19 februari sponsorloop Noorbeek

Henk Sipers en Jos Vrancken gaan in maart in Mali een meerdaagse trail in de woestijn lopen. In het kader hiervan hebben zij besloten om een sponsorloop te organiseren. De opbrengsten hiervan komen volledig ten goede aan de bevolking van een dorpje in Mali. Prima initiatief en een mooie mogelijkheid om het nuttige met het aangename te combineren.

Op zaterdagmiddag samen met Liel naar Noorbeek vertrokken. Helaas heeft John Uitenbroek wegens een hamstringblessure verstek moeten laten gaan. Ondank het feit dat het laatst Februari was lag er nog een behoorlijk pak sneeuw. Dit ziet er prachtig uit op de heuvels rond Noorbeek. Heuvels? Vreemd we hadden in de beschrijving gelezen dat het een ontspannen loopje in een makkelijk parkoers zou worden. Hoe dichter we in de buurt van Noorbeek kwamen hoe meer we tot de conclusie kwamen dat makkelijk parkoers wel een erg optimistische benaming was.

We werden verwacht en zeer warm verwelkomd in de kantine van de voetbalclub van Noorbeek. Er mochten maximaal 80 lopers meedoen. Bijna allemaal ultralopers en de sfeer was geweldig. Iedereen had er zin in en na een kopje koffie liep de groep door een enorm pak sneeuw (kniehoog) naar het startpunt.

Het was een parkoers van 5 kilometers en de bedoeling om dit 9 keer te lopen. Meteen na de start ging het fel omlaag. Op het diepste punt was de sneeuw veranderd in een stuk van honderd meter met supergladde modder. Dat een stijging van ruim een kilometer en dan de nodige afwisselingen van steile afdalingen en felle stijgingen. Maar wel supermooie stukjes uitzicht. Prachtig en zwaar dus.

Ik had met Liel afgesproken dat we heel rustig samen zouden lopen. Ik ben dan ook erg langzaam weg gegaan, maar was heel snel Liel kwijt. Heb toen nog enige tijd ingehouden maar zag liel nog steeds niet komen. Achteraf bleek Liel Jaques Vandewall naast zich te hebben. En als die 2 in gesprek raken…

Voor mij zie ik Patrick en Leike uit Dilsen. Zij willen ook rustig gaan Hobbelen. Dus maar keuvelend met die 2 meegegaan. Zoals gezegd zijn we weggegaan met sneeuw en modder. Op een gegeven moment begon de zon de schijnen, vervolgens is het gaan regenen en niet zo’n beetje. Daarna kwam de zon terug. Later heeft het ook nog een rondje gehageld. Toen weer felle zon en tijdens het laatste rondje begon het op het hoogste stuk te onweren. Kortom sneeuw, modder, regen, hagel, zon en heuvels wat wil je nog meer op een zaterdagmiddag.

Of om uit het verslag van Vincent Schoenmakers te citeren:

"Sponsorloop Mali, ruiger dan de woestijn,

…Er ligt een laagje sneeuw en van de heuvels stroomt het water en de gesmolten sneeuw, als waren het riviertjes…..

…Op de plaats waar de start plaatsvindt is het al goed nat. Bovendien onverhard, dus vele voeten maken er dan al snel een modderpoel van….

…De eerst 200 meter zijn al meteen raak. Zie de ideale lijn maar eens te ontdekken, als die er niet is. Overal glijd je weg in de modder. Dan een fikse klim, dat vind ik wel leuk. Een haakse bocht en dan weer klimmen, gevolgd door vals plat. Hierna gaan we weer zigzaggen langs waterpartijen om de kousen droog te houden. Iets verder dan de 3e km begint voor mij het echte ploeteren en afzien. Over keien, gaten, water, modder en sneeuw moeten we een kleine kilometer lang, behoorlijk stijl naar beneden. Dat durf ik niet hardlopend. Dan zou ik rollend als een rolmops naar beneden suizen. Heel voorzichtig, voetje voor voetje, goed aftastend waar ik mijn voeten zet, loop ik naar beneden. Ik vervloek al meteen het parcours, terwijl de laatste kilometer toch redelijk goed gaat…..

….Op het grootste gedeelte van het parcours moet ik uiterst geconcentreerd mijn voeten plaatsen, zeker als er weer een sneeuw- of hagelbui overheen gekomen is. Frans Goddijn heeft me gisteren foto’s gestuurd. Op de site van Henk staan er ook velen. Daar is te zien hoe meedogenloos de weergoden het parcours alsmaar moeilijker begaanbaar maken. Ik loop alleen en kan daarom mijn verbale agressie alleen maar kwijt bij de doorkomst. Ik hoop dat ze er begrip voor hebben. De weliswaar schitterende omgeving blijft helaas in een zware nevel verborgen achter hagel- en sneeuwbuien…..

…..Henk en Jos feliciteer ik met de onvergetelijke middag die ze me bezorgd hebben. Dat het fraai golvend parcours met zijn formidabele uitzichten best heel mooi kan zijn, maar dat het voor mij vandaag een aanslag op het lichaam is…."

 Ik heb uiteindelijk de eerste 7 rondes samen met Patrick en Leike gelopen. In ronde 6 kreeg Patrick het enorm moeilijk. Hij is helaas dan ook na 6 rondes uitgestapt. Ik ben zelf de laatste 2 rondes nog even gaan versnellen om te kijken hoe het met de conditie zat.

De uitslag nummer 10 overall in precies 4.00. Ik moet zeggen dat ik enorm genoten heb van de tocht en van de sfeer met name tussen de lopers onderling. En het mooie is dat toen ik ’s avonds thuis kwam had ik het gevoel dat ik nog genoeg over had. Ik ben dan ook op zondag morgen even met de mannen gaan lopen. Uiteraard wilden de mannen ook even kijken of ik nog lopen kon en zijn ze met een behoorlijk tempo het parkoers van de westzipfel marathon gaan lopen. Inderdaad ging dit snel en probleemloos. Dus nummer 2 is in de knip en het gaat nog steeds goed.