Weekend van de vrienden van d’r Erreme Leurisch op 9, 10 en 11 november 2007 in Zeltingen-Rachtig aan de Moezel.

Na een jaar lang “sparen” was het weer zover.

De vrienden van d’r Erreme Leurisch gaan zich een weekend “erholen” en wel aan de Moezel in het plaatsje Zeltingen-Rachtig.

De vrienden waren:

Dit jaar gaan 2 nieuwe vrienden  t.w. Rob en Hilde voor het eerst mee en natuurlijk onze mascotte d’r Erreme Leurisch, die verleden jaar was vergeten en zich nu een heel jaar verheugd had op dit uitstapje.

De reiscommissie heeft de overnachtingen gereserveerd in Hotel-Restaurant Zeltinger Hof.

Op vrijdag 9 november 2007 was het verzamelen geblazen.

We begonnen om 10.00 uur met een gezamenlijk ontbijt bij Rob en Hilde in Wijlre. Nou, het was niet te geloven. Iedereen was aanwezig (20 personen).  

Na een goed en stevig ontbijt vertrokken wij rond 11.00 uur richting La Planck, België.  

Wat een verrassing onderweg. In de Ardennen was afgelopen nacht sneeuw gevallenen. Dit leverde natuurlijk prachtige uitzichten op. Het was niet het ideale weer voor het weekend. Gelukkig kon men goed rijden.

Omstreeks 13.00 uur arriveren we in Zeltingen-Rachtig en worden verdeeld over de Zeltinger Hof en Gästehaus  “Margarethe”.

Hierna werd in de Zeltinger Hof een kopje koffie gedronken of iets anders gebruikt en iedereen is zijn eigen weg gegaan om te wandelen, te rusten etc.

Buiten was het koud, maar verder droog.

Om 18.30 uur begint het 5 gangen-diner.

D’r Erreme Leurisch zat uitgerust op zijn stoel te wachten en vond het gezellig om bij ons te vertoeven.

Het diner bestaat uit;  

Na de voorgerechten werd de soep opgediend. Het was een uitgeholde pompoen met deksel die hier en daar geruild werd omdat niet op iedere pompoen het passende dekseltje zat.

Oh, wat een schrik, in twee pompoenen zat geen soep nl.bij Huub Scheepers en D’r Matthieu.

Bij het hoofdgerecht was bij Huub Scheepers ook nog de rijst vergeten. Was dat nu opzet of toeval ? 

Tijdens het diner kwam d’r Erreme Leurisch aan het woord, en dit gebeurde in de persoon van Jo Meessen.

De kasteleinsvrouwe Hilde had een geweldig verhaal gemaakt wat door Jo Meessen werd voorgelezen:

Der Erreme Leures

Noe mot ich uch ens get vertille wat mich allemaol gebuurd is. Zoe wie dir wit zaot ich ummer bie der Martien bove de tiek, en hub dao hiel veul schjoen jaore gehad.

Wat gebeurd mich noe e jaor of 5 geleje, ich woet dao voetgepakt. En ich woet in ing duuster ruimte neergezat. Et waor der kelder van der Martien der wit waal dao bie de Plus. Aaf en toe gong et leech ens a, en dat waor et da.

Meh mie hoegtepunt dat waor ins et jaor, da waor ich gans op van de nerreve. Da komt der Martien en holde mich oet der kelder, en dan moch ich e weekend mit uch mit. Hub ich mich ummer hiel erreg op gevruidt sjoen toch.

Meh ut vurig jaor hub ich mich toch zitte wachte en wachte dao gebuurde nieks, het leech gong nog gaar neet mie aa. Ich dink wat is dat da noe, gunt vier dit jaor noe gaar nurgens hin.

Dao kumpt mich der Martien der kelder in mit en groeete plus tuut i gen heng. Zit mich in die groeete tuut en ver gonge nao boete.

Ich dink vier gunt dit jaor gewoen get later.

Meh nieks heur, vir gonge e schjtukske laope en doe urregens nao binne. Dao woet ich neergezat in ing ruimte, meh ich zaog en hoet nieks. De tuut zaot mich veur de auge en de oere.

Schjnappe kos ich et gaar neet miee, opins nao en paar daag kumpt inge deh holt mich oet de tuut, et waor mich gans bekint dao, dat doog mich goot. Ich woet op de tieek gezat en de man begos te passé en te maete woe ich mos schjtao.

Wat how dae ut druk. Ich dink zit mich op de auw plaatschj truuk da bis te toch vedig. Meh dat bergreep deh neet, want dao schjtong en groeete Brand flesj op mieng plaatsj.

Ich dink laot em zich mer druk make, doe gonge mich aug nog schweite en wie! Inins reup hae, Hil kom eens kijken.

