Na een tijdje roerloos stil staan, heb mezelf uit het cafe verwijderd. In de stille straten kwam ik langzaam tot mezelf en merkte ik dat mijn handen nog steeds twee volle bierglazen vasthielden. Nu ligt het bier in de bosjes en staan de glazen hier op mijn bureau. Straks probeer ik het Amstel-logo eraf te schrappen met een stanleymesje, zodat ik ze ook als melkglazen kan gebruiken.

Het is een aandenken aan een verwarrende avond. Verwarring, daar ging het toch om. Er kan heel wat in. Dat is handig, want dan hoef ik niet meer bij te vullen.