzij.

In de bus naar het hotel heeft een ieder zo z’n overpeinzingen:
°Geen PR, dus nooit meer een marathon????
°Mijn eerste marathon, gelopen met mijn gedachten bij een zieke vriendin
°Bijna had ik de loopschoenen van Wilma aangetrokken vanmiddag, om een stukje te rennen
°De blessure heeft het gehouden, er had misschien wel meer ingezeten
°Het tijdschema aangepast aan de hoge temperatuur
°Tot 22 km bij de kenianen gebleven, en dat nog wel met het startnummer nog in de plastic zak.
°De pas van die twee mannen is niet de mijne gebleken, kappen dus
°Mijn zonnebrandcrème gaat internationaal, alle vingers in het pottie. Zelfs een keniaanse vinger die dacht dat het vaseline was en het onder zijn oksels gesmeerd heeft.
°Opluchting omdat de partner zonder kleerscheuren de hitte heeft doorstaan
°De halve liters bij die Lederhosen moeten snel naar binnen gegoten worden, oeps dat is wat veel van het goede
°Een naar het kruis gezakte rol pepermunt loopt echt niet lekker, gelukkig eruit kunnen halen zonder dat het opschudding veroorzaakte

De volgende ochtend vertrekken we huiswaarts.
Hoe verder we Wenen achter ons laten, hoe meer wind, wolken en regen ons tegemoet komen.
Bij de tussenstops is te zien wie de kilometers nog in de benen heeft. Als op eieren begeeft men zich van het trappetje uit de bus.
Om 21.00 uur zijn de bussers terug op het thuishonk.
In de bus is al gesproken over een najaarsmarathon, doen de vliegtuigjes dan ook mee?
Wordt het een traditie?