Zondag was het weer zover, 14:30 (=koningstijd),stond er weer een Brabantse derby op het programma. Iedere wedstrijd is voor die mannen in de reserve 4e klasse toch een Brabantse derby? Zij worden toch per regio in poules verdeeld? Dat klopt, scherp, maar een wedstrijd tegen Forward is een verhaal opzich. Begin dit seizoen zijn wij op bezoek geweest bij Frotward 16, een vervelende wedstrijd waarbij we er compleet ingefloten zijn. En niet voor het eerst, dat overkomt ons al twee seizoenen. Het is dus zaak, dat is looogieschhh, om thuis in ieder geval de punten te pakken, dat lukt daar toch niet…!
Zelfs tegen het team waar we vandaag overheen gingen als over een zeepbaan geef ik ons weinig kans in de return, F*ckward wil nou eenmaal graag winnen, de scheidsrechters delen die mentaliteit!
Ach ja, wij deden in ieder geval meer dan ons best in deze, op voorhand verwachtte, interessante krachtmeting. Vijftien minuten en 3 goals later was het eerste volledig bewaarheid en was het tweede een duidelijke overschatting. Flutward was een (hele grote) maat te klein, wij begonnen dan ook met de overtuiging van een team wat voor zijn naderend kampioenschap speelt, wat dan weer niet helemaal klopt. Pas na 30 minuten kon de eerste kans voor onze Tilburgse ‘vrinden’ genoteerd worden, iets waar zij zelf nogal van onder de indruk waren. Wij waren blij voor hen!
Na een ruime ruststand (3-0/ 4-0??) konden we de 2e helft met een gerust hart tegen de laagstaande zon in gaan spelen. Gezegd moet worden, tegen het goud-gele zonlicht inkijkend verschillen zwart en blauw-wit weinig van elkaar, het verschil in team was dan toch vooral te zien aan de beweging binnen het team. Waar Prutward vooral stond en keek, gingen wij nog even verder met onze gala-show. Een show die even plots zou stoppen als hij was opgekomen. Wij hoefden ook niet meer zo nodig, wat nog eens werd versterkt door een massaal verdedigende tegenstander. Een tactische zet die met een 5-0 achterstand natuurlijk het beste is wat je als team kunt doen!! Jaja…
Na de wedstrijd, goed geleid door 2 prima fluitende clubgenoten, werd de gezelligheid weer opgezocht, ondersteund door een overwinningsrondje van de gezegende moeder van Toineke (2 goals), die verbleef in totale euforie!
Na gezellig tot 18:00 te zijn blijven pilzen en afscheid te hebben genomen van onze wereldreiziger, Ward gaat weer eens een paar weekjes naar de andere kant van de aardbol (we kijken uit naar je kaartje Pernet), ging ieder zijns weegs. Zich er wederom over verbazend hoe een club met rond de 25 heren- en 24 damesteams toch zo verlaten kan zijn gedurende een hele hockeydag, vooral in de namiddag!
Uitkijkend naar komende zondag, weer thuis, en met klem vragend om het eindelijk aanschaffen van DV-kaarten…

Ciao,

S16 (Sweet Sixteen)