Voor wie?

In geheel Europa, in feite in de gehele wereld, botsten de grote ideologieën van de twintigste eeuw.  Socialisme, Liberalisme, Nationaal Socialisme, Communisme, Anarchisme, Pacifisme. Noem het maar.

Alles kwam voorbij, goed, slecht, door de een toegejuicht, door de andere sterk weersproken. In een dergelijke setting maken mensen keuzes.

Grote botsingen waren natuurlijk die tegen het nazisme En een tragische escalatie in een hoek van ons continent, Spanje. Waar alle -ismen met elkaar in aanvaring kwamen. Zo goed beschreven door Geert Mak in zijn boek  "In Europa".
De wonden uit die dagen zijn nog niet geheeld, al doen de Spanjaarden vandaag de dag grote moeite, met behulp van de recente  Ley de la Memoria Histórica., een wet die stelt dat alle slachtoffers, of het nu fascisten, communisten of anarchisten waren, recht hebben op erkenning van hun individuele lijden.

Dat punt wilde ik naar voren brengen. Dit is niet exclusief Nederlands. Of Spaans. Vergelijkbare verstoorde verhoudingen traden op in het politiek verdeelde Italië, in communistisch Hongarije, in België. Ieder verhaal vergelijkbaar, en toch ook uniek, zoals dat van mijn familie.

Maar ideologische verschillen uit het verleden maken het voor mensen nu vaak onmogelijk om een hand uit te steken naar de ander en te zeggen: jij hebt ook geleden. In mijn Postma familie gebeurde dat, broers die elkaar tot op het bot haatten. Maar het is niet exclusief voor de Postma's. Het is niet exclusief voor Nederlanders. Het is niet exclusief voor hen die wonnen in een groot conflict.
In feite, hebben we allemaal verloren, en moeten onze medemenselijkheid trachten terug te winnen. Dat is een job voor het leven.

Ik schreef deze site oorspronkelijk in het Engels, hoewel dat niet mijn moerstaal is. Met name om het uit te tillen boven de exclusieve Nederlandse situatie, weg te komen van Nederlandse gekwetste gevoelens en frustraties van meer dan 60 jaar geleden. De eenvoudigste weg daartoe leek me de lingua franca, het Latijn, van onze tijd te nemen, het Engels.
En nu dus ook in het Nederlands.
 
Ik steek mijn hand uit naar eenieder die van goede wil is.

Laten we trachten de hier vertelde ellende te voorkomen. Als dit verhaal een piepklein beetje toe bijdraagt, ben ik al dolblij.

Het verhaal is interessant genoeg, lees zelf maar.

Terug naar het hotel