Sunset
Gevoel
geneest
----------------------
'Ik vouw de randen van papier
van hoek tot hoek, en op elkaar'
vertelt zei mij, en maakt de boeien los
waaraan haar pijn geketend ligt
verankerd in een veel te grijs verleden
Het bootje laat zij deinen op golven
van gemeende woorden, neergezet in een gedicht
al stromen altijd nog haar tranen in het heden
De mast doorboort de blauwe hemel
laat dieprood bloed als druppels wenen
waar angst voor 't onbekende en voor later
zich schrijft in 't dagboek van wat eens geweest
De woeste zee versla je niet door te vergeten
of zelfs maar door niet meer te denken
aan gevoel dat echt het enigst is dat ooit geneest
En zei vertelt dat ergens aan een einder
die zij nog niet kent, en liefst niet weten wil
dat bootje daar misschien voor altijd strand
en dat dan eindelijk haar hemel eeuwig blauw
Ik neem 't verleden en haarzelf dan bij de hand
breng bij elkaar, en samen zijn wij helend stil.
**********
sunset maart 2005
**********