Ich dink et zal toch neet waor zie enne hollender. Aug dat noch, op dat moment weit ich neet wao ich leever schjtong.

Dao komp zie die kalde koel hollendsj tege dem, ich dink ooh die is va heele. Doe woet get euverlag woe ich zou kome te schjto en warempel ze kompe same op ut idee die groete flesj mos voet.

He he eindeluk. Die vrouw pakt mich vas ruuk ins aan mich en dao krieg ich ze toch geriete dat waor neet mie normaal. Ze houw on noch un Schpuitbus ich geleuf dat dao fibreeze op schjtong. Dao waot ich mit iggeschpoote dat vong ich toch gaar nieks ich dink dao geit der Erreme Leures de haaie op. Meh gelukkig ze scheide op tied oet ich hub ut euverleeft. Ze ruukt wir a mich, wat ming dir wat ze zag meh jong noe rukste toch wir lekker.

Dat hou mich nog noets inge gezag, ich schtraalde gans.

Meh wit dier ich waor zoe blie, ich merket doe dat ze plat kalde.

En doe woet ich eindeluk nao enne lange tied terukgezat.

Ich heur zeen en weit wir alles. Dat how ich toch waal erreg gemist.

En ut schjoenste is ich how al enne tied geleije gehoet dat ver wir voet gonge. En die twiee gonge auch mit.

En ze mochte mich neet vergeete .

Wit dir wat zie zag tege hem. Wij mogen de Arreme Leures niet vergeten, anders moeten wij ook nog een rondje geven.

Een paar daag later kump der martien nao binne zeet dae, vergeet der erreme leures mer neet, angesj moste e rundje geve.

Dus daorum geef ich mer ink laot et uch schmake.

We moeten opschieten, want na het diner is een Weinprobe gepland en we zijn al een uur te laat.

De mensen van Weingut Ackermann heten ons welkom en de Weinprobe kan beginnen.

Er werd geproefd, geproefd en nog een geproefd.  

Na afloop volgt nog een gezellig samenzijn waar veel gezongen en gelachen werd. De bestelde koffie liet heel lang op zich wachten omdat het koffie-apparaat niet werkte, maar uiteindelijk ging het toch nog functioneren.

De eerste dag was helaas voorbij.

Zaterdag 10 november. 

9.15 uur ontbijt.

Het weer is niet te best; het regent. Er worden diverse mogelijkheden besproken om naar Bern-Kassel te gaan. Een groep loopt bovenlangs de wijnbergroute naar Bern-Kassel, een groep verkiest de auto, en een andere groep loopt langs de Moezel. De regen bleef maar vallen, maar dit deerde de wandelaars niet, de parapluie’s vangen veel regen op, nietwaar?

In Bern-Kassel werd geshopt, Kaffee und Kuchen besteld en nog veel meer.

Tegen de tijd dat we terug moesten, was het natuurlijk droog.

Het was eigenlijk jammer van het weer, want het is een leuke en gezellige plaats. Hilde heeft in Bern-Kassel een verkeerde parapluie meegenomen, of het een goede ruil is geweest is mij niet bekend.

’s Avonds om 18.30 uur is een dinerbuffet.

Terwijl wij aan de dis waren aangeschoven klonk er buiten muziek, en daar kwam warempel Sankt Martin op zijn paard aangereden met een heuse optocht achter zich aan met de plaatselijk blaaskapel en een Trommel- und Pfeiferkorps, kinderen met prachtig versierde lampions, ouders, opa’s en oma’s. Heel Zeltingen was uitgelopen. Het was een leuk gezicht en het Sankt Martinslied galmde door de straten.

Het dinerbuffet bestond uit heerlijke gerechten en er werd uitgebreid gebruik van gemaakt. De rest van de avond wordt op verschillende wijze doorgebracht. De een gaat vroeg slapen. De andere groep is de kroeg ingedoken, en anderen zijn nog een straatje omgelopen.

Zondag 11 november

Na het ontbijt vertrekken we naar Cochem aan de Moezel zonder Rob en Hilde, Huub en Lucy. Omdat het de 11^de van de 11^de was stond er een feesttent voor de opening van het carnavalsseizoen. Deze moesten we links laten liggen want we moeten nog naar Wijlre rijden.

Na gezamenlijk een kop koffie te hebben gedronken verspreidt het gezelschap zich over Cochem. Er waren verschillende mogelijkheden om de resterende tijd door te brengen, b.v.rondrit met een treintje, weinprobe, winkelen etc.  

Gelukkig scheen de zon, zodat het toch nog gezellig vertoeven was.

Als afsluiting was er dit jaar weer een heerlijk eten bij Rob en Hilde, waar nog gezellig werd nagepraat.

We kunnen weer terugzien op een heerlijk ontspannen weekend met leuke en gezellige mensen en we zullen maar eindigen met de woorden, en er volgt weer een weekend.