Survival of the Fittest

Het was weer zondag, heerlijk! Met de wind in de rug, de vroege ochtend zon op het gezicht en bij aankomst op de club een dampende kop koffie kon de morgen nog maar moeilijk stuk. Moeilijk maar het kon wel, bij aankomst op veld 5 waren er de volgende ingrediënten voor een ruime 70 minuten knallen: 26 man (waarvan 13 van ons, waarvan weer 2 ziek), +- 26 hockeysticks, een kunstgrasveld met bijbehorende lijnen, 2 goals, een ruime 300 meter hekwerk en minstens 50 kilo bladeren. Wat hoort er niet in het rijtje thuis?
Na wat gehark met hockeysticks, niet direct effectief, gaf de scheidsrechter aan dat het ‘bladerbal’ kon beginnen. Een echt probleem was er de eerste 10 minuten niet, dit zijn onze traditionele inspeel minuten, minuten van bezinning en acclimatisatie. De barkeepers, dj’s, koks, acteurs, soldaten en feestbeesten van Sweet Sixteen zijn dan druk bezig met het strekken van de benen, hervinden van hun adem en opwarmen van de vaak te weinig gebruikte spieren. Maar eenmaal op gang, en dan praten we ergens over, ontstond er al gauw een slipstream aan de linkerkant, de gevreesde bladerkant.
Zoals bij het autorijden (zie vorig verslag) de handrembocht een gebruikelijk fenomeen is, behoort deze nog niet officieel tot de hockeytechnieken, toegepast om het spel kwalitatief op te schroeven. Daar zal het ook nooit toe gaan behoren, mits men er enkele gescheurde liezen en verrekte dijbenen voor over heeft. Er vonden dus nogal wat glijpartijen plaats, zowel van rechts naar links, als van links naar (lees in) de boarding.
Na in de 1e 35 minuten de linkerflank van ons helden team te hebben zien uitvallen, begon de 2e helft even spectaculair met 2 tegen goals van onze tegenstander MEP, die wij in al het bladerplezier bijna zouden vergeten!
Plezierig zou het toch nog worden, zeker nadat 7 minuten voor tijd de aansluiting te hebben gevonden, in de laatste minuut de 5-4 binnen geschoven werd.
Direct na de wedstrijd, waarin onze Japie voor het eerst sinds maanden weer eens het doel verdedigde, werd door ons aller aanvoerder contact gezocht met deheer Jay-Dee. Nadat deze het wedstrijdformulier onder zijn neus geschoven kreeg (waarop keurig vermeld stond in welke erbarmelijke staat wij de verre velden aangetroffen hadden) besloot deze dit gedeelte van het wedstrijdformulier door te krassen en er zelfs af te scheuren, dat kon de club immers een boete opleveren. Dat een half wedstrijdformulier ons ook een boete oplevert werd even terzijde geschoven.
Een enkele creatieveling greep voor aanvang van zijn wedstrijd op veld 5 in het vervolg van het programma eerst naar de sneeuwschep, in een verwoede poging zich door deze natuurlijke muur heen te breken, vaders zijn vaak iets voorzichtiger. Dat terwijl de club volgens eigen zeggen toch afgelopen week nog had ‘geblazen’.
Maar goed, eind goed al goed, wij hopen (ook voor onze tegenstanders) volgende keer toch op een beter onderhouden veld, dat zorgt ervoor dat het leuk blijft om op zondag met de wind in de rug en de vroege ochtend zon op het gezicht de weg naar de HC in te slaan.

Met vriendelijke groeten,

SWEET SIXTEEN B.V.